her okunduğunda hüngür hüngür ağlatan şiirler

• (bkz: istanbul dan mektup)
• sizin hiç babaniz öldü mü- cemal süreya
  mendilimde kan sesleri- edip cansever
  vasiyet- nazim hikmet ran
• çanakkale sehitlerine - mehmet akif ersoy
• her okundugunda aglatan siirlerden iki "hungur" fazla olan siirlerdir.
  "her okundugunda aglatan siir" seklinde tanimlanan kavrama itiraz etmek de son derece mumkundur. bence dogrusu "bazi siirleri her okudugunda aglayan insan modeli" olmalidir. ama bu sekilde bir insan tanimlandigi takdirde, o insanin psikolojisinin derinliklerinde kaybolma olasiligini da gozardi etmemek gerekir.
  ayrica "hungur"u yapan insandir ama ayni zamanda (bkz: bunu yapan insan olamaz)
• acilar denizi - ümit yasar oguzcan
• simdi seni düsünüyorum biliyorsun
  aklima ellerin geliyor önce
  yagmurlu bir gün hatirliyorum
  islanmis bir serçe kusu hatirliyorum
  durup durup ölümü hatirliyorum
  alnima bir isik vuruyor karanlikta...
  sonra alabildigine bir sessizlik basliyor
  alabildigine bir deniz
  alabildigine kum.
  içim ürpertilerle dolu
  karanlik denizlerin ortasinda
  seni düsünüyorum
  hani denizin insani deli eden maviligi
  nerde o günes pariltilari nerde?
  göremiyorum ama duyuyorum
  yaklasan firtina sen olmalisin.
  bu rüzgar senin hayallerin olmali
  senin ümitlerin senin arzularin olmali
  bütün karanliklara raziyim
  yalniz çok uzaklarda bir gemici feneri yanmali
  bu korkunç agirliklari kim koydu basima
  bu marsandiz trenleri nereye gidiyor
  ben bir katran deniziyim artik
  dalgalarim iri kayaliklari döver durur
  bütün yaratiklar derinliklerimde kapkara
  ne bir seven var beni
  ne bir anlayan bulunur
  içimde çalkalanir bir dünya
  kulaklarimda karanligin ugultusu
  ve gözbebeklerimde korkunun en büyügü
  bir büyük dünyada yalniz kalma korkusu
  ölürsem korkudan ölecegim.
  düsen yildizlar gibi batan gemiler gibi yanizligim
  sisli safaklar dogar ufkumda
  kör biçaklar bilenir düslerimde hergece
  kirli bir günes kahreder dalgalarimi
  bir çamur yigini sivanir yüzüme
  gitgide artar yalnizligim
  sonra duyarim iliklerimde sabahin oldugunu.
  bir yosun parçasi kimildanir gerinir.
  bittigi yerde baslar yalnizligim.
  pusulalar islemiyor artik
  yildizlar yol göstermiyor.
  rüzgar bile ihanet etti bize.
  bir saçlarin vardi deli divane oldugumuz
  bir saçlarin vardi bir saçlarin vardi...
  alnina düserdi aksamlari
  hiç degilse yasadigimizi bilirdik hayal meyal
  nefes aldigimizi insan oldugumuzu bilirdik.
  saçlarin bizi kurtarirdi düstügümüz girdaplardan
  bizi bir derinlerden
  yeryüzüne çikarirdi.
  her telinde mevsimleri seyrettigimiz
  varligini en büyük mutluluk bildigimiz
  bir saçlarin vardi deli divane oldugumuz..
  simdi bütün gün üstüme yagmur yagiyor
  bütün gece kar..
  yalnizligin tam ortasindayim artik
  yalnizlik kadar...
  bilsen nasil üsüyorum
  al su ellerimi isit biraz
  ya da al götür bu soguklari bu yagmurlari
  görmüyor musun beni öldürecekler artik
  beni öldürecekler diyorum sana
  geçmis gelecek bütün yillarim
  bütün umutlarim senin olsun
  beni bu karanlik denizlerde birakma.
  
  ümit yasar oguzcan
• (bkz: vahşi siyah atlar)
• eski sevgilinin,ewlenmiş olan eski esvgilisine hatta onun çocuğuna ithafen yazmış olduğu şiirdir!sizin açınızdan ise her ne kadar ayrılmış olsanızda tek anlama gelir: öldürücü darbe
  
  o anda ağlamak ne kelime kafanıza balyoz yemiş gibi olursunuz.acı mı?, isyan mı?, kıskançlık mı?,nefret mi?hiçlik mi? bitmişlik mi?sadece tarifi imkansız bir kalp acısı! yaşadıklarınızın bir yalan üstüne kurulduğunu, kalbinden asla o'nu atamadığını anladığınız an'dır...
  her mısrası da mıh gibi çakılı kalır aklınızda.geçmiş olsun; ayrılığın üstüne kapak olmuştur.her okunduğunda hüngür hüngür ağlatan şiirler kategorisinde ilk sıraya yerleşir!
• (bkz: yalnız bir opera)
  (bkz: bilardo topları)
• kerem alışık tan dinlenilmemiş şiirlerdir.