geceye bir şiir bırak

• kuşlar uçmak için doğmuş;
  
  kemiklerinin boş olmasından anlıyoruz.
  açık ve bilinen bir yönü yok insanların.
  onu biz yaratıyoruz.
• sevmek kimi zaman rezilce korkuludur
  insan bir akşam üstü ansızın yorulur
  tutsak ustura ağzında yaşamaktan
  kimi zaman ellerini kırar tutkusu
  birkaç hayat çıkarır yaşamasından
  hangi kapıyı çalsa kimi zaman
  arkasında yalnızlığın hınzır uğultusu
  
  (bkz: attila ilhan)
• eğreti bir oyun başlar birden,
  sahte gülüşlerin ardına gizlenir hüzün.
  bir nevi saklambaçtır bu
  ama fazla uzun sürmez,
  süremez.
  dinlemez gönül yerini bile bile.
  akar gözyaşları,
  yanakları sobeler.
  o sahte gülüşler yok olup gider
  ve kazananın olmadığı bu oyun
  nihayet sona erer...
  
  bbvbn
• sensiz yazmakta gelmiyor içimden
  ey dünya neden perçinledin beni yalnızlığa en elemli geceden
  dilim varmıyor adına hasret demeden
  dünya yıkılıyor sanki başıma
  yalnız öleceğim geliyor aklıma
  sorma yârim
  bana sensizliğin ne yaptığını
  sorma
  zira kalbim dayanmaz bu hezeyanı anlatmaya...
• içinden bir gemi kalkıp gitmemiş
  uzak yalnızlık limanlarına
  aykırı bir yolcuyum dünya geniş
  büyük bir kulak çınlıyor içimdeki
  çetrefil yolculuğum kesinleşmiş
  sakın başka bir şey getirme aklına
  aysel git başımdan ben sana göre değilim
  ölümüm birden olacak seziyorum
  hem kötüyüm karanlığım biraz çirkinim
  aysel git başımdan seni seviyorum
  
  (bkz: attila ilhan)
• maviye / maviye çalar gözlerin,
  
  yangın mavisine / rüzgarda asi,
  
  körsem / senden gayrısına yoksam
  
  bozuksam / can benim, düş benim,
  
  ellere nesi?
  
  hadi gel,
  
  ay karanlık…
  
  itten aç / yılandan çıplak,
  
  vurgun ve belâ
  
  gelip durmuşsam kapına
  
  var mı ki doymazlığım?
  
  ille de ille / sevmelerim,
  
  sevmelerim gibisi
  
  oturmuş yazıcılar
  
  fermanım yazar
  
  n’olur gel,
  
  ay karanlık…
  
  dört yanım puşt zulası,
  
  dost yüzlü,
  
  dost gülücüklü
  
  cıgaramdan yanar.
  
  alnım öperler,
  
  suskun, hayın, çıyansı.
  
  dört yanım puşt zulası,
  
  dönerim dönerim çıkmaz.
  
  en leylim gecede ölesim tutmuş,
  
  etme gel,
  
  ay karanlık…
  
  ahmed arif.
• sen benim en doğru yanlışım
  tövbesi olmayan günahımsın
  uzak duramadığım yasaklım
  en açık ettiğim saklımsın
  sen başımdan giden aklım
  severek çektiğim ahımsın
  hem en iyi yanım
  hem yüreğimde kaynayımsın
  sen benim rüyalarda buluşup
  hayallerde kavuştuğumsun
  dokunmadan tutunup
  uzak iken ulaştığımsın
  sen bana benden yakın
  kendimden dahi kıskandığımsın
  hem cefasına yakındığım
  hem herkesten sakındığımsın
  tutmuş, neyin olur diyorlar
  "kendim" diyorum, gülüyorlar
  bu kendini çok beğenmiş diyorlar
  ama onlar bendeki seni görmüyorlar
  celal bahar~ en doğru yanlışım
• düşünmüyorum artık delicesine yüzünü.
  
  anımsayamıyorum da zaten.
  
  sen hiç hatırladın mı annenin söylediği ninniyi?
  
  başkası söylediğinde de öyle duydu mu kulakların?
  
  işte öyle bir şeydi o sesin,
  
  öyle bir ninni, hala ki kulaklarımda
  
  ve başkası söylediğinde tutmadı yerini.
  
  hani vardı ya bir bakışın,
  
  kaçırırcasına beni gerçeklerden
  
  olur olmadık zamanlarda hapseden.
  
  ıssız bir sokakta kayboluyorum derinliğinde
  
  gökyüzü kirli,
  
  sevgi artık eski,
  
  ve senin kalbin
  
  hepsinden daha da kinli.
  
  gözyaşları bahtsız,yok zerre önemi
  
  zaten getirmez ki de yaşlar hiç gelmeyeceği,
  
  uğurlar yalnızca gideni,
  
  gitmek zorunda kalıp da
  
  “gidemeyeni”.
• aman, kendini asmış yüz kiloluk bir zenci,
  üstelik gece inmiş, ses gelmiyor kümesten;
  ben olsam utanırım, bu ne biçim öğrenci?
  hem dersini bilmiyor, hem de şişman herkesten.
  
  iyi nişan alırdı kendini asan zenci,
  bira içmez ağlardı, babası değirmenci,
  sizden iyi olmasın, boşanmada birinci...
  çok canım sıkılıyor, kuş vuralım istersen.
  ülkü tamer
• ikimiz de herkes gibiyiz
  neden kendi bakışlarını bırakıp
  yapmacık gözlerle bakar
  neden çevresini bozarsın dudaklarının
  allı pullu tavırlara kim kanar
  
  özdemir asaf