• kucuk veya buyuk, onemli veya onemsiz iyilik yapmak icin firsat kollayanlarin hayat felsefesi. bir sure zaten otomatige bagliyorsunuz.

    serotonin salgilayip mutlu olmak varken, gormek istediginiz degisim olmak varken; somurtmaya veya pasif modda yasamak neden?

    hemen baslayin. 100 lerce kisi icinde zorlanarak poset tasittirmayin o kadina. bi dua eder hayatin degisir, farkina varmazsin.

    sende gokdelen gibi komsuluk olmayan yerler de mi yasiyorsun? asansorde birakma o yasli cifte alisveris posetlerini, gerekirse biraz baski yapip al kapisina birak 30 saniye bile degil. yuk bile degil, gencken yap.

    sicakta hayvan gorursen su ver mesela, gezegende sana yapar bi kiyak farkina varmazsin. serotonin de bonus. kuslar bile ihtiyac duyuyor bazi yerlerde.

    toplu tasimada veya ucakta mecburi istikamette birlikte yolculuk yaptigin aglayan cocugu susturmaya calisan anneye yardim et mesela, sacma surat yap cocuguna veya parmak sokme numarasi yap elinle. bu ikincisi cok verimli olmuyor ama dikkatini dagitiyor iste, bazen hem o anne bile guluyor. zaten zor bir ulkede, zor sartlarda yasiyoruz bir de annelik gibi bi yola girmis kadincagiz, bu ufak iyiligi esirgeme yani ondan.

    aksamin 11'inde yanlis siteye girise yurumus o genc arkadas icin 30 metre geri vitesle git cocugu siteye sok mesela. basit, zaten gidiyorsun o yolu. (tamam temiz pak bi cocuktu, koc unide okuyormus zaten onyargi yapabilirdim durusu iyi olmasaydi, herkesi arabana alamazsin diyip duruyorlar etkileniyorum)

    bu hayat zaten gidiyor, bu yolu siyah beyaz izlerle tuketmeyelim. renk birakalim arkamizda, adimiz bilinmesede iyilik dalgalariniz yayilsin sizden sonrada.

    edit : imla, ekleme.
hesabın var mı? giriş yap