• merhaba. yıllardır sürdürdüğüm arama kurtarmacı görevim nedeniyle ve sosyal hayatımda bir çok kez denk gelmelerle beraber yüzden fazla kişiye ilk yardım müdahalesinde bulunmuşumdur. fakat bu başlığın açılma sebebi çok farklı.

    iki gün önce hayatımdaki en kutsal varlık olan babam, midesinin bulandığını söylediğinde herkesin yaşadığı sıradan bir durum diye nitelendirip ehemmiyet göstermedim. kalabalık bir sofrada yemek yenildi. babam çok az bir şeyler atıştırdıktan sonra bulantısının arttığını, istifra edeceğini söyleyerek yanımdan ayrıldı. bir kaç dakika sonra gelen bağrışlar üzerine yanına koştuğumda çenesinin kitlenmiş olduğunu, nefes alamadığını ve bilincin olmadığını gördüm. dili geriye kaçmıştı. çevremde babama verdikleri değerden dolayı aşırı paniklemiş ve ne yapacağını bilmeyen insanların koşturmaları ve bağırışları vardı ve ben de ilk kez sevgi bağım olan kişiye, üstelik benim için en değerli varlık olan kişiye müdahale edecektim. gerekli hamleleri yapıp nefes yolunu açtığımda solunumu ve bilinci yerine geldi. terlemesinden de dolayı kalp krizi geçirdiğini düşünerek acil bir şekilde hastaneye ulaştırdık. gerekli tetkiklerden sonra durumun bölgeye dışarıdan gelenlerde sıkça yaşanan bir tür besin zehirlenmesi olduğu ortaya çıktı. göreceli olarak böyle basit bir konu bile nefes yolu tıkanmasından dolayı korkutucu sonuçlara ulaşabilecekken gerekli müdahalelerin hızlıca yapılması nedeniyle bu durum atlatıldı ve en sevdiğim adam şu an karşımda gayet iyi bir halde kahvesini yudumlarken ben bu başlığı açıyorum.

    hepimizin hayatında çok değer verdiği kutsal gördüğü insanlar var. klişe bir söz olsa da bizzat yaşadım 5 dakika sonra ne olacağı belirli değil. hiç tanımadığımız birinin hayatına dokunmak bile çok değerliyken uğruna canımızı bile verebileceğimiz kişiler için bu eğitim ve bilgiler çok önemli.

    bir çoğumuz için iş yerlerinin gönderdiği bu eğitim 2 gün işten kaytarma, ehliyet almak için de geçmiş soruların ezberlenmesi gereken dert. ama inanın bu ve bunun gibi acil durum eğitimlerine ne zaman ihtiyaç duyacağımız hiç belirli olamıyor. ve bu anlarda saniyelik hareketlerimiz sonucu belirliyor.

    böyle bir olay yaşamayı hiç istemezdim başıma geldi ve çok etkilendim. şükürler olsun ki bu bilgilere ve tecrübeye sahiptim, an itibariyle herhangi bir sorun yok. umarım hiç kimse de böyle durumlara düşmez. ama böyle bir an gelirse de hazırlıklı olmak hayat kurtarıyor.

    bu arada ilk yardım müdahalesini yasal olarak yapabilmeniz için sertifikanız olması gerekiyor. aksi bir durumda yaptığınız müdahalelerde olumsuz sonuçlardan yasal olarak sorumlu oluyorsunuz.

    herkese sevdikleri ile beraber mutlu bir hayat dilerim
  • yaşamak ile ölmek arasındaki ince çizgidir. o kadar önemlidir...
  • bugun babamla bir taşıma, firma taşıma işine gittik. firmayı aynı katta bulanan farklı bir odaya taşıyoruz. işin bitmesine 1 saat kala babamin elini cam kesti. sol bilek çapraz bir şekilde. ater damar ve tendon gitti. eğer ben o sırada soğuk kanliligimi korumayıp yani başımızda bulunan lastik ile kolu sarmasaydim, adam 10 dk içinde gidiyordu. 10 dakika, on dakika. oluk oluk kan fışkırıyordu. ne olur demeyin. benim başıma gelmez demeyin. yanında böyle olaylar olmaz demeyin. lisede öğretilen bir eğitim ile babamın hayatını kurtardım. bugün o ders ile babamı ölümden kurtardım. her şeyden önemlisi soğukkanlı olmak. eğer orada panik yapsaydım, gittimisti babam. 5 saatlik ameliyattan sonra odada narkozun etkisi ile duruyor.

    ne olur ne olmaz diye ben bunun kursuna gitmeyi planlıyorum. daha kötüsünü önlemini alabilmek için. benim tavsiyem öğrenin. öğrettiğin.

    edit: 5 dakika da oluyormuş. beş dakika ne lan. 5 dakikada kan kaybetme yüzünden oluyor insan.
  • şu videoda çok net görülebilir

    ilk yardım bilgisi olmayan öğretmen diğer sınıfların kapısını çalarak yardım istiyor. çok ama çok acı. oradan müdahele eden öğretmen olmasa pisi pisine ölecekti belki de yavrucak.

    ilk yardım, tüm eğitmenlere zorunlu olarak aylık periyotlarla tekrar tekrar verilmeli bence.
hesabın var mı? giriş yap