her günkü ölüm

• herkes kusursuz bir keyifle yemeğini yerken sizin tok olmanız, bütün arkadaşlarınızın teker teker askere gidip dönmesini görüp sizin civan gibi delikanlı olmanıza rağmen çürüğe çıkmanız gibi bir şey. bir cahit sıtkı tarancı şiiri. sözlerini de yazayım tam olsun;
  
  şehirde bir kasvet,
  rüzgârda bu dâvet,
  enginde hürriyet,
  serde gençlik varken,
  beyaz açılırken
  bu mavi sularda
  her gün binbir yelken,
  ani bir kararda,
  edip şehre veda,
  niçin acep niçin
  sen de bir geminin
  yolcusu değilsin?
  şehirde bu kasvet,
  rüzgârda bu dâvet,
  enginde hürriyet,
  serde gençlik varken.
  
  edit: alın teri değil, kopi peyst.
• (bkz: her gün)