geceye bir şiir bırak

• ...böylece sessizlik yitişin adı olur..
  
  ilhan berk
• beni hor görme kardeşim
  sen altınsın ben tunç muyum
  aynı vardan var olmuşuz
  sen gümüşsün ben sac mıyım?
  
  ne var ise sende bende
  aynı varlık her bedende
  yarın mezara girende
  sen toksun da ben aç mıyım?
  
  kimi molla kimi derviş
  allah bize neler vermiş
  kimi arı çiçek dermiş
  sen balsın da ben cec miyim?
  
  topraktandır cümle beden
  nefsini öldür ölmeden
  böyle emretmiş yaradan
  sen kalemsin ben uç muyum?
  
  tabiata veysel aşık
  topraktan olduk kardaşık.
  aynı yolcuyuz yoldaşık
  sen yolcusun ben bac mıyım?
  
  (bkz: aşık veysel şatıroğlu)
• karanlıkta duruyorum aşk vurmasın yüzüme
  dokunmasın kimse bana
  kimse ulaşamasin artık tenimin incinen yerlerine...
  uyanmasın bir daha etimdeki yaralı hayvan
  zamanın siyah deltasında çürümek istiyorum
  biliyorum artık kimse yok kimsesizliğime...
  
  biliyorum aşka kimse yok
  aşkın karanlık metali soğuyor yüreğimin derinliklerinde...
  aşklarım, arkadaşlarım, dostlarım
  dağılıp gitti herkes
  içimi sızlatacak kimse kalmadı içimde.
  
  murathan mungan
• uzaktı dön yakındı dön çevreydi dön
  yasaktı yasaydı töreydi dön
  içinde dışında yanında değilim
  içim ayıp dışım geçim sol yanım sevgi
  bu nasıl yaşamaydı dön
  onlarsız olmazdı, taşımam gerekti, kullanmam gerekti
  tutsak ve kibirli -ne gülünç-
  gözleri gittikçe iri gittikçe çekilmez
  içimde gittikçe bunaltı gittikçe bunaltı
  gittim geldim kara saçlarımı öylece buldum kestim kara saçlarımı n'olacak şimdi
  bir şeycik olmadı - deneyin lütfen -
  aydınlığım deliyim rüzgârlıyım
  günaydın kaysıyı sallayan yele
  kurtulan dirilen kişiye günaydın
  şimdi şaşıyorum bir toplu iğneyi
  bir yaşantı ile karşılayanlara
  gittim geldim kara saçlarımdan kurtuldum
  
  (bkz: kestim kara saçlarımı)
  
  (bkz: gülten akın)
• duygusal söyleşi
  
  buz tutmuş o ıssız eski park içinden
  iki hayaletti demin kayıp geçen.
  
  gözleri sönmüş, gevşemiş dudakları,
  güç duyulur neler fısıldaştıkları.
  
  buz tutmuş o ıssız eski park içinde
  geçmiş günlerden söz etti iki gölge.
  
  - eski coşkumuzu anımsıyor musun?
  - ne diye anımsayayım istiyorsun?
  
  - yüreğini yine titretir mi adım,
  yine girer miyim düşüne? - yok canım!
  
  - ah o dudaklarımızın birleştiği
  anlatılmaz mutluluk günleri! - belki.
  
  - gök masmaviydi, umut koskocaman.
  - umut kaçtı kara göğe darma duman.
  
  böyle geçtiler yoz yulaflar içinden;
  yalnız geceydi sözlerini işiten.
  
  paul verlaıne
• bir misafirliğe gitsem
  bana temiz bir yatak yapsalar
  her şeyi, adımı bile unutup, uyusam…
  kalktığımda yatağım hâlâ lavanta koksa
  kekikli zeytinli bir kahvaltı hazırlasalar
  nerede olduğumu hatırlamasam
  hatta adımı bile unutsam…
  
  melih cevdet anday
• yerle yeksan, ıslak saçlı, kem gözlü,
  kavim göçlerinden bu yana ağlayan
  ve durmadan
  cep kanyağı yakıcılığında ezgiler
  çalan, çaldıran, yakalatan
  adı bende gizli bir kadındı istanbul
  şehre bir yağmur yağdı
  ben ağladım
  sevilirken ayrılmak mı kaldı bizanstan
  yalan dolan yoktu gözlerde sadece ses
  verilen sözler birdi edilen yeminler sıfır
  eşyalar alındı fotoğraflar söküldü yerlerinden
  bir aşkın izlerini yok edecek yeni bir aşk sipariş edildi yeniden
  bir şehre yağmur yağdı
  ben ağladım
  kim daha çok yalan söndürdü çay bardaklarında
  hangisi talandı demli öpücüklerin
  ve buğularda yitirilen kimin adıydı
  bir aşktan diğerine kaç saatte gidiliyordu
  soyulur muydu kabuğu hayatın
  yoksa bütün vitamini kabuğunda mıydı?
  yağmur şehre bir yağdı
  ben ağladım
  ben ençok seni götürdüm giderken
  aklımın nakliyesiydi asıl yoran taşıyıcıları
  yardan düşmüştüm yaralarım yardan armağandı
  kutsal kitabımdı ziyan edilmiş sevgililer atlası
  ben sevmeyi beceremedim belki de sevilmeyi
  benim sevmeye engel evcil acılarım vardı
  ben yağmur ağladım bir şehre yağdı
  ben şehre ağladım bir yağmur yağdı
  ben bir ağladım şehre yağmur yağdı
  ben...
  yağmur...
  ağladım...
• sende ben,
  kutba giden bir geminin sergüzeştini,
  
  sende ben,
  kumarbaz macerasını keşiflerin,
  sende uzaklığı,
  
  sende ben,
  imkansızlığı seviyorum...
  
  güneşli bir ormana dalar gibi dalmak gözlerine
  ve kan ter içinde,
  aç ve öfkeli,
  ve bir avcı iştahıyla etini dişlemek senin...
  
  sende ben,
  imkansızlığı seviyorum,
  
  fakat asla ümitsizliği değil...
  
  nazım hikmet ran
• tanrım paran yoksa biz verelim
  kendine bir saat al
  en iyisinden
  bir daha zamanı şaşırma
  vakitli vakitsiz öldürme bizi.
  
  ümit yaşar oğuzcan.
• seni, seni fark etmeden usul usul
  soğuk yatağa girip yavaş yavaş ısınırcasına sevdim
  
  seni, seni fark etmeden usul usul
  tüm yaz kışın kar yağışını, tüm kış yazın güneşin parlayışını özlercesine özledim
  
  sen, sen öyle güzel bir insansın ki
  nasıl ki herkes bi kuşun kanat çırpışından mutlu olur, seninle öyle mutlu oldum. yalnız bi farkla, kuşlar benim içimde uçuyordu...
  
  seni, seni fark etmeden öyle usul usul
  kadınım bildim, sahiplendim.