izler

• gülten akın şiiri:
  
  “susup bekleyerek yaşlanıyordu
  şeylerin uğultusu arasında
  içi ağırlaştıkça rüzgara çıkıyor
  siliyordu kendini durma
  
  ağrıya ağrıya nara dönüştüğünde
  açtılar içinden sözler çıktı
  kem sözler, kırıcı davranışların izleri
  aldanma gölgesi, ondurmayan bağışlama
  ‘gitmeliyim’ çıktı, ‘dönmemek üzre bir daha’
  ‘artık herkesin yüzüne
  bütün düşündüklerimi’
  ‘yalnız olmalıyım’ çıktı.
  derinlerde sır tutmuş
  bir eski sevda”
• bazen beni nasıl sevmiştin unutuyorum.
  izler seni silmekle hemhal, sen gidiyorsun izler kalıyor. kokmuyor izler, ışıldamıyor, sarıp sarmalamıyor, izlerinin izahı yok, fısıldamıyor kulağıma gaybı. işaretlerin ayarları kararsız. keyfiyetleri uçurum- sesi bile yutuyor-
  bir kedi görüyorum karanlıkta. rengi belli mi? hayır belirsiz. ama sen beyaz kedi severdin biliyorum,günle tebdil oluyor gece, gün tekrara dönüyor kediyi beyaza boyuyor.
• hayat ne tuhaf. siz yaşamaya çalışırken gelenler, gelip geçenler, gelip kalanlar: hep iz bırakıyor sırtınızda. siz biriktirdikçe insan sırtınızdaki izler de çoğalıyor. bir süre sonra insan hayata küsmeye başlayabiliyor. artık anlamsız geliyor hayatın içindekiler ve vaz geçmeye başlıyorsun herşeyden. yaşamak da anlamsızlaşıyor, güzel olduğu söylenen herşey de. önce bir odada yalnız kalmayı, o yetmiyor , bir dağ başında veya adada tek başına olmayı istiyorsun. nerede bir yalnızlık var : ona kavuşmayı hayal eder oluyorsun. insanlar seni anlamıyor ve naz yapıyorsun sanıyor, oysaki için istemiyor hiç birşey.
  hayat seni çok üzmüştür, ama sadece yorgunum der geçersin işte.
• tevfik fikret'in ayak izlerine hüznü şiiri:
  
  yürürdüm biraz güç, biraz bî- huzûr
  dikenlik, çetin, taşlı bir sâhadan;
  önüm bir yokuş, hep çakıl, hep diken,
  yürürdüm fakat ben muannid, sabûr.
  
  bu yol böyle sâ’iddi bir minbere:
  cevânib mehâbetli bir makbere,
  fezâsında al bir güneş mübtesimdi…
  
  mübeşşer adımlarla ettim mürûr
  demin muztarib geçtiğim sâhadan;
  yolum aynı şey; hep çakıl, hep diken;
  yürürdüm fakat ben mübeşşer, vakur,
  
  geçerdim basıp birtakım izlere;
  eğildim biraz dikkat ettim yere!
  o izler benim, hep benim izlerimdi.
• hem küçük, hem de azıcık
  bir parça umut gibi diyorum.
  peşim sıra dalgalar, fırtınalar kopuyor
  günlerimden.
  uzun yolların arasından
  nicedir özlemişim diyorum
  kararıyor ortalık gecenin zifiri ayazına doğru.
  bekliyorum.
  bekliyorum.
  bekliyorum.
  tam o anda şafak sökerken dağınık saçların gibi kızıl.
  
  seni görüyorum.
  denizleri birleştiriyorum. sonsuz ve hiç bitmeyen
  yağmur ıslatıyor sabahın serinliğini...
  kızıl saçlarında parlayan yağmur kristalleri
  kayıyor yüzüne doğru ince ve sakin
  bakıyoruz bir palyaçonun o umursamaz
  o sevecen görüntüsüne,
  sen, ben ve
  bir gülümsemeyle,
  hatırlanan o eski ve kırık
  düşleri unutturan
  yaşanası
  şu hayat!...
  
  cagatay kacarin bir siiridir...
• birkaç gün önce raflara çıkan özgür demir albümü. şu sıralar kulağınıza dingin, müziklitesi yüksek tınılar çalınırsa bir sorun bu kimin albümü diye.
  
  bu da albümden tadımlık bir şarkı, ömrümün asfaltı:
  
  http://www.dailymotion.com/…gur-demyr-yzler-2_music
• (bkz: izler sergisi)
• özgür demir'in 2010 yılında çıkardığı albümün ismi.
  yeni izlere çağrı eskilere saygı duruş...
  bakınız
• nasıl da tatlı bir mira şarkısı!
  
  dinle dinle bıkılmıyor.
  
  ben yola hiç çıkmadım
  yanımda duran gölge niye?
  zor ama hiç kaçmadım
  yeter sevgim diye
  yok, ateşe atmadım
  neden yanmalıyım, niye?
  sen derine batmadın
  izler yine üzerimde
  
  yüzüme bakardın
  derine batardın
  dışarı taşarken
  canımı yakardın
  korkusuz yaşardın
  düşerken tutardın
  
  tam, zamanda yalnız bir an
  düşer tek damla yere
  cam,benim derim saydam
  pullar dökülür ellerinde
  
  güneşi tutardın
  işığa bakardın
  dokunup sevince
  dökülüp sarardın
  sökülür atardım
  yıkılır doğardın
  derime batarken
  canımı yakardın
• mira'nın muhteşem şarkısı. böyle dolu dolu.