izzet ve nefs

• bana ilk defa sözlükte başlık açtırtan roman.
  
  taş kağıt makas oyununda taş gibi olmayı değil kağıt gibi sarmalamayı seçmiş bir kadının insanın nefsine hakim olmasının önemini bir makas keskinliğinde hepimize öğrettiği yeterince karanlık bir eser kendisi.
  
  okurken, k'yı yargılayabilirsiniz, ona hak da verebilirsiniz, ama bunların hiçbiri onun umurunda olmayacak, o bildiklerinin doğruluğunu kendine kanıtlamaya devam edecek, çünkü yazarın da dediği gibi: yaşı, başı, ismi, cismi fark etmez; bir kadın, her şeye kâdirdir... ve bir gün, o kadınlardan birisi çıkıp der ki: “herkes ‘sonradan’ kötü olur, lakin k, o sonrası için doğanlardandı işte...”
  
  daha fazla spoiler vermeyeyim, bir okumaya başlayın, zaten bırakamayacaksınz.
  
  (bkz: buralar kıymetlensin)