• lale ? seni arıyordum aylardır...
  • bu da mı gol değil be.. bu da mı be?

    hayatımın özeti gibi replik amk sonunda çözdüm hayatı.
  • (bkz: bağırın ulan fenerbahçe çok yaşa diye)
  • s.a : simdi ben bunlarin tanrisimiyim ?
    kadin : evet , artik benimde tanrimsin.
    s.a : ne desem yaparlar mi?
    kadin : yaparlar
    s.a : ozaman bagirin ulan fenerbahce cok yasa diye.
  • ”iyi ya, madem ki hepimiz günün birinde çekip gideceğiz, o halde bunca matem, bunca kahır niçin? sizinkisi matem değil zaten, korku, korku! hayat demek, ölümü beklemek demektir. az çok hepimiz denizi, yıldızları, ağaçları işte falanları filanları göreceğiz, birçok şeyin tadına bakacağız, sonra da ister istemez “gidiyorum elveda” şarkısını söyleyeceğiz. öyleyse, gidenin de kalanın da gönlü hoş olsun.”
  • ahmetlere maşallah
  • ''öyle bir sevdim ki müjgan'ı, dünyamı şaşırdım,
    haddimi bilemedim, evleniriz gibi geldi bana. ''

    (bkz: ah müjgan ah)
  • sadri alışık'ın ah müjgan ah filmindeki final tiradı.

    --- spoiler ---

    semtimizin bir tanesiydi müjgan.
    saçları sırtına kadar sırma sırma dökülür
    elleri ufacık, gözleri dört defa lacivertti.
    ve de her ne hikmetse o da bana gönüllüydü.
    öyle bir sevdim ki müjganı, dünyamı şaşırdım,
    haddimi bilemedim, evleniriz gibi geldi bana.
    evimiz, yuvamız olur, ışığımız yanar,
    fakir soframız kurulur gibi geldi.
    sahil bahçesinde gazoz içerekten gizli gizli mal-ü hülya kurardık.
    sonrada çarşılara giderdik.
    eşya beğenirdik elden düşme;
    aynalı konsolumuz topuzlu karyolamız bile olacaktı.
    müjganın her an her bi daim yanında olacaktım ama olmadı gitti.
    nereye mi ? paraya gitti abicim paraya

    nasılda sevmiştim yıllarca ben seni
    her akşam bekledim yollarını
    elbet bir gün biz yuva kurarız derken
    duydum evlenmişsin sen zengin bir gençle
    zengin olsaydım sensiz kalmazdım
    her an düşünüp seni hiç ağlamazdım
    param olsaydı aşkım kalırdın
    seve seve yanımda benimle yaşardın

    nikah resimlerimizi de çektirdik.
    sonra karpuzcu raşit ağabeyinin kayınbiraderine borç ederekten nişan yüzüklerimizi de yaptırmıştık.
    ama müjgan takmadı bunu takamadı uçuverdi elimden.
    meğer gizlice altın bir kafes bulmuş kendine.
    müjganın gelinliğini hususi diktirmişler,
    benim gibi kiralık tel duvak almaya kalkışmamışlar.
    öyle sevindim ki. mesut ve bahtiyar olsun diye dualar ettim.
    müjgan gibi bende birbirimize ettiğimiz sözleri ettiğimiz yeminleri unuttum.
    bir daha mahalleye gelmedi müjgan, gelemedi.
    bizim dar ve eski sokaklara otomobili sığmıyormuş dediler.
    senede birkaç ay zaten avrupa'daymış dediler.
    zaman şifalı bir ilaçtır unutursun dediler,
    unuttum bende. hiç aklıma gelmedi.
    hatırlamıyorum bile müjganı. hatırlamıyorum

    öptüğünü düşünüyorum dudak yerine parayı
    para için açar mı sevişenler arayı
    madem para mühimdi al koluna parayı
    çantana da koy aldığın o kocayı
    zengin olsaydım sensiz kalmazdım
    her an düşünüp seni hiç ağlamazdım
    param olsaydı aşkım kalırdın
    seve seve yanımda benimle yaşardın.

    --- spoiler ---
  • "korkma, dünyada her zaman inanılacak sağlam şeyler bulunur."

    (bkz: ah güzel istanbul)
  • (bkz: yapılır mı abi, o kıza yapılır mı?)

