• bir albüm ki; çok şey hatırlatan...
    ayrı ayrı pek çok kişiyi, yer yer hep aynı kişiyi, ama galiba en çok kendisini hatırlatan insana...
    kendisiyle burun buruna getiren...

    "iyiyim ben,
    hep aynı şeyler işte..."*

    "geçecek demiştin ya..
    geçmedi duruyor hala"*

    "o iğne sessizliği bi terzi ağzındaki
    sensiz olmak böyle işte
    niye böyle niye..."*

    "yani kaybettim seni...
    elimle koymuş gibi" *

    "ayrı ayrı cümlelerde
    iki ayrı kelimeyiz..."*

    "yanına kalsın.. yeter...
    her şey bitsin..."*

    "hoşça kal
    olacaklar sensiz olsun
    daha durmam boşluklarında ben
    unutuyorum"*

    "isterdim kalmasın kaldığı gibi
    ama... amalar yasak bize, keşkeler kilitli"*

    "çok zor bazen, belkiler biriktirmek..
    ve sana tutunmak...
    hem de sana rağmen"*

    gibi gibi gibi...
    tüketilemeyecek şarkılar yapmış emre aydın.
  • daha yarılamadan bu albümü mideme ağrılar girdi. hani bir zamanlar bir yerlerde hissettiğiniz, mırıldandığınız şeyler vardır ve onları hep bilinçaltına atıp biriktirir, unutursunuz ya; bu albüm işte onları teker teker uyudukları yerden çıkartıp yüzünüze çarpıyor.

    zamanının ötesindeki entrylerimin yanına belki bu entry de gidecek ışık hızıyla, ama ben yine söylemek istiyorum: emre aydın seni hala çok seviyorum.
  • ya bir insan düşünün. yaptığı albümde her şarkı dinlenebiliyor rahatlıkla. albümdeki herhangi bir şarkıyı rastgele seçip standart bir şarkıcıya verseniz kesinlikle baştacı yapar.

    işte bu albüm kağıt evler, daha fazla söylenecek söz yok.
  • "ve sen en yanlış kadın
    sende kalmak bile bile
    yüzünü çizmek gibi su üstüne
    adını anmak gizlice"

    sözleriyle ciddi ciddi aşmış emre aydın şarkısıdır. yazın gelmesiyle birlikte piyasaya fırlayacak yüzlerce saçma sapan şarkı arasında kalacak olması üzüntü verici.
  • emre aydın ın yeşil reçete ile satılması gerektiğine inandığım albümüdür.
  • ağzımı bir güzel ortalayıp tam ortasına sıçmış albümdür. listeye şarkıları koydum ve bütün şarkılar ayrı ayrı bana koydu. tam da on aydır büyüttüğümüz büyük bir heyecanı bir türlü rayına oturtamadığımız ve vazgeçemediğim kız arkadaşımla mesajlaşırken "kağıt evler" parçasının da çalmasıyla ağzımı kapatıp bana bokları bir güzel çiğnetmiştir. bir tane bile "sıradan" dediğim parça çıkmamasıyla birlikte, haftasonu kesinlikle en yakın müzik marketten albümü satın almaya gideceğimdir. vallahi neresine sağlıksa sağlık da, emre aydın on numara albüm yapmıştır, helal olsundur.
  • albümü ilk aldığımda hoşçakal ve son defa açık arayla en favori parçalarımdı. ama albümü dinledikçe gerçekten birçok şarkı sizi çekiyor. "kağıt evler, alıştım susmaya, kimse olmadı senin gibi" gibi şarkılar gerçekten tam manasıyla bir sanat eseri niteliği taşıyor. tekrar tekrar tebrikler ve teşekkürler emre aydın.
  • gelmiş geçmiş en güzel emre aydın şarkısı.
  • her şarkısında ayrı bir cümle kurmak istedim, henüz başaramadım. cümleler başka, sıralaması bambaşka.. şimdilik sadece dinliyoruz, bir de insanı mahveden boşlukları var.
  • emre aydın beyaz show'da bu albümün temasının "unutmak" olduğunu söyledi.

    bana sorarsanız: hatırlamak.

    hatta şöyle eklemek/düzeltmek isterim ki: unutamamak.
hesabın var mı? giriş yap