• ayak serçe parmağını koltuğun kenarına çarpmak ile ölüm arasında uzanan manyak bir skaladır. ortalarda bi yerde basur, eski sevgilinin evlenmesi, kağıt kesiği ve dost kazığı da mevcut.
  • kişiden kişiye, aynı kişi içinse zamandan zamana değişir. insanın o anki derdi neyse onun acısıdır en büyük olan.
  • “hayatta en acıklı şey, bir insanın problemin kendinden kaynaklandığını görememesidir.”

    ~ carl gustav jung
  • değersizlik.

    değer görmemek ve görmek için çabalamak. çok acı. o alanı terketmelisiniz.
  • yalnızlık ömür boyu.
    kabullenin.
  • anlaşılamamaktır. kendini ifade etmekte zaten eksik kaldığını düşünürken bir de ifade edebildiğin kadarının anlaşılmadığını görmek içinde tuttuğu tüm acıların toplamının kat kat fazlasını yaşatır insana.
  • ölüm.
  • seni seviyoruma cevap alamamak olabilir.
  • "seni hatırlayan son kişi de öldüğünde, hiç yaşamamış olacaksın."

    belki daha önce defalarca yazıldı ama hatırlatmada fayda var. bundan maksimum 100 yıl sonra ismimizin unutulacağı gerçeği. sen o kadar oku, sıkıntı çek, gez, öğren, bir şeylerle uğraş ama en az 100 yıl sonra sen yoksun gibi hayat devam etsin. dünyaya geldiğin bile hatırlanmasın.

    sonuç olarak en iyi ihtimalle soy ağacında bir isimden öteye geçeme.. işte bence dünyanın en acımasız gerçeği budur..
  • anılar biriktirmemek ki bir gün gelir ne olduğunu anlarsınız ama telafisi olmaz. onun için güzel anılar biriktirmek için yaşamak, gerisi uzun vade dahilinde boştur. elbette hikayeniz uzun vade ise. ayrıca güzel anılar biriktirmek, güzel anılar bırakmaktır, diğerlerine.
hesabın var mı? giriş yap