    (bkz: sana layık değilim)

    --- spoiler ---

    -yapılır mı abi, o kıza yapılır mı?her şeyini ona borçlu be.
    -bilmez miyim eski halinizi ben? ta şu kadardan tanırım ikinizi de.
    -ohoo bitaneydik o zamanlar be! varsa yoksa osman abisi. analık, babalık, kardeşlik, hocalık, ne varsa benden gördü be! anamdan babamdan kalan tek yadigâr. yani üstüne titrerdim. sen de bilirsin hani tonoz’un orda hüsnü var ya, onun taksilerinde çalışırdık, koy oğlum. ben gündüzcü, o gececi. ee neme lazım eli açık adamdı hüsnü. birgün böyle yalvardım, ekrem’in de altına bir araba çekti, tamam mı?

    işin altın devri o zamanlar, biz de hızlıyız ha. korsanlık yok! otel önü, galata rıhtımı hepsi bizde. ne kadar seyahat şirketi varsa çivilemişiz. kemiğin yağlısı önce bize düşüyor. allah inandırsın, gün oluyor yevmiye yüzü(100) buluyor. biz de önce façaları düzelttik diyorum yani ha. hani tanımayan biri görse o sosyete teoman'larından erdinç'lerinden biri zannedecek iyi mi? e ne de olsa gençlik, delilik, sonra bekârız da.

    bir gün “ali efendi dayı çağrıyor” dediler. bizim pederle silah arkadaşıydı, yani beni de tanır ve sever yani, sizden iyi olmasın. kızı türkân acele ankara’ya gidecekmiş bu imtihan davasına. türkân dediğini de çocukken tanırım yani. “bak hele” dedim “ya ne çabuk geçiyor zaman”. “sana emanet” dedi ali efendi dayı. ya lafı mı olur emanet kız tabi ya. bir de baktım türkân hii ay parçası gibi nutuk tutuldu böyle. hani heykel olmuşum heykel, ev eşyası gibi kalmışım. “kız ya, sen bu kadardın” dedik demedik, atladık arabaya doğru. iki laf ettik baktım ağzından bal akıyor, yav yok böyle şey be. hani o yolları, o bolu dağlarını geçtik mi, uçtuk mu nimete kör bakayım hatırlamıyorum ha! ya beş saatte girmişim ankara’ya. sonra kız emanet ya gece attım iskemleyi kapısının önüne, iki paket de cigara, sabaha kadar oturdum iyi mi?

    ertesi gün verdi imtihanı atladı arabaya. yav kız değil afet be. hani giderken uçuyoduk ya, dönüşte kaplumbağa. böyle otuz kırk kilometro diyorum. “niye?” diye sordu birkaç kere, “bozuk mozuk” dedik, yersen tabi. yol bitecek diye ölüyorum abi. sonra bitti o yollar iyi mi? kasımpaşaya geldik, elimi sıktı, “gene görüşelim” dedi, “teşekkür ederim, senin kadar tatlı, iyi bir insan görmedim” dedi. böyle içimden bir şey aktı kalbime oturdu kurşun gibi. sonra elini salladı. allah kahretsin yani erkeklik olmasa ağlayacağım be. üç, beş gün gelemedim kendime. ya buram yanıyor abi, nah, direksiyon, yol, taş, viraj… ya trafik memurunu türkân görüyorum iyi mi? sebepsiz yere doluyor gözlerim. ne yemek, ne içmek. durup dururken bir ağlama. ölüyorum be!

    “noluyosun?” dedi ekrem. “hiç” dedim ama ısrar etse de anlatsam diye içim gidiyor. sonra baktım üstelemedi, ben kendiliğmden döküldüm. yani ihtiyaç abi anlarsın. “bana bak” dedi ekrem, “sen kim, o kim”. “babasının yanında yirmi tane osman çalışıyor” dedi, “kapısında on kişi nöbette” dedi. ben de “onbirinci olurum” dedim yattım nöbete iyi mi?

    evden adımını atıyor atmıyor dışarı, şak açıyorum arabanın kapısını önce hık mık etti ama sonunda alıştı ha. beni görür görmez vallahi yani böyle ışık ışık parlıyor gözleri öl desin öleyim abi, anlatılmaz ki abi anlatılmaz ki! efendilik, güzellik, nezaket, alçakgönüllülük. ya kağıt helvası yiyor abi var mı böyle şey?. ne istersen onda ha! ali efendi dayı’ya bahsetmiş benden bir gün, “babam seninle görüşmek istiyor” dedi. böyle kalbim ayağımın dibine yuvarlandı ölüyorum zannettim. “ister misin?” dedim, hani olacak şey değil ama, ne demişler ümit fakirin ekmeği ye memet ye.

    böyle çarpa çarpa ettik sabahı, şak damladım oraya. ondan sonracıma böyle baktı baktı, sonra çıkardı otuz bin lira attı önüme, “araba al kendine” dedi, “yavaş yavaş ödersin bana” iyi mi? ya ben onun arabasında değilim, kapıldım mı bir ümide? “beni beğendi” diyorum "allahım". yani bir ara kapansam ayağına, “ölüyorum” desem, “ölüyorum türkan’a” be. “ya acıyın bana, bütün ömrümü” desem, “yani onu mesut etmekle, çalışmakla, sevmekle desem” yani böyle yani, allah be!

