• korkutucu insanlardır. bir de bunların hapşırdığı hemen anlaşılamadığı için "ne bağırıyon lan ayı" bakışı atmak kaçınılmaz oluyor.
  • babamdır, hatta en az üç kere hapşırdığından dedemin baron olduğunu düşünüyorum.
  • asıl benim babamdır. hapşırdıgında yer sallanırdı bir çok insanın bu sebepten altına işemişliği vardır.
  • hapsirmaya lafimiz olamaz ama bu isten zevk alip cevrede kim varsa dur bi anasini sikip midesini bulandirayim duye hareket esen yavsaklar var iste onlarin amina koymak lazim
  • dönüşmemek için götümden bok çıkarana kadar kendimi sıkma sebebimdir.
  • alt komşunun alien olmasıdır. eski evim ses izolasyonu olarak kötüydü. ne zaman hapşursa içindeki yaratığı görürdük.
  • annemdir. o kadar yüksek desibelden hapşurur ki yıllardır beni de, evdeki kedileri de yerinden sıçratır. bir zamanlar kızıyordum, eliyle ağzını filan kapatmasını söylüyordum ama baktım yapabileceği bir şey yok, vazgeçtim. (biliyorum ki gün gelecek, o sesi bile duymak isteyeceğim ama hoş bir anı olarak kalacak).

    onun yerine resmen 6. hissim gelişti. yeri göğü inleteceğini 2-3 saniye öncesinden hissedebiliyorum. kediler alışamadı ama... hele bir tanesi zaten ürkek, yavrum gidip çekyata saklanıyor her defasında, gülüyoruz.

    çok yaşa annem.
  • bir arkadaşim geçen yanımda hapsirdi. elini yetistiremedi ağzına cüssesi kadar tükürük çıktı ağzından.
    --- spoiler ---

    cüssesi bayağı büyük
    --- spoiler ---
  • bizde sülalecek babamın tarafından bir miras bu. küçükken babaannemin çığlık atarcasına hapsirigindan korkardim. babam da her babaannemlere gittiğimizde kapıdan "anne arka sokaktan hapsirdigini duyduk da oyle geldik" diye saka yapar, gülerdi. ben de her seferinde buna inanir, ziyaretlerimizin çoğuna babaannemin o yeri göğü inleten hapsiriginin sebebiyet verdiğini düşünürdüm. babaannem cogu zaman mutfakta olurdu, haliyle anane ve babaannelerin kendilerine belirledikleri yegane görevin cocuk ve torunları doyurmak oldugunu bilirsiniz, babaannemden bir hapsirik sesi ile birlikte hepimiz olduğumuz yerde sıçrar, ben kaçacak delik arardım. sonra da gülerdik tabii. "yine yaptım degil mi" diye gülerek gelirdi içerden. neyse, gel zaman git zaman ben büyüdüm ve o nadiren hapsiran, hapsirdiginda da yeri göğü inleten tip ben oldum. simdi de benimle dalga geçiyorlar. isin kötüsü kendi hapsirigimdan da tirsiyorum. zaten o kadar şiddetli bir desibele sahip hapsirik, kendi sahibi de sağır ettiği icin tirsmamak elde degil.
  • sırf bunlar yüzünden sessiz hapşırmaya çalışan birisi olan şahsım, höyküre pöyküre hapşırmaya doğru evrildim aq.

    şimdilik ağzımdan salya çıkmıyor çok şükür,ama yakında onun da doğal olduğunu söyleyebilir ibneler.
hesabın var mı? giriş yap