hayatın sonu

• (bkz: 43)
• (bkz: ölüm)
• kimine gore hayatin sonu yasarken gelmistir. yarin olse ertesi gun yapacak, "ah keske bugun olmeseydim yarin xxx yapacaktim." dedigi andir. gorecelidir hayatin sonu. yarina yapacak seyi olmayandir hayatin sonunda olan.
• gelir. bir gun oyle bir noktaya gelirsiniz ki "tamam" dersiniz hayatin sonu buymus.
  
  belki fiziki olarak yasarsiniz ama icinizdeki ruh artik coktan gitmistir. iste o ruh gittigi zaman bilin ki hayatin sonu gelmistir. yani artik yasasaniz da bos yasamasaniz da.
  
  benimki geldi mesela. yani basta cok ugrastim kabullenmeyeyim, henuz hicbir sey bitmedi...vs diye elimde var olani kaybetmedigimi dusundum ama yanilmisim. zaten zaman aliyor boyle seyler. sanki elinizde her imkan varmis gibi dusunuyorsunuz halbuki durum farkli. insan yasarken hayatinin bittiginin farkina varmiyor bazen.
• başka bir bilinmeyenin başlangıcı gibi sanki.
• zamanında, çağdaş olmayan geçmişte dünyanın ve hayatın bize bağlı olmaması çok güzel bir güvenceymiş. özerk varlıkları. yalnız evren genişlediği^* halde hayat bize bağlı hale geldi. küresel ısınmadan bile önce o sabitlik, kendikendinelik nükleer bombayla, dünyanın bir anda yok edilebilirliğiyle kırıldı. cin şişeden çıktı, jung buna sırlarını bilmediğimiz fiziksel madde olan cin diyor. hayat bize tabi değil, ama artık göbekten bağlı. asıl bu tehlikeli zamanlarda, en zararlı ve cahilinden tanrılar olduğumuzu sezdik. daha dile getirmiyoruz^*, var gücümüzle unutmaya ve bilmemeye çalışıyoruz.
• işte şu an hayatın sonunu yaşıyoruz, dünya çok yakında filmlerdeki gibi kalmayacak.
• hayatınızın sonu ile neyi ima ettiğinizi anlamanız çok önemlidir.
  hayatınızın ne zaman başladığını biliyor musunuz?
  anneniz ve babanız birbirlerinin bedenlerini keşfettiğinde mi başladı hayatınız?
  yumurta döllendiğinde mi yoksa embriyo kafatası oluşumunu tamamladığında mı?
  veya annenizin rahminden dışarı çıktığınızda mı?
  yoksa gözünüzü ilk defa açıp, ışığı ilk defa gördüğünüzde mi?
  veya konuşmaya başladığınızda, ilk defa “ben” dediğinizde mi?
  hayatınızın tam olarak ne zaman başladığını söyleyebiliyor musunuz?
  hayatınız başladı mı? bunun hakkında bile gerçek bir bilgiye sahip misiniz?
  bir başlangıcı olduğunu varsaymak eğilimindeyiz;
  aynı varsayımdan yola çıkarak, bir sonu olması gerektiğini de düşünüyoruz..
  tıpkı düşünebiliyor olmamızın kendisi gibi,
  böyle düşünüyor olmamız da zamanın bir illüzyonu.
  bir sonu olsaydı,
  çoktan bitmiş olurdu sevgili arkadaşım.
  sorun şu ki:
  hiç başlamadı bile.