geceye bir şiir bırak

• şairin kanı
  
  kanıdır şairin bu sevilmeyen yüz
  gözleri bir köpeğin, bırakmış köpeğini
  tanrısız, kimsesiz, her şeysiz biraz
  gözleri bir başına insanlar gibi
  kanıdır şairin ölümle kımıldamaz
  
  kanıdır, bilirim, şairin kanı
  kocaman bir aşk lekesi yıkanmış eski evlerde
  kanıdır, bir adam ki düşürüp ellerini
  önce yorgun ve asil, sonra mahzun ve ürkek
  beyazı unutulmuş orta çağ resimleri
  
  kanıdır şairin, gecenin her yerinden
  sevişmeye gireriz korkunç ve bıçak gibi
  açılıp yataklara amansız güllerimizle
  sanki biz her cinsel olayda biraz gemici
  bir gidip bir geldiğimiz o hayal illerinde
  
  yüzüdür şairin kanarsa yalnızlıktan
  bir yüz ki upuzun kadınsız günler gibi
  ve nasıl bir acıdır ki, acıyla anlatılmaz
  bir hiçin bir ağızla duraksız kemirildiği
  öyle bir sıkıntı ki ölümle kımıldamaz.
  
  edip cansever
• evet önümüz bahardır biliyorum
  leylaklar açacak biliyorum
  kirazda çıkacak yakında
  iyi şeyler söylemek de gerek biliyorum
  sevfilim güzelim bir tanem biliyorum da
  şimdilik bağışla...
  
  (bkz: turgut uyar)
• gördüğünü gözün ile
  beyan itme sözün ile
  andan sonra bizüm ile
  olasın mihman didüler
  
  çık sema'a bile oyna
  silinsin pak olsun ayna
  kırk yıl bu kazanda kayna
  dahi çiğsin yan didüler
  
  behey abdal nedir halin
  hakk'a şükret kaldur elin
  kese gör gıybetten dilin
  her kulu yeksan didüler
  
  şah hatayi imdi burda
  uğramış onulmaz derde
  mürşid açınca perde
  gör seni mihman didüler
• halka boynumdan geçti
  geçti boynuma kemend
  d harfine bak dedim
  nasıl da soylu duruyor sonunda kelimenin
  harfe bak, harfe dokun, harfin içinde eri
  harf ol harfle birlikte kıyam et
  harf of harfler ummanına bat
  çünkü gördüm ne varsa sonunda kelimenin
  çünkü böndür altında kaldığım töhmet
  uğradığım kinayeler bön ve berbat.
  evet, ilmektir boynumdaki ama ben
  kimsenin kölesi değilim
  tarantula yazdılar diye göğsümdeki yaftaya
  tarantulaymış benim adım diyecek değilim
  tam düşecekken tutunduğum tuğlayı
  kendime rabb bellemiyeceğim
  razı değilim beni tanımayan tarihe
  beni sinesine sarmayan
  tabiattan rıza dilenmeyeceğim.
  gittim su çektim en derin kuyudan
  en hileli desteden
  kendi kartımı çektim
  yaktım belgeleri
  bütün tanıkları yok etmek için
  ricacıları öldürdüm
  onlar bu dumanlı dünyanın
  beni nasıl özlediğini görmüş olabilirdi
  gerçekten özlemişti beni dünya öze çekmişti
  özüm gelinceye kadar bana temas etmişti
  bu dokunuş parlatınca beni
  benden biraz dünya
  isteyen ricacıları
  öldürdüm ve
  kıtal bitti.
  yazık.
  
  (bkz: ismet özel)
• görmeden âsâr-ı nîsânın bahâr elden gider
  güller âhir râm olur ammâ hezâr elden gider
  
  | ziyâ paşa
  
  nisan ayının eserlerini, baharın güzelliklerini görmeden bahar elden gider. güller sonunda boyun eğerler; ama bülbül elden gitmiş olur.
• ay karanlık sular kesildi
  musluklar tıslıyor
  bir yerde bir kapı kapandı
  ben artık sen değilim
  (bkz: atila ilhan)
• inanıyorum söylediğini candan söylediğine,
  ama bugünkü karar yarın bozulur çok kez,
  kendi kendinize verdiğiniz sözü tutmak,
  en çabuk unuttuğumuz şeydir ne yapsak.
  madem ki bu dünya bile yok olacak bir gün,
  sevginin bitmesine insan neden üzülsün?
  aşk mı kaderi kovalar kader mi aşkı,
  daha kimseler çözemedi bu bilmeceyi.^*
• yaşadıklarımdan öğrendiğim bir şey var:
  yaşadın mı, yoğunluğuna yaşayacaksın bir şeyi
  sevgilin bitkin kalmalı öpülmekten
  sen bitkin düşmelisin koklamaktan bir çiçeği
  
  insan saatlerce bakabilir gökyüzüne
  denize saatlerce bakabilir, bir kuşa, bir çocuğa
  yaşamak yeryüzünde, onunla karışmaktır
  kopmaz kökler salmaktır oraya
  
  kucakladın mı sımsıkı kucaklayacaksın arkadaşını
  kavgaya tüm kaslarınla, gövdenle, tutkunla gireceksin
  ve uzandın mı bir kez sımsıcak kumlara
  bir kum tanesi gibi, bir yaprak gibi, bir taş gibi dinleneceksin
  
  insan bütün güzel müzikleri dinlemeli alabildiğine
  hem de tüm benliği seslerle, ezgilerle dolarcasına
  
  insan balıklama dalmalı içine hayatın
  bir kayadan zümrüt bir denize dalarcasına
  
  uzak ülkeler çekmeli seni, tanımadığın insanlar
  bütün kitapları okumak, bütün hayatları tanımak arzusuyla yanmalısın
  değişmemelisin hiç bir şeyle bir bardak su içmenin mutluluğunu
  fakat ne kadar sevinç varsa yaşamak özlemiyle dolmalısın
  
  ve kederi de yaşamalısın, namusluca, bütün benliğinle
  çünkü acılar da, sevinçler gibi olgunlaştırır insanı
  kanın karışmalı hayatın büyük dolaşımına
  dolaşmalı damarlarında hayatın sonsuz taze kanı
  
  yaşadıklarımdan öğrendiğim bir şey var:
  yaşadın mı büyük yaşayacaksın, ırmaklara,göğe,bütün evrene karışırcasına
  çünkü ömür dediğimiz şey, hayata sunulmuş bir armağandır
  ve hayat, sunulmuş bir armağandır insana.
  
  (bkz: ataol behramoğlu)
  
  editpiaf: üç beş imla.
• dokunsan donacağım
  içimde intihar korkusu var
  bir gülsen ağlayacağım
  bir gülsen kendimi bulacağım
• dörtnala gelip uzak asya'dan
  akdeniz'e bir kısrak başı gibi uzanan
  bu memleket, bizim.
  bilekler kan içinde, dişler kenetli, ayaklar çıplak
  ve ipek bir halıya benziyen toprak,
  bu cehennem, bu cennet bizim.
  kapansın el kapıları, bir daha açılmasın,
  yok edin insanın insana kulluğunu,
  bu dâvet bizim.
  yaşamak bir ağaç gibi tek ve hür
  ve bir orman gibi kardeşçesine,
  bu hasret bizim...