italyan lisesi

• bitişiğinde italyan konsolosluğu olduğundan şu gibi keloğlan zıpırlıklarına potansiyel olan okul:
  
  - bak usta topu bir dikecem italya sınırlarına kadar
  - ne diyon lan.
  ...
  - ya gördün mü lan si mi? komestayi? hadi bakalım hadi...
• bu lisede italyanca öğretilmiyor yazmışlar hahaha çok güldüm.5 yıl boyunca italyan hocalarla ve italyanca derslerle italyanca öğrenemiyorsanız bence bu biraz kişisel bir problemdir.derslerde sürekli uyuman gerekir öğrenmemek için.hani ister istemez öğreniyorsun zaten sürekli italyanca duyuyorsun,azıcık çalışsan gayet güzel bir seviyeye ulaşırsın.tenefüslerde sevdiğin italyan hocalarla sohbet etmeye çalışsan bile gelişir.
  öğrenmek isteyen her zaman öğrenir,öğrenmek istemeyen hiçbir zaman öğrenemez bu böyle.
  bol keseden notlar verilmez bu lisede hele fm sınıfında(yani italyan müfredatında) okursanız daha zor bir eğitim alırsınız ama çok şey katar size.kesinlikle ezbere dayalı bir eğitim sistemi almazsınız.matematikte fizikte bile sürekli açıklarsınız neden işlemi bu şekilde yaptım diye(ipotesi e tesi).
  italyaya göre devlet fen lisesi olduğu için italyan müfredatında okursanız eğer,italya’ya denk bir devlet fen lisesi diploması alırsınız(maturità) eğer tm okursanız özel lise diploması alırsınız.
  bana çok şey katan,hayata başka bir perspektiften bakmamı sağlayan,çok güzel bir temel hazırlayan canım lisemdir.
  bu lisenin değerini biliyorsan,kendini geliştiriyorsan ve kendine katabildiğini katabiliyorsan çok güzel bir lisedir.
  mi manchi liceo italiano!
  -bi italyan liseli
• eskiden (son olaran 79 dogumlu mezunlarini vermeden once) italyan lisesi ekolü diye birsey vardi evet.ama daha sonra ozellikle 84-85 girislilerle pekisen laçkalik,bilinçsiz ve hazmedilmemis para bollugu ile,kimsenin kimseyi aslinda ne sevdigi ne de saygi duydugu bir yer halini aldi.cok az sayida insan,orda dogru yolu kendisi kazarak bulabilmis ve sonuna kadar yararlanabilmeyi basarabilmistir.ama artik isisten gecti.ozellikle de orta okul sinavlariyla alinan şabalaklar,(dagdan gelip bagdakini kovmak misali) italyan lisesinden birseyler ogrenmeyi,ona dahil olmayi fütursuzca reddedip,anlamsiz,gevsek ve yuzeysel bir ortam haline getirdiler liseyi.elbet yonetimin de umrunda degil artik.kisacasi 'italyanca ogreten(??) parali egtim kurumu' denilebilir ancak.
• fen lisesi statüsünde olduğu için vaktiyle tm öğrencilerine bile zorunlu organik kimya veren, italyan hocaların niyeyse össye allerji geliştirip test kitaplarına el koymaya kalktığı, bana ne sizin üniversite sınavınızdan ben kendi müfredatımı okuturum öğrencime de destek olmam köstek olurum modunda bir garip lise. okurken nefret ettiğim fakat birkaç yıl sonra özlemeye başladığım okulum.
  
