gelmiş geçmiş en iyi türkçe dizeler

• vandal yürek! görün ki alkışlanasın
  ez bütün çiçekleri kendine canavar dedir
  haksızlık et, haksız olduğun anlaşılsın
  yaşamak bir sanrı değilse öcalınmak gerektir.
  
  ismet özel ~ esenlik bildirisi
• azdırma,rahat bırak içimdeki deliyi;
  bana sorma benim de bilmediğim gizliyi!..
  
  necip fazıl kısakürek (1939)
• "sen böyle istersin gülümseyerek, yok yok olur."
• şimdi atsam sulara kendimi benden önce karanlığım boğulur.
• ardından bakıpta öylece kalan, gözlerimde donmuş iki damlasın
• ...
  beni herkes sevdaya asi sanır,
  oysa aşk, beni nerde görse tanır,
  hasret tanır,
  zulüm tanır,
  ölüm tanır,
  yüzüm yüzümden utanır.
  ...
  
  (bkz: serkan uçar)
  (bkz: tut yüreğimden ustam)
  (bkz: tuncel kurtiz)
• çiçekli şiirler yazmak istiyorum bayım!
  
  "zenciler prensesi olacagım
  hayat işte asıl o zaman başlayacak"
  pippi uzunçorap
  
  çiçekli şiirler yazmama kızıyorsunuz bayım
  bilmiyorsunuz. darmadağın gölgemi
  çiçekli perdelerin arkasında saklıyorum.
  karanlıkta oturuyorum. ışıkları yakmıyorum.
  çalar saat zembereği boşalana kadar çalıyor
  acı veren bir sevişmeyi hatırlıyorum.
  bir bıçağın gereksiz yere parlaması bu.
  yıllardır kendini bulutlarda saklayan illegal bir yağmurum.
  bir yağsam pahalıya malolacağım.
  ben bir bodrum kat kızıyım bayım
  yalnızlıktan başka imparator tanımaz bodrumum
  bir süredir plastik vazolar gibi hiç kırılmıyorum
  fakat korkuyorum. birazdan da
  kırk üç numara ayakkabılarınızla
  bahçede oynayan çocukların üstüne basacaksınız
  bu iyi olmaz bayım!
  
  "gün akşam oldu" diyorum
  ekmek kırıntıları atıyorum kuşlara
  cam kırıkları yiyorlar
  rüyamda; bir kase dolusu suyun içinde
  rengarenk yap-boz parçacıkları
  anlatmak istiyorum, dinlemiyorsunuz.
  hayır, sanırım sabahı bekleyemem
  bilmiyorum.
  insanlar rüyalarını acilen anlatmalı.
  
  ondört yaşındaydı ruhum bayım
  bir mermer masanın soğukluğunda yaşlandı.
  protez bacaklar taktılar ruhuma ince ve beyaz
  gıcırdaya gıcırdaya dolaştım şehri
  protez bacaklarıma bile ıslık çaldılar
  o ara içimde çiçeklerden oluşmuş
  bir silahsız kuvvet ablukaya alındı
  sinemalarda da "organzm gıcırtıları" oynuyordu.
  kaçmaya çalıştım. olmadı.
  bu nedenle, çiçekli şiirler yazmayı
  ruhum açısından faydalı buluyorum bayım.
  neyse işte
  ben her filmi hatırlarım
  sinemaların hiç bitmeyen gecesine sığındığım çok oldu.
  "sofinin tercihi"ni seyrederken çok ağlamıştım.
  öpüşen guramilerle ilgili bir film yapsalar
  onu da mutlaka hatırlardım.
  insan içinde çevrilen bir çıkrığın sesini unutur mu?
  hem sonra ben hatırlamaya alışkınım
  bir "eşya toplayıcısıyım" bayım.
  
  büyük gemiler yok artık bayım
  büyük yelkenler de
  büyük kağıtlar yakmak istiyor şimdi canım
  işte az önce bir karabatak daldı suya
  bir süredir de kayıp
  dünyayı yutmuş olarak çıksa da ortaya
  ölüm çok iri bir sözcük değil bayım.
  kasımpatları kadar acı kokuyorum biliyorum.
  ama siz sobada sucuklu yumurta pişirip yiyen
  yoksul bir aşkın güzelliğini bilir misiniz?
  bir gül, bir güle derdi ki görse
  yalan söylüyorum
  güller bu sıra hiç konuşmuyor bayım.
  
  didem madak
  (bkz: çiçekli şiirler yazmak istiyorum bayım)
• kedilerin alışkanlıkları
  
  kayboluşumun beşiğini sallıyorum bu akşam
  büyüyor yavaş yavaş
  sırtında parmak izleriyle zamanın
  bir tekir kedi ile beraber
  seyrediyorum hayatı:
  o meleklerin cebinden düşen anahtardı,
  son zikrin halkası
  allah’ın son hatırası
  o bizim kaçırdığımız fırsattı
  uğurböcekleriyle parmak uçlarında
  küçümsedi hep ona olan aşkımı
  gözünün yaşına bakmadan şimdi ben
  kovuyorum ihtiyarı
  
  ardımda kırık bir ayna
  üvey anneleri hayatımın.
  batsın diye güneşe tempo tutan o kız çocuğu...
  evden kaçışımın pembe spor ayakkabıları vardı.
  hüzün neydi sanki o zaman
  artık kullanılmayan dikiş makinesi annemden kalma.
  ölüm neydi sanki o zaman
  bir önseziden başka.
  evden kaçabilirsin çocuk,
  ama kaderden asla!
  babam
  çıkarılmış bir adam bütün fotoğraflardan
  kader neydi sanki o zaman,
  masada açık unutulmuş
  turuncu kulaklı bir makastan başka.
  bir ağaca bakıyorum şimdi
  başladığı yerde bitiyor dünya
  alışıyor dil şimdi
  azı dişinin bıraktığı boşluğa.
  bastırıldı nihayet hayatın kadife kalesinde çıkan isyan.
  