    “hadi be” dedi ekrem, “bakalım kız seni ister mi?” ama ben kafama koydum açılıcam kıza. geçtim aynanın önüne abi, saatlerce talim ediyorum. bütün fiyakalı lafları yazmışım romanlardan hani nerime kadir, mahmut mesat bozkurt, hepsini ezberlemişim. tam gidicem geldi mi askerden bir celp? ne o? bilmem kırk beş günlük tekamül kursu varmış. kurs takar mı aşkı maşkı. hadii ben cihet-i askeriyeye.

    arabayı bıraktım ekrem’e, “oğlum göz kulak ol şuna” dedim, ama tam aldım bavulu “ali efendi çağrıyor” dediler, haber geldi. tabi ben de ne yapayım, çaresiz ekrem’i götürdüm, “kardeşimdir” dedim, “hani ben ne isem o da odur” dedim, “namusludur” dedim. e tabi biz böyle vasiyet edince yani “kardeşim” falan deyince akan sular durdu tabi.

    fakat abi asker ocağında vakit nasıl geçti ne oldu bilmiyorum, hatırlarsam ölünü göreyim. yaşıyor muyum, yaşamıyor muyum ne oluyor bilmiyorum abi. sonra bir üsteğmenimiz vardı yani sizden iyi olmasın, erkek mi erkek yani. bir gün böyle dalıp gitmişim elimde de türkân’ın resmi.üsteğmen geldi, resmi aldı elimden, baktı baktı, sonra böyle yani bir tuhaf oldu çocuk. böyle durdu durdu, sonra dedi ki bana “oğlum” dedi “erkek adam ağlar mı be ağlar mı erkek adam?” ben de tabi “üsteğmenim” dedim “ağlar da sızlar da bu ne davadır bilirsin” dedim, tabi o çocuk da bir kalp taşıyor yani, resmi verdi, kendi gitti, benim askerlik de bitti zaten.

    tak! ben hemen kahveye. “merhaba, ekrem nerde?” filan dedim, herkes kendi dalgasında. “yav ekrem, yoksa?” dedim “arabaya mı bir şey oldu, yoksa ekrem’e mi bir şey oldu?” “valla birşeyi yok abi” dediler. “yani uğramaz oldu” dedi kahveci iyi mi? baktım pis feridun kıskıs gülüyor. “ulan sen herşeyi biliyorsun” dedim, yapıştım yakasına. arkadan birisi “dur!” dedi ve elime bir davetiye sıkıştırdı: “oğlumuz ekrem gürbüz ile kızımız türkan selman’ın bilmemne tarihinde kasımpaşa ünsal aile salonunda nişan... nişan…?” birden buğulandı etraf, hiçbir şey göremez oldum. sesler şekiller karıştı, su serpmişler suratıma. böyle kahvecinin otomobilin anahtarını uzattığını gördüm. “ekrem bırakıp gitti” dedi. “hiçbir şey söylemedi mi?” dedim. söylememiş, sadece çekmiş, gitmiş.
    haftası geçti geçmedi kaybettik ali efendi dayı’yı. toprağa verildiği gün gördüm ikisini de. türkân boynuna sarılmış ağlıyordu. o yüzüme bile bakamadı, kaçırdı hep gözlerini. bir an göz göze geldik, yandaki kahveyi işaret ettim.. çektim insanın kıt allahın bol yerine, ellerime kapanacak oldu, tükürdüm suratına, “yapma!” dedi köpek gibi yalvardı, acıdım. “ulan birşey istemem senden, sadece iyi bak ona” dedim. “bir incittiğini göreyim kardeşim demem gebertirim!” dedim, vurdum vurdum vurdum...

    sonra, sonra kız kaldı mı sana kimsesiz. o senenin martına(mart) evleneceklerdi. önce çarşıdaki dükkânları sattırdı biçareye, sonra piyale’deki evleri, daha sonra babadan kalma köşkü. kız kira evine çıktı. düğün için yaptırdığı elbiseyi sandığa kaldırdı. ne yapsın? bugün tapu, yarın garaj, öbürgün arabalar, belediye, otobüsler, gene garaj garaj… uyuta uyuta bu hale getirdi kızı…”

    --- spoiler ---
hesabın var mı? giriş yap