  italyan lisesi öğrencisi olmak çok zordur, çok ağırdır, hayatından bezdirir insanı... ama italyan lisesi mezunu olmak harika bişeydir.
• istanbuldaki yabanci dilde egitim veren tum okullarin arasinda belki de en disiplinsiz, en rahat, en basibos okullarindan biri bu okul, benim de okulum-du. duvarlari arasinda gecirdigimiz her gun biseylerden sikayet ettik durduk, ilk zamanlarda cok insan neden daha iyi calismadim su sinavlara dedi, neden giremedimalmana, roberte, ne bicim okul burasi..kim kime dum dumaydik biraz, kisin kalorifer yanmaz, biz battaniyeyle, ayakkabilarimizi cikartip ayaklarimizi altimiza toplayip otururduk..hoca tahtaya cagirirdi, ya hocam ayakkabim yok ayagimda baska zaman hadi canim derdik, kimseyi dinlemezdik...tenefus oldugunda ketlle'i ortaya cikarip corba yaparken, yan siniftakiler gelip kimyada nasi 51 oynadiklarini anlatirdi..derste 3 kilo cekirdek bitirirdik, her tarafimiz kapkara olurdu, hocaya da verirdik, "hocam turk mali bak dene" diye, bir tanesi bile itiraz etmemisti.. okulda benden kisa belki de tek insan olan matematik hocasi pio sinirlenip kafama oturdugu sandalyeyi attiginda bile benim yaptigim tek sey sandalyeyi ona geri firlatmak oldu..cunku boyle isliyordu italyan lisesinde isler, yada isleyemiyordu..
  ama bugun, o zamanlarin ustunden 4 yil gecmisken, ben tum o hayattan cok farkli seyler yasiyorken, cok az arkadasimla hala "arkadas"ken, bir suru seyi cok daha farkli gorebiliyorum. bu seviyede bir lisede gorulmeyecek seyler gorduysek de, derste pispirik oynadiysak da, hocanin cantasindan sinav sorusunu calip fotokoposini cekip ertesi gun hepimiz 100 aldiysak ve bundan ovunc duyduysak da, ben bugun goruyorum o okulun bana verdiklerini. baskalarinda olmayanlari, artilarimi. digerlerinden farkli olarak ben bugun adriano celentano'yu, mina'yi taniyorum, eneide'nin, verga'nin, commedia dell'arte'nin, sorpasso'nun ne oldugunu biliyorum, luce'yi, blunotte'yi azzurro'yu dinledigimde ne dedigini anliyorum, en anlamsiz kelimenin bile 4 sene canimiza okuyan latince sayesinde ne demek oldugunu cikarabiliyorum, italyanlarla konustugumda sadece okulda ogrenip nasil boyle italyanca konusabiliyorsun dediklerinde gurur duyuyorum, hem hocalarimla, hem kendimle. cunku ben, cunku benimle ve benden once o okulda okuyanlar,kiymetini bildik italyan lisesi'nin, tadini cikardik, digerlerinden farkli olduk, hem iyi hem kotu, ama sonunda hepimiz kendimiz olduk, cunku bu okul, bir kac curuk kafa disinda butun ogrencilerine kendileri olmayi, kendileri olurken baskalarini tanimayi, cevresine farkli bakmayi, sadece yakin cevresini degil, en uzagi da gormeyi ogretti.
  yine de birseyi soylemeden bitiremicem, ben o okulu 2002de biraktim, ozel okullar sinaviyla gelen o cok talihsiz ve cogunlukla "italyan lisesi ekolu"'ne yakismayan guruh geldiginde biz gidiyorduk, sansliydik, cok fazla paylasmadik onlarla ayni okulu. daha sonraki ziyaretlerimizde de anladik zaten, italyan lisesi farkli bir italyan lisesi artik, ve bu cok uzucu evet. yine de biz kazandigimizi kazandik, hayatimizin en guzel en renkli zamanlarini orada yasadik....cok sansliydik....
  bizi biz yapanlara selam olsun..
• turkiyede egitimi sanata ve insana dayalı, saglam temellerde ilerleyen, skandalsız yegane okullardan bırı
• iko'dan mezun olanlarin -eger italyanca egitime devam etmek istiyorlarsa- zorunlu olarak devam ettikleri okuldu. osmanli doneminde kurulan misyoner okullari icerisinde en rahat, en keyifli okullardan biriydi. cuma gunu son zilin calmasiyla beraber kati bir uniforma uygulamasina tabi tutulmayan ogrencileri diger yabanci okullarin ogrencileri ile istiklal caddesi'ni arsinlamaya baslarlardi, mcdonald's veya wendy's'in onunde bulusurlardi. guzel zamanlardi, elbette sekiz yillik ilkogretim macerasindan once.
• şimdi nasıl bir okuldur bilemem ama üniversiteye hazırlık için dershaneye gittiğim sene (takriben dandanakan savaşından 1-2 yıl sonra) aynı sınıfta olduğum bir arkadaş vardı ve tarih dersinin notlarını italyanca alıyordu. daha hızlı oluyor diye açıklamıştı, hayran kalmıştım.
• ozellestirilip satilmasina karsi 25 subat pazartesi gunu konsoloslugun onunde eylem yapilacak okul. rai1 da orada olacakmis ama tam da italya'da secim gunune denk geldiginden dolayi eylem ne kadar yerini bulur bilinmez. italya'nin yurtdisindaki butun okullarini kapatma karari kesinlesirse de muhtemelen bundan sonra devlet okullugundan cikip diger italyan lisesi'yle -galileo galilei \ iko- ayni statude olup maturita diplomasi veremeyecek.
• yıllarımı müşfik kucağında geçirip,bu yıl başka bir maceraya atıldıktan sonra arada bir uğrayıp ahvaline baktığım sevimli ilim irfan yuvası.italyan öğrenciler için ortaokul benzeri bir yapılanmaya da girdiğine şahit oldum.yıllardır daima kötüye gitmekteyse de kökü sağlamdır,pera'nın levanten ruhu asla terketmez bu okulu.gerek türk gerek italyan öğretmenler arasında muazzam şahsiyetler olduğu gibi kimileri de nice öğrenciyi çıkmaza sürüklemiş,ruh hastası etmiştir.
  ünal büfe'de bu okulun yanıbaşında olup daima bize ışık saçmıştır.