  söküyorum şimdi sözleri birer birer
  kalpten kalbe giden yolu kapayan.
  kalbim, anlatılmaktan usanmış,
  yıldızı sönmüş bir komedyendir artık,
  dilencinin önünde kahkahalar atıyor,
  kirli bir mendille çıkınlaşmış şimdi dünya.
  hayretle bakıyorum kedinin gözlerindeki çapağa,
  geri vermiş hayata çaldığı şiirleri,
  ne zaman aşkı tersinden okusam
  anlıyorum kediler bile meğer alışmış bu yokluğa
  sallayıp duruyorum bu akşam kayboluşumun beşiğini,
  gönüllü hemşire birinci sigarasına.
  
  sarhoşum kadehlerde biriken tozla
  çekil diyorum kağıda, çekil,
  içer ve zehirlenir
  ne zaman gözlerimden mürekkep damlasa.
  kalbime dokunuyorum bir kelebeğe dokunur gibi
  yetmez mi acaba bu dökülen pullar aşka?
  yoksa şu sızıyı
  sobası tüten evin şiirinde mi saklasam?
  şu sardunyanın kırmızı çiçek açışına
  yetmez mi acaba ah kör olmuş bir türk filminde ağlasam?
  ne zaman sorsam,
  anlıyorum kediler bile meğer alışmış zamana.
  
  dünyayı bir salyangozun izlerinde dolaşsam,
  elimde parlak bir harita
  hiçbir atlasta henüz yer almamış.
  ardımsıra yollara hayalimin kırıklarını bıraksam
  yeter mi bu izler beni kendime getirmeye acaba ?
  
  (bkz: didem madak) (bkz: kedilerin alışkanlıkları)
• çok şey öğrendim geçen üç yıl boyunca
  alt katında uyumayı bir ranzanın
  üst katında çocukluğum...
  kâğıttan gemiler yaptım kalbimden
  ki hiçbiri karşıya ulaşmazdı.
  aşk diyorsunuz,
  limanı olanın aşkı olmaz ki bayım!
  
  allah'la samimi oldum geçen üç yıl boyunca
  havı dökülmüş yerlerine yüzümün
  büyük bir aşk yamadım
  hayır
  yüzüme nur inmedi, yüzüm nura indi bayım
  gözyaşlarım bitse tesbih tanelerim vardı
  tesbih tanelerim bitse gözyaşlarım...
  saydım, insanın doksan dokuz tane yalnızlığı vardı.
  aşk diyorsunuz ya
  ben istemenin allahını bilirim bayım!
  
  çok şey öğrendim geçen üç yıl boyunca
  balkona yorgun çamaşırlar asmay
  ki uçlarından çile damlardı.
  güneşte nane kurutmayı
  ben acılarımın başını
  evcimen telaşlarla okşadım bayım.
  bir pardösüm bile oldu içinde kaybolduğum.
  insan kaybolmayı ister mi?
  ben işte istedim bayım.
  uzaklara gittim
  uzaklar sana gelmez, sen uzaklara gidersin
  uzaklar seni ister, bak uzaklar da aşktan anlar bayım!
  
  süt içtim acım hafiflesin diye
  çikolata yedim bir köşeye çekilip
  zehrimi alsın diye
  sizin hiç bilmediğiniz, bilmeyeceğiniz
  ilahiler öğrendim.
  siz zehir nedir bilmezsiniz
  zehir aşkı bilir oysa bayım!
  
  ben işte miraç gecelerinde
  bir peygamberin kanatlarında teselli aradım,
  birlikte yere inebileceğim bir dost aradım,
  uyuyan ve acılı yüzünde kardeşimin
  bir şiir aradım.
  geçen üç yıl boyunca
  yüzü dövmeli kadınların yüzünde yüzümü aradım.
  ülkem olmayan ülkemi
  kayboluşumu aradım.
  bulmak o kadar kolay olmasa gerek diye düşünmüştüm.
  bir ters bir yüz kazaklar ördüm
  haroşa bir hayat bırakmak için.
  bırakmak o kadar kolay olmasa gerek diye düşünmüştüm.
  
  kimi gün öylesine yalnızdım
  derdimi annemin fotoğrafına anlattım.
  annem
  ki beyaz bir kadındır.
  ölüsünü şiirle yıkadım.
  bir gölgeyi sevmek ne demektir bilmezsiniz siz bayım
  öldüğü gece terliklerindeki izleri okşadım.
  çok şey öğrendim geçen üç yıl boyunca
  acının ortasında acısız olmayı,
  kalbim ucu kararmış bir tahta kaşık gibiydi bayım.
  kendimin ucunu kenar mahallelere taşıdım.
  aşk diyorsunuz ya,
  işte orda durun bayım
  islak unutulmuş bir taş bezi gibi kalakaldım
  kendimin ucunda
  öyle ıslak,
  öyle kötü kokan,
  yırtık ve perişan.
  
  siz aşkı ne bilirsiniz bayım
  aşkı aşk bilir yalnız!
  
  (bkz: didem madak) (bkz: siz aşktan n'anlarsınız bayım)
• ".....
  diz çökeyim söyle
  tahtın nerede
  bende kaynayan sende kaynak
  tıpatıp iki kristal küre
  
  aramızda ceylanımsı bir sıçrama
  çalkalanır sonsuzca.
  şöyle irice bir kelime bul
  ok atsın döş kemiğime
  ....."
  ^**