kabullenme

• kişinin düşlediği/tasarladığı ile gerçekleştirebildiği/gerçekleştirilebilir olanı farkettiği iki nokta arasındaki eğri çizgi.
• ölümle sonuçlanacak bir hastalığı olduğunu öğrenen kişi de oluşan son tepkidir. sırası ile verilen tepkiler için;
  (bkz: inkar)
  (bkz: öfke)
  (bkz: depresyon)
  (bkz: kabullenme)
• kabul etmek, razı olmak. ^*
  
  sozkonusu olan ihtiyac ise, gerekli ise, dogru ise, ise'yse ise erdemdir kabullenmek. farkında olarak, kendi icselligini dusunmeden teslim olmaktır, ^*iyi de olur.
  
  istenilmeyen bir durum soz konusuysa, boyun egistir, icinden aman allahım deyistir, cızzz eder. vazgecistir, pes'tir. buraya kadar'dır. ya yeterince istenilmemistir ya da elden bir sey gelmemistir.
  
  her sey boyle baslar, yenilgi de, yanilgi da, basari da, hatta ask bile.
• (bkz: #16381168)
• kabullendiğini asla anlamazsın, çünkü kabullenmediğini unutmuşsundur...
• dünyada yaşayabilmek için gerekli olan pasif eylem. ilginçtir ki doğduğumuz andan itibaren isyan ettiğimiz hayatı yavaş yavaş kabul etmek zorundayız çünkü hayatın her döneminde karşımıza çıkan güçlükler çok fazla zorlar bir çoğumuzu. en başta nefes almak zor gelir, daha sonra çalışıp para kazanmak, bir süre sonra başka bireylerin veya birey olacakların sorumluluklarının bir kısmını almak üzerine bitmez hiç. tam bunları benimsemişken, yavaş yavaş indirirler bu yükleri üzerimizden ve bir alışmışlığın acısıyla, elimizden gider sahip olduğumuzu düşündüklerimiz. kabullenme konusunda iyi değilsek genellikle mutsuz oluruz; kabullenme konusunu hiç beceremiyorsak, yaşayamayacak hale geliriz; nihayetinde de her halükarda bunu beceriyor olsaydık hep mutlu olurduk.
• pek zayıf bir temel.
• sorgulama yeteneğini ve gücünü yitirmeye başladığında ya da sorgulamaların can yaktığı anlarda olup bitene boyun eğip ya da sırt çevirmekle gerçekleştirilen eylem.
• rıza halinin ilk basamağıda olabilir.
  sistemi izleme ve devamında bu seyirden zevk alma.
  değitirebilecekken pasifize olmak değil, hükmün açığa çıkışını kendinden seyir.
• affetmekten onceki son asama.
  
  ya da... kendi ruhunuzu ozgur birakmadan iki evvelki safha... tabii basarabilene.