geceye bir şiir bırak

• deniz
  
  bu akşam vakti deniz,
  o bütün hasretimiz,
  sanki gelmiş de dile,
  nedametin sesiyle,
  çarparak kayalara,
  yetmez mi, diyor deniz,
  karada çektiğiniz?
  
  görsel
  görsel
  görsel
• bilmek acı çekmektir. ve bildik;
  karanlıktan çıkıp gelen her haber
  gereken acıyı verdi bize:
  gerçeklere dönüştü bu dedikodu,
  karanlık kapıyı tuttu aydınlık ,
  değişime uğradı acılar.
  gerçek bu ölümde yaşam oldu.
  ağırdı sessizliğin çuvalı.
  (bkz: pablo neruda)
• sonra aramıza şehirler girecek,
  hiç karşılaşmayacağız.
  tesadüfler bile bir araya getiremeyecek.
  sonra da belki birimiz öleceğiz, diğerimiz hiç bilmeyecek !!!
• atilla ilhan sen beyaz bir kadınsın
  asıl büyük sarhoş benim
  uzaktaki
  ben ki tek damla şarap içmedim
  ekmeğin beyaz zeytinin siyah
  olduğunu biliyorum
  asıl büyük sarhoş benim
  uzaktaki
  benim kusturucu sarhoşluğum
  yoksulluğum
  yüzüme bakmasan da
  yağmura düşürsen de gözlerini
  gözlerime bakmasan da ne kadar
  o kadar aydınlığın gökyüzüme uzanıyor
  uykularımda nefesinin sıcaklığı
  o kadar
  hangi akşam kapımı çalan sen değilsin
  sen değil misin gizli bir kıvılcım gibi
  gözbebeklerimde duran
  umutsuzlandığım her akşam
  senin rüzgârın almıyor mu
  uğultulu yorgunluğumu
  yoksulluğun eşiğinde kapaklandığım zaman
  ellerimden sımsıkı tutmuyor mu senin
  iyimserliğin
  ben bu tezgâhı kurdumsa senin için kurdum
  senin için dokuduğum basma ve pazen
  denizin yeşilinden süzdüğüm balık
  göğün mavisinden çaldığım kuş
  senin için
  felsefe okudumsa
  iktisat okudumsa gece yarıları
  boğazım kurumuş içim bir kalabalık
  sıcacık mısralar okudumsa yunus' dan
  senin için okudum
  geceyarıları
  sen beyaz bir kadınsın
  uzaktaki
  gözlerin aklimdan çikmiyor
  sen beyaz bir kadınsın
  karanlıkları dinleyen
  uzaktaki
  sarmaşıkları duyuyor musun rüzgârda
  yorgun başını
  üşümüş yastığına koyuyor musun
  uyuyor musun
• sebep sonuç/ bukowski
  
  en iyiler ölür genelde, kendi elleriyle
  sadece uzaklaşabilmek için
  ve geride kalanlar
  asla tam olarak anlayamaz
  niye bir insanın
  isteceğini
  uzaklaşmayı
  kendilerinden
• kırmızıydı
  elim, yüzüm her tarafım kırmızıydı.
  
  kolombiyalı büyülü vadilerin kitabını okuyordum o zamanlar.
  nehirlerin üstünde kırık dökük bir gemi varmış da,
  meğersem,
  yıllar sonrasına mektuplar götürüyormuş
  elleri pıhtılı kırmızı boyanmış adamlar.
  bir kişinin yanlışı
  en az on kişinin canına kastediyormuş.
  
  anca büyülü beyazdan melekler kurtarabiliyormuş ondan birini.
  
  kırmızıydı
  tırnaklarımın hepsini
  çekmişler gibi kırmızıydı
  
  hayal gücümüze destek olacak hiçbir zıkkım olmasa da,
  kendi kolera salgınımızı kendimiz yaptık biz.
  ana haber bültenlerinde
  döpiyesli, makyajlı, gösterişli kadınlar
  bahsetti küçük gibi görünen hayatımızın tam da içini.
  dedikoduya bayılır ya evlerine kapatılmış insanlar...
  pandemi hapsinde günde en az bir seferliğine
  herkes bizi seyretti, herkes bizi ayıpladı
  oysa kırmızıydık biz sadece
  
  her kelimenin sonunda usul usul,
  her bakışın sonunda sanki uyuşturulmuş gibi,
  her dedikodulu ayıplamanın sonunda sanki pişmanmışız gibi,
  her damarımızdan
  kırmızı kırmızı, yavaş yavaş, usul usul, uslu uslu
  kanadık biz.
• anlamıyor musun
  gökyüzü güneş olsa
  sensiz karanlıktayım..
  
