sorunsallar (1)
  • "kötü günlerin iyi tarafları da vardır. insanları tanırsın, özellikle yanında sandıklarını."

    *
  • senin yıllarca hayalini kurup onun için uğraşıp, emek verdiğin şeyi başkasının hiçbir uğraş vermeden kolayca elde edebilmesi. bu dünya'da adalet yok.
  • özel değilsin
    kimse seni sevmek zorunda değil
    kimse sana saygı duymak zorunda değil
    paran kadarsın
    ünvanın kadarsın
    çevren kadarsın
    annen ve baban dahi çıkar için sevebilir
    erkekler kadında güzelliğe, kadınlar erkekte güce bakar
    bir anlıksın, bir varsın, bir yoksun
    30 yaş sonrası sen benim hayatımın erkeğisin diye gelen kadın sikilip bırakılmaktan sıkılmıştır (genellemiyorum)
    düşene seri tekmeler atarlar
    erkeksen kimsenin sikinde olmazsın, kadınsan dinlerler
    ölümden sonra kimse seni hatırlamayacak

    ek: debe için teşekkürler arkadaşlar. gerçekler acıtsa da bizi diri tutar.
  • çok sağlıklı da olsak, sağlık problemleri ile boğuşuyor da olsak... çok güzel/yakışıklı da olsak çok çirkin de olsak... çok zengin veyahut çok fakir olsak.. her ne olursak olalım bir gün hepimiz öleceğiz. şu koskoca evrende, dünya bile bir kum tanesi kadar yer kaplıyorken, tek tek bizlerin ne kadar önemi olduğunu bir düşünelim. varız ya da yokuz. dünya için de evren için de hiçbir önemimiz yok. ölüm herkes için tek adalet olabiliyorken aslında bir anlamda bu kadar acımasız da olabiliyor.

    dolayısıyla, aslında kafamıza taktığımız dertlerin bile bir önemi yok, hepsi gelip geçici. mutluluklarımız gibi. her şey gelip geçer. zaman akar, her şey değişir. dünya değişir. sevdiklerimiz değişir. hayatımıza birileri girer ve çıkar, biz onları onlar bizi değiştirir. asla değişmez sandığımız o kaskatı düşüncelerimiz bile değişir. hepsi değişir ve bir gün biterler. o yüzden hayattan keyif almaya, küçük anların değerini bilmeye başlamamız gerek. hiç kimsenin her anı müthiş geçmez/geçemez. illa ki sıkıldığımız, pes etmek istediğimiz, acı çektiğimiz anlar da olacak. fazlasıyla. ama hayat tam olarak bu anların toplamından oluşuyor. acısıyla, tatlısıyla... tüm bunları kabullenip hayatı içimizden geldiği gibi yaşayalım. ta ki nihai son bizim için de gelene kadar. o an geriye dönüp baktığımızda gönül rahatlığıyla, "yaşadım. hem de dolu dolu." diyebilelim.
  • hayat büyük bekleyişlerin toplamından ibaret bir hayal kırıklığıdır. hep beklersin bir şekilde ve kontrolsüz şekilde ilerler zaman.
  • istediğiniz kadar herkese iyi olmaya çalışın. birinin hikayesinde kötü adam sizsiniz.
  • hiçbirimizin aslında olduğumuzu sandığımız kişi olmamamız.
  • tanıdığınız insanların büyük çoğunluğu bencildir.

    ben küçük bir köyde büyüdüm. kafam köylüdür. mantığım her zaman köy mantığında işler. bizim köyde en sevmediğimiz insanın bile bencil olmayan bir tarafı vardır. bizim köyde en sevmediğimiz insan bile paylaşımcıdır. bizde emek de yemek de ortaya konur. tarla meselesinden mahkemelik olan insanlar bile gün gelir ekmeğini bölüşür. dün seni sopayla kovalayan nineler, dedeler ertesi gün şeker verir. bu böyledir. köyde sürekli bir bencillik haline rastlamak zordur. nadiren gelişir. bir yerde muhakkak paylaşıma denk gelirsiniz.

    şehirler böyle değil. şehirde yetişenler her zaman kendilerini düşünüyorlar. herhalde böyle yetişmişler, bilemem. hiçbir zaman gerçek bir paylaşım göremiyorum.

    ilkokuldayken biz bisküvi alınca herkesin sırasına bir tane bırakırdık. birlikte yer içerdik. şehirde herkes kendi bisküvisini yiyor. kendi karnını doyuruyor. hiç kimse içtenlikle hiçbir şeyini paylaşmıyor.

    benim köylü mantığım bu şehir hayatına adapte olamıyor. tanıdığım hemen hemen herkesin bencil olmasına alışamıyorum. herkesin bencil olmasını kaldıramıyorum. ben herkesle bir şeyler paylaşınca bu sefer salak gibi oluyorum. ben zannediyorum ki arkadaşız. ben zannediyorum ki paylaşıyoruz. sonra fark ediyorum; paylaşmıyoruz, sömürülüyorum. arkadaş değiliz, çıkar ilişkimiz var. bulunduğum ortamın bencil bir ortam olmasını hazmedip kabullenemiyor, uyum sağlayamıyorum.

    yaşadığım gerçekle, köylü mantığım birbirine uymuyor. yıpranıyorum.
  • bütün çiçekler solar, büyük aşklar biter, ebeveynler ölür ve herkesin hikayesi bir gün sona erer
  • vasatın biraz üstünde biriyseniz bile yalnızlığa itilirsiniz bu toplumda.
hesabın var mı? giriş yap