gece yatmadan önce akla gelen utanç verici anlar

• bir iki kişiye sordum onlarda da oluyormuş bu durum. uykuya dalmaya çalışırken bir anda "of nasıl yaptım ben onu" oluyor insan. hocama "anne" dedim yanlışlıkla. bayağı bir dürtüyor beni.
• (bkz: gündüz gidilen yerleri geceleyin düşünüp korkmak)
• sınıfta hoca varken puşt demiştim. hocada demişti ki sen puşt ne demek biliyor musun?
  “köpek” manasına geliyor demiştim hani bilmediğimi düşünüp üstelemez falan diye, dedi ki; “pezevenk” demek...
  (bkz: yer yarılsada içine girsem)
  (bkz: derin sessizlik)
• çoğunlukla "hiiii ben burdayım baaak, unuttun mu beni? nanik nanik nasıl da mal gibi kalmıştın ha kehkehkeh" diyen anılardır.
  
  eğer bu anıları bir şeye benzeteceksek prenses ve bezelye tanesi masalındaki uyuz, sırtı acıtan bezelyeye benzetebiliriz :')
• yaşlandıkça daha çok başıma gelen hadise,bir tek ben yaşıyorum sanıyordum bu durumu. bazı geceler yattıktan hemen sonra aklıma düşse uyumakta zorluk çektirir bünyemde. gündelik rutin hayattayken olaylar başka şeyleri çağrıştırarak aklıma gelse kısa bir süre afallatıp ,şartelleri indirmeme sebep olur. çabuk geçiyor ama fotojenik hafızamın dezavantajlarından birisi.
  
  psikoloji bilimi bir ad koymuştur bu duruma ama ben adını bilmiyorum.