insanlara güvenmemek
-
kacinilmaz evre. karsimda birisi konustugunda veya bir seyler anlattiginda kafamda surekli yalan soyluyor, hasiktir lan, yalanci, yav hehe, kesin yasanmistir bu vb laflar yankılanıyor artik. yanildigim da olmadi henuz.
-
eskiden gece vakti sokakta yürürken karşıdan birinin geldiğini gördüğümde bir rahatlama olurdu. kendimi güvende hissederdim.
şimdi gece vakti sokakta birini gördüğümde korkuyorum. yanından geçtikten sonra bir kaç kez dönüp beni takip edip etmediğini kontrol ediyorum. artık sokaktaki insanlara güvenmiyorum.
kadınlara bu korkuyu salan düzene de lanet olsun. -
gerekir
-
tecrübe sonucu oluşur. yalan söylediğiniz, yarı yolda bıraktığınız, nankörlük ettiğiniz her insana borçlusunuz.
-
insanlara güvelinilir mi la
-
olması gereken davranıştır.
sabahattin ali’nin dediği gibi: “kendimi bir balkondan aşağı daha rahat bırakabilirim, bir insana bırakmaktansa. öyle çok korkuyorum insandan.” -
herhangi bir deneyim yaşamadan bunu yapabilenler tebrik edilesi canlılardır. ben standart donanım olarak insanlara güvenmeye kuruluyum. tokadı yemeden güvenmemeyi akıl edemiyorum
-
-
ne kadar önemli olduğunu defaatle öğreniyorum. unutuyorum ve öğreniyorum.
-
hayattan alınan derslerin en önemlisi
ekşi sözlük kullanıcılarıyla mesajlaşmak ve yazdıkları entry'leri
takip etmek için giriş yapmalısın.
hesabın var mı? giriş yap