iğde

• keçiboynuzundan sonra, dünya üzerindeki en kutlu meyve.
  ne acayip bir şey bu iğde!
• depreşen duygularıma iyi gelen tek yemiş. ne çikolata ne dondurma ne de çekirdek, sadece iğde. bildiğin iğde hani kabuklu, içi tüylü ve çekirdekli yemiş var ya o işte.
  
  en sevdiğim yemişten biri, yemesi ne kadar zorsa da çok keyifli. böyle bir taraftan o turuncu kabuğunu soyarsın tırnağının ucuyla, sonra atarsın ağzına. dikkatlice yersin ki içindeki çekirdeğini ısırıp dişini kırmayasın. sonra hafifçene emersin içindeki ıslanınca farklılaşan meyvesini. tadı böyle hafif mayhoş olur ilk başta, sonra değişir tatlılaşır yavaştan. onu yerken, yemeye çalışırken unutursun zaten tüm dertleri, dünyayı.
  
  bu aralar yarım kiloya yakın yiyebildiğim meyve bir oturuşta. yemişim depresyonunu.
  merak edenler için söyliyim hem çok vitaminli, besleyici ve nasıl oluyorsa tok tutucu, bir o kadar da az kalorilidir kendisi. bir nevi allahi'ın bizlere lütfu, kutlu meyve.
  
  şimdi yeni mahsülü çıkmış tatları daha da bir lezzetli. hele de bu meyvenin çiçeklerinin bir kokusu vardır ilkbaharda açan. sanırsınki bundan daha güzel yoktur başka bir koku. cennet bahçesi misali.
  
  ismi zor, cismi zor, yemesi zor ama her derde devadır iğde..
• agacinin onunden gecersiniz, sizi ceker cicekleri..
  sanki buyuldur..
  toplar koyarsiniz, arabaya bahar dolar..
  otel odasindaki bardaklarda suya doyurur, karsiliginda huzurla uyursunuz..
  "sehrine gotur beni" diye bagirir sabahin kor vakti..
  yerden sekiz bin yukseklikte de etkilidir..tum hostesler gulumser, kahveniz zamaninda gelir..
  koparilisinin uzerinden saatler gecer, o hala koksuyla basinizi dondurur..
  taksi soforu sigara icmekten vazgecer..
  kapici bir nefes cekip, baska gunaydin der..
  sehrinizde yagmur yagar, igde kokusu size gunesle gulumser..
• boyle icine pamik tikilmi$ zeytin. bi turlu tam anla$ilamiyor tadi yiyince.
• rüyalarıma girecek kadar çok sevdiğim bu meyvenin büyük şehirlerde kuruyemişçide satılan haliyle daldan bizzat topladığınız veya en iyi ihtimalle bir köy pazarından aldığınız hali arasındaki fark takdire şayan gerçekten...
  
  kuruyemişçide özellikle yeni mahsül yazıyor iğde çuvallarının üzerinde, ben de iğdelerin olmasını sabırsızlıkla iğde ağacının başında beklemiş biri olarak biliyorum ki yeni mahsül filan değil!
  
  arkadaş iğde mayhoş-tatlı arası olur. iğdenin kabuğu ince kadife gibi olur, soymadan da rahatlıkla yenir, içi un gibi olur, ağızda bir süre emilip de çekirdeğini çıkardığınızda çekirdeğin üzerine bulaşmış bir şey kalmaz, dahası kabuğu soyulduğunda o unlu kısmın rengi beyaz-krem rengidir ama ne hikmetse kuruyemişçilerden aldıklarımda kabuk adeta bir muşamba, içindeki unlu kısım yapış yapış ve topaklanmış, mayhoşluktan eser yok, tatlanmış ama bayat bir şekerlenme söz konusu, üç iğdeden biri acımtırak, bozuk, ne kadar emilirse emilsin unlu kısmın yarısı çekirdekte kalıyor, türkiye'nin neresinde olursa olsun ağaçtan kopardığım hiçbir iğdenin bu hale gelmiş olduğuna şahit olmadım ben ve merak içindeyim kuruyemişçilerin sattığı iğdelerin başına neler geldiğiyle ilgili olarak...
• sokaklarda oyun oynarken yollari gozlenen yasli amcalarin sattigi, eski tip bakir terazilerde tartarak avuclarimiza doktugu, anilarda kalmis bir enstantanedir igde, keciboynuzu ve kirik leblebi ile beraber.
• mümkün olsa ağacını evimde yetiştireceğim meyve. dünyanın en güzel esintisinin kaynağıdır dalları, yaprakları.
• hurmanın gelişememişi gibi duran bir meyve.. yediğinizde leblebi tozu yutmuş gibi yutkunursunuz bir süre..
• ağacı en güzel olan meyvelerden.
• herkes bilmez ve sevmez, bu yüzden daha da çok severim iğdeyi. benim çocukluğumda dutla kardeş gibiydiler; dut gelip iğdenin yolda olduğunu söylerdi.
  
  iğdenin değişik lezzetinin yanında diğer meyvelerden bir farkı da hiç bir zaman kesmemesi; hele ki olgun, fazla yağmur yememiş ve ağızda un gibi dağılan tatlı cins iğdeyse, oturup bir kilo yemeniz ve "anam bitmiş ya bunlarr" demeniz işten bile değil, geçenlerde oldu bu, oradan biliyorum.
  
  100 gramında 51 kalori olduğu rivayet edilmekte.