hiç kimse bilmedi

• sözleriyle müziğinin uyumu çok başarılı olan ve sırf uyum sağlamak için saçma sözlerden değil de her kelimesi anlamlı cümlelerden kurulu, tek kelimeyle kusursuz bir ogün sanlısoy şarkısı.
  
  "aynı daldan kopan elma seçtik,
  yasaklara aldırmadan...
  bu oyunda başrole ikimiz geçtik,
  sonu pek mutlu olmayan..."
• (bkz: abi geç oldu yat istersen artık)
• gitarda metin türkcan'ın eşlik ettiği parçadır. 3.06'da gelen solo ise hastadır. ağır, sakin, dingin bi şey.
• ne de güzel şarkıdır...
• adamın içine öküz oturtur.
• pek bilinmeyen ama ogün sanlısoy'un en güzel şarkılarından biri. sözleri öyle içten okur ki kendinizi şarkının içinde hissedersiniz..
• ogün sanlısoy'un üç albümünün altıncı şarkısı.
  
  aynı bardağa konan şaraptan içtik
  ayrı seslere aldırmadan
  ta başında gönüle dur demek kolaydı
  biz zor olanı seçtik
  
  bir bakış akılları yerinden aldı
  gözümde parlayan ışık kaldı
  tam kamaşmaya alışmaya başlamışken
  her şey birden karardı
  saklayacak ne kaldı
  
  hiç kimse bilmedi
  hiç kimse duymadı sandık
  hiç kimse anlamaz
  hiç kimse ayırmaz sandık hep
  
  aynı daldan kopan elma seçtik
  yasaklara aldırmadan
  bu oyunda başrole ikimiz geçtik
  sonu pek mutlu olmayan
  
  hiç kaçış yolu yok içim daraldı
  çözümü olmayan düğümler
  bir bir arttı
  yolları ayırmayı kabullenmek
  bizden bir şey kopardı
  kaybedecek ne kaldı
  
  hiç kimse bilmedi
  hiç kimse duymadı sandık
  hiç kimse anlamaz
  hiç kimse ayırmaz sandık
  (yargılamaz sandık)
  
  öyle değilmiş meğer
• kalbe iyi gelmeyen şarkılardan.
• şimdi ne o aklım kaldı yerinde
  
  ne de o ışık gözümde
  
  ne o şarabın tadı var ağzımda
  
  ne de duyduğum sesler anlamlı
  
  saklayacak bir sey de yoktu aslında
  
  hic kimse bilmedi dediler bana
  
  ama biliyordu herkes benden baska
  
  kaybedecek bir şey de kalmamıştı artık
  
  herkes görmüş
  
  herkes duymus
  
  herkes de anlamıştı
  
  bir tek ben...
• albümün en güzel parçası olarak zamanında tescillediğim, neredeyse yıllardır dinlemediğim, unuttuğum; ankara'ya deli gibi kar yağdığı vakitlerde gün doğmadan önceki karanlıklarda tek başıma dinlediğim...
  
  şimdilerde de, az biraz önce, karlı bir ankara gecesi havada en yumuşak haliyle müsaitken, şehrin ıssız sokaklarında gezinirken dinlediklerimden..
  
  hiçbir ihtimalde kalabalıklardan kaçış yok. yalnız olabileceğim tek yer, biraz önce betimlediğim ortamdaki iki saatlik yürüyüşüm olabilir. ogün de en derinindekileri bilmezler sanmış, sanırsam.
  
  öyle değilmiş meğer...