  ümit yaşar oğuzcan - aşka dair nesneler
• halbuki korkulacak hiçbir şey yoktu ortalıkta
  her şey naylondandı o kadar
  ve ölünce beş on bin birden ölüyorduk güneşe karşı.
  ama geyikli geceyi bulmadan önce
  hepimiz çocuklar gibi korkuyorduk
  
  geyikli geceyi hep bilmelisiniz
  yeşil ve yabani uzak ormanlarda
  güneşin asfalt sonlarında batmasıyla ağırdan
  hepimizi vakitten kurtaracak
  bir yandan, toprağı sürdük
  bir yandan kaybolduk
  gladyatörlerden ve dişlilerden
  ve büyük şehirlerden
  gizleyerek yahut döğüşerek
  geyikli geceyi kurtardık
  
  evet kimsesizdik ama umudumuz vardı
  üç ev görsek bir şehir sanıyorduk
  üç güvercin görsek meksika geliyordu aklımıza
  caddelerde gezmekten hoşlanıyorduk akşamları
  kadınların kocalarını aramasını seviyorduk
  sonra şarap içiyorduk kırmızı yahut beyaz
  bilir bilmez geyikli gece yüzünden
  
  geyikli gecenin arkası ağaç
  ayağının suya değdiği yerde bir gökyüzü
  çatal boynuzlarında soğuk ayışığı
  
  ister istemez aşkları hatırlatır
  eskiden güzel kadınlar ve aşklar olmuş
  şimdi de var biliyorum
  bir seviniyorum düşündükçe bilseniz
  dağlarda geyikli gecelerin en güzeli
  
  hiçbir şey umurumda değil diyorum
  aşktan ve umuttan başka
  bir anda üç kadeh ve üç yeni şarkı
  belleğimde tüylü tüylü geyikli gece duruyor.
  
  biliyorum gemiler götüremez
  neonlar ve teoriler ışıtamaz yanını yöresini
  örneğin manastırda oturur içerdik iki kişi
  ya da yatakta sevişirdik bir kadın bir erkek
  öpüşlerimiz gitgide ısınırdı
  koltukaltlarımız gitgide tatlı gelirdi
  geyikli gecenin karanlığında
  
  aldatıldığımız önemli değildi yoksa
  herkesin unuttuğunu biz hatırlamasak
  gümüş semaverleri ve eski şeyleri
  salt yadsımak için sevmiyorduk
  kötüydük de ondan mı diyeceksiniz
  ne iyiydik ne kötüydük
  durumumuz başta ve sonda ayrı ayrıysa
  başta ve sonda ayrı olduğumuzdandı
  
  ama ne varsa geyikli gecede idi
  bir bilseniz avuçlarmız terlerdi heyecandan
  bir bakıyorduk akşam oluyordu kaldırımlarda
  kesme avizelerde ve çıplak kadın omuzlarında
  büyük otellerin önünde garipsiyorduk
  çaresizliğimiz böylesine kolaydı işte
  hüznümüzü büyük şeylerden sanırsanız yanılırsınız
  örneğin üç bardak şarap içsek kurtulurduk
  yahut bir adam bıçaklasak
  yahut sokaklara tükürsek
  ama en iyisi çeker giderdik
  gider geyikli gecede uyurduk
  
  geyiğin gözleri pırıl pırıl gecede
  imdat ateşleri gibi ürkek telaşlı
  sultan hançerieri gibi ayışığında
  bir yanında üstüste üstüste kayalar
  öbür yanında ben
  
  ama siz zavallısınız ben de zavallıyım
  eskimiş şeylerle avunamıyoruz
  domino taşları ve soğuk ikindiler
  çiçekli elbiseleriyle yabancı kalabalık
  gölgemiz tortop ayakucumuzda
  sevinsek de sonunu biliyoruz
  borçları kefilleri ve bonoları unutuyorum
  ikramiyeler bensiz çekiliyor dünyada
  daha ilk oturumda suçsuz çıkıyorum
  oturup esmer bir kadını kendim için yıkıyorum
  iyice kurulamıyorum saçlarını
  bir bardak şarabı kendim için içiyorum
  
  halbuki geyikli gece ormanda
  keskin mavi ve hışırtılı
  geyikli geceye geçiyorum
  
  uzanıp kendi yanaklarımdan öpüyorum
  
  turgut uyar-geyikli gece
• ne zaman seni düşünsem
  bir ceylan su içmeye iner
  çayırları büyürken görürüm.
  
  her akşam seninle
  yeşil bir zeytin tanesi
  bir parça mavi deniz
  alır beni.
  
  seni düşündükçe
  gül dikiyorum elimin değdiği yere
  atlara su veriyorum
  daha bir seviyorum dağları.
  
  ilhan berk.
• yıldızların altında
  tek başıma
  gider gibi hayranım.
  içimden hiç durmadan koşmak
  yüksek sesle konuşmak
  haykırmak arzusu var.
  
  (bkz: nazım hikmet ran)