fernando pessoa

• lizbon'un largo do chiado meydanındaki açık hava cafesinde aynı masada oturup laflamışlığımız vardır ^*bu meydanda bulunan metal heykeli turistler arasında çok popülerdir.
• "en az hayatın kendisi kadar tekdüze olan sanat, hayat ile aynı sokakta yaşıyor; fakat ikisi farklı odalarda oturuyorlar" demiştir.
• "hayatla aramda ince bir cam var. açıkça görmeme ve anlamama rağmen, dokunamıyorum hayata."
• "düşlerim saçma birer sığınak, yıldırıma karşı şemsiye açmaktan farkı yok"
• "kalıcı olmak bir arzudur, sonsuzluk ise bir yanılsama"
• "ırmagın karsi kıyısı, karsida bulunduguna gore, asla bu taraftaki kıyı degil; cektigim acilarin tek nedeni de bu"
  alelade bir durumdan yola cikarak fevkalade bir neden-sonuc iliskisine henuz kitabinin ilk sayfasinda varabilmis saygideger zat.
  
  (bkz: huzursuzlugun kitabi)
• enis batur çevirisi ile:
  
  şiirler
  
  i
  bir kaçağım ben.
  doğduğum günden başlayıp
  el etek çektim kendimden,
  kıldım beni bana dönek.
  
  gerekliyken yorgun düşmek
  aynı yerde olmaktan
  neden yorgun düşmemek
  kendine eşit olmaktan?
  
  ruhum bende kendini arar
  uzaklarda gezerim,
  tanrı yardımcım olsun
  ruhum beni asla bulamasın.
  
  kafeste yaşamaktır biricik olmak,
  ben olmaksa hiç olmamak.
  kaçarak yaşayacağım hep -
  iyi ya da kötü böyleyim çünkü ben.
  
  ii
  sayısız insan yaşar içimizde,
  hissetsem de düşünsem de bilemem
  kim düşünür içimde kim hisseder.
  düşünceler ya da hisler için
  yalnızca sahneyim ben.
  
  ruhsa, birden fazla var bende.
  b e n' se benden daha fazlası.
  herkes kayıtsız oysa
  yaşadığım hayata:
  susturuyorum onları,
  kendim konuşurken.
  
  hislerim, hissetmediklerim -
  onlardan doğup da birbiriyle
  çelişenler. farkına varmıyorum
  hiçbir şeyin - yalnızca yaşıyorum ben,
  olmak istediğime kimsenin bir sözü yok.
• (bkz: şeytanın saati)
• portekiz'in, özellikle de lizbon'un ruhu. yürüdüğü sokaklarda yürüyünce daha iyi anlıyor insan bunu.
• (bkz: livro do desassossego)