insanın yenilgiyi kabul ettiği o muhteşem an

• huzur vericidir.
  
  boğulurken çırpınmayı bıraktığın âna tekabül eder.
• beş kardeş dizisinde imam olan turgut'un^* hayalinde geçen durumdur.
  
  - e, oğlum noldu? dayak yedi seninki.^*
  +evet abi biliyorum ama ben o havluyu attım ya...
  -işte abicim kaybettiniz.
  +evet! ama ben en çok o havluyu atmak istiyorum zaten. evet bence büyülü bir an. düşünsene abi böyle yenilgiyi bayrak yapmış sallıyorsun.
• küçükken, yakalamaç oynarken koşmayı bıraktığın âna benzeyendir.
  dayak yerken kaçmayıp gözünü kapama refleksidir.
  
  sonsuz dinginlik gibidir.
  mücadelenin ne kadar yorucu, vazgeçmenin ne kadar kolay ve rahatlatıcı olduğunu gösterir.
• sinir hırs heyecan korku uçup gider v sadece diginlik kalır geride.
• büyük tecrübeler edinilen andır.
  
  sonrasında kişinin silkelenip tekrar harekete geçmesi gerekmektedir.
• işte o an, geçmişe dönüp verdiğin onca çaba, belki sevdiklerin bir an gözünün önüne gelir. elektroşok uygulanmışçasına, belki inat uğruna ya da belki "beni yenemediniz" diyebilmek için ayağa kalkmak için son kurşununu atarsın. olur da ayağa kalkarsan daha da düşüremezler seni.
  
  kalkamazsan da canın sağolsun, canın daha fazla yanamaz, buruk bir huzur kaplar etrafı.
• o anın muhteşemliğinden ötürüdür ki çoğu kişi pes eder ve biz sadece pes etmeyenleri hatırlarız.
• olay yenilip yenilmediğin değil, savaşıp savaşmadığındır.
• gerçekten çok çalıştığın bir dersin sınavın başında sorulara göz gezdirdiğin ana tekabül eder.
• sabahın 9'unda olacak makro sınavına 4 saat kala çalışmaya kalkışmak. kitaba bakman, kitaptaki ıs-lm doğrusunun sana bakması ve ardından hiçbir b.k anlamaman. kendini değersiz ve gerizekalı gibi hissetmen. sigara yakıp "eman ya seneye veririm" demen ve yersiz bir özgüvenin içinden güneş gibi doğması.