haluk levent'in hasta kıza sürprizi

• buralarda yazan, yazamayıp okuyan, "bu güzel insanın yerinde ben olsaydım, biraz şöhretim olsa ya da param çok olsa da insanları böyle mutlu edebilseydim" diye iç geçirip bu imkanı bulamayan, yüreğinde hala iyilik barındırabilen insanlar,
  
  - trafikte yayaların üzerine kırmayıp yol verebilir, hatta elinizle "buyrun" işareti yapabilirsiniz,
  
  - herkes aptal ben akıllıyım diye emniyet şeridini işgal ederek hayatı için saniyeler bile önemli olan ambulansın yolunu tıkamayı aklınızdan dahi geçirmeyebilirsiniz,
  
  - maçlara gidince stadyumda canavara dönüşüp rakip oyuncuyu görünce düşman askeri görmüş yeniçeri kıvamına gelmeden insan gibi izleyip rakip taraftarı tebrik ederek "önünüzdeki maçlara bakabilirsiniz",
  
  - bakkala markete girince, asansörde komşuyu görünce, selam verebilir, hiç değilse gülümseyebilirsiniz,
  
  - yağmurlu, soğuk günlerde yaşlı teyzenin yanında yavaşlayıp "buyrun sizi bırakayım" diyebilirsiniz,
  
  - insanların geçtiği yolda su birikintilerinden yavaş geçebilirsiniz,
  
  - sosyal medyada klavye başına geçince yazdıklarınızı -belki de gerçek hayatta çok iyi bir arkadaş olabileceğiniz- bir "insan"ın okuduğunu düşünerek yazabilir, fikir ve düşüncelere küfür ve hakaretle değil fikir ve düşüncelerinizle karşılık verebilir, kin ve nefreti parmaklarınızın ucundan öyle rahatça "bilinmez"e gönderip çoğaltmayabilir, tepkiselliğe artık bir son vererek insancıl tavırlarınıza geri dönebilirsiniz, çünkü bu nalet (bilerek yazdım) internetin başından kalkınca zaten öylesiniz.
  
  hepiniz, hepimiz birer haluk levent olabiliriz, yeter ki isteyelim.