gün batımı tiyatro

• ankara devlet tiyatrosunun 1 perdelik oyunu.
  
  "uzun ve karanlık bir gece başlar. shakespeare’in kahramanları kendi kaderleriyle karşı karşıyadır. ölüm ve yaşam bir aradadır. mevlana’nın hikayeleri ve bu hikayelerden gelen sufi bakış ile hamlet, macbeth, othello gün atımına ulaşmak isteyen insanlığın ortak serüvenini dile getirir. "
  
  "oyun ekibi
  dekor tasarımı
  hakan dündar
  kostüm tasarımı
  sevgi türkay
  ışık tasarımı
  zeynel ışık
  müzik
  irfan gürdal
  yönetmen yardımcısı
  suat karausta
  asistan
  neslihan derya demirel
  müzik süpervizörü
  jean jacques lemetre
  sahne amiri
  yalçın duman
  kondüvit
  s. serkan sakızlı
  ışık kumanda
  erhan şentürk
  dekor - aksesuar sorumlusu
  kemal şahin
  kadın terzi
  mehriye taşdelen
  erkek terzi
  rıza bektaş
  oyuncular
  mehtap öztepe
  sükun ışıtan
  suat karausta
  dilek bozkurt
  aylin dinç
  neslihan derya demirel
  başak polat karsavuran
  orkestra
  irfan gürdal
  mehmet utku benli
  ali yaşar
  altay toprak
  ziya özsökmenler"
  
  link
  
  --- spoiler ---
  
  bir müzikal değil. ama müzik eşliğinde, kulak ziyafeti veren, ezgilerle süslenen bir oyun. aksiyon yok. uyku getirecek derecede yavaş. diğer taraftan, jest ve cümleleri pür dikkat takip gerektirecek kadar da dolu.
  
  bir masalı dinler gibi izledim. bir ninniymiş gibi dinledim. eve varınca bir bebek gibi uyudum.
  
  oyun boyunca pek de gerilmedim.
  
  mikrofon, hoparlör falan yok. müzik de oyun da aracısız direkt izleyiciye ulaşıyor. ama sahnenin akustik mimarisi yetersiz olduğu için 20 cümleden birini işitemedim.
  
  sahne zeminde. izleyici koltukları ise tribün gibi tasarlanmış. böylece her izleyici hiçbir engele maruz kalmaksızın oyunu izleyebiliyor.
  
  şekspir ve sufizm konusunda altyapısı olmayan izleyici için senaryo pek de anlamsız gelebilirdi. altyapısız izleyici de sıkılamaz, diye düşünüyorum. çünkü islamiyet öncesi orta asya türkleri çalgı ve şarkıcılarından oluşan 3 kişilik orkestra, tam bir ziyafet veriyor. hem de kesintisiz.
  
  dekor ve aksesuar olabildiğince sade kurgulanmış. yani izleyici, hayal gücünü kullanmalı. nesneler ve mekanlar çoğunlukla yok. perde arkasına saklanması emredilen oyuncu, olmayan bir perdenin arkasına geçmiş gibi jeste bürünüyor. perdeyi izleyici hayal etmeli. cinayet sahnesinde, hançer ve ellere bulaşan kanlar yok. oyuncu, o olmayan hançeri elinden atarken ve kanlı ellerine ağıtlar yakarken, bunları izleyici kendi zihninde tamamlamalı. sonuçta, her izleyici farklı mekan ve aksesuarı zihninde tasarladığı için hem uyuklamıyor hem de oyundan çıktıktan sonra bile öyküyü kurgulamaya devam ediyor.
  --- spoiler ---
  
  ben sevdim. ama keşke oyundan önce şekspir bilgilerimi tazeleseydim daha keyifli olabilirdi. othello'yu zaten çok iyi biliyorum. hamlet ve macbeth'i hiç bilmediğim ve sufizme ilgi duymadığım için othello ile bağlamını oyun sırasında kuramadım. şekspir kültürüm hiç olmasaydı bile keyifle izlemeye devam ederdim, diye düşünüyorum. çünkü orta asya türk müzikleri ve oyunculukların güzelliği, 55 dakikanın her saniyesine değer kattı.
  
  izleyin, izletin canlarım.
• (bkz: #73814985)
• (bkz: #73749454)