• sonraki farkındalık; arkamdan bana dua edecek salih bir evlâdım da olmayacak. yalnız başıma bir odada çürüyüp ölmek nedir ki?
  • bana da bazen gelen histir. geliyor napayım his işte. kısmet bu işler, önemli olan evlenmek değil evlenince mutlu olabilmek. bunu düşünüp avunuyoruz.
  • artık böyle hissediyorum cidden. arkadaş grublarının düzenli ilişki adamından tek bekar kalan adamına nasıl dönüştüm lan ben.
  • bazen bu düşünceye kapılıyorum, 25 yıllık hayatım boyunca kimseyi sevmedim, sevilmedim. bu yaştan sonra biraz zor gibi. biriyle tanışmak, ilgini çekmesi, hoşlanmak uzun evreler gibi geliyor.
  • yıllardır içinde bulunduğum durum. kim kimle neden hangi koşulda evlenebilir bu devirde.. bilemiyorum gercekten..
  • t: henüz 25 yaşına gelmiş insanların hissedemeyeceği his.

    vur beni; ölürsem sıkıntı yok, ölmezsem sıkıntı çok capsi olan 9 yaşındaki çocuğu görmüş gibi oldum :)) yahu kardeşim az sabret, gel şöyle 40-45 yaşlarına da ondan sonra de bari. daha ne çok yaşanacak hayatın var, ah bilsen..

    velhasıl kelam ben de bazen böyle hissediyorum ama negatif duygularla değil, kendimle olmaktan gayet mutluyum açıkcası ama herkes çoluk çocuk evli geyiklerine dönünce yalnız kalmaya başlıyorsun. ayrıca üst nesil aile falan da ölmeye başlıyor, bu sefer aklına kedileriyle yaşarken 5 gün sonra ölü bedeni parçalanmış halde bulunan 80 yaş kişi resimleri geliyor, o biraz sıkıntı yaratıyor.

    o da bence herhangi bir avrupa ülkesinde yaşarayak çözülebilir zannımca, orda herkes yaşlı malum ;)
  • birkaç senedir hissettiğim durum. önceleri kaygı yaratırdı. sonraları ise bir teslimiyet (makus talih mi dersiniz kader mi dersiniz nasibimiz neyse o mu dersiniz bilemem) haline büründüm. benzer hissiyatların farklı seviyelerinde olan arkadaşlara durumu kendi içlerinde büyütmeden kabullenmelerini öneriyorum. kabullenip hayatına devam edenler kulübünden evlenenler olursa buraya yazmalarını rica ediyorum ayrıca. geride kalanlar için not: aman ha "ben de evlenir miyim acaba" diye heveslenmek yok, yoksa ocak dışı kalırsınız haberiniz olsun.

    ayrıca not: bir süredir olan, olmayan her şey aslında nasibimiz diye düşünüyorum ve her şeyin (doğrudan bir kurala bağlı olmasa bile ) bir zamanı var. o zamana ömür yeter mi bilmiyoruz ama bir noktada "akışına bırakmak" insanın üzerindeki stresi alırken insanı "nasibim buymuş" sonucuna götürüyor.

    ayrıca nota ek: matematikle yeterine içli dışlıyım. hayat için stokastik - deterministik tartışmasına girmeyelim.
  • bugün arkadaşım ailesini, sevgilisinin ailesiyle tanıştırdı. ben hala gelecek korkusuyla yaşıyorum. kimsenin ahını almayayım, bu bedelin altına gireceksem maddi ve manevi olarak kendimi hazır hissetmem lazım diye düşünüyorum. umarım bu sefer haklı düşünüyorumdur. yoksa yiten günlerime, ailemin beklentilerine yazık.

    edit. imla
    zorunlu edit. bu ağustos da evlendiler, benim kafa hala lan olur mu diyor.
  • benden hiç gitmeyen histir. hatta zaman zaman karşı da çıkmış olduğum entrylerim var. ayrıca çocuk yapmak için evlenilmez.bir hayatı,bir seviyi büyütmek için evlenilir.sen iyi insan ol da ölünce sana dua okuyacak salih evlat eksik olsun sayın yazar.
  • “hiç evlenmeyeceğini bilmek” diyor ve arttırıyorum.
hesabın var mı? giriş yap