kahraman ırkıma bir gül ne bu şiddet bu celal

• içinde ırk sözünün geçmesi ile dikkat çeken dize. "türk ırkı" gibi bir ifade (ırk ile bunun kasdedildiğini ve anlaşıldığını var sayıyoruz) bile baştan ırk kavramının yaygın kullanımı ile çelişir. türkler bir ırk oluşturmazlar. üstelik ırk diye bir kavram insanları sınıflandırmak için kullanılabilecekse de o zaman türki dil konuşan insanlar fiziksel görünümleri itibariyle birden fazla ırka dağılıyorlar da diyebiliriz. misal "yakut türkleri" ile makedonya'daki "türkler" için bu barizdir.
  
  ikincisi modern, güncel fizik antropoloji genel olarak ya da bilindik anlamıyla ırk kavramını reddetmekte, insanın sosyal algısının ürettiği bir ilüzyon olarak nitelemektedir. (bkz: ırk/@kasagi) (bkz: ırk/@fake plastic love).
  
  üçüncü olarak bu dizenin şairi, sözde türk ırkından olması mandik olarak imkansız bir arnavuttur.
• (bkz: istiklal marşı'nı sevmemek)
• "kahraman ırkıma bir gül..." az önce mecliste istiklal marşında bu dize kulağımı yeniden tırmaladı. gelecek olası tartışmaları şimdiden hissedebiliyorum. önerim, bu dizenin yeni anayasa sürecine paralel olarak değiştirilmesidir. türkiye cumhuriyeti vatandaşları çocukluk dönemini tamamlayıp, gençlik aşamasına geçmeyi kendi iradesiyle başarabilir. dize şöyle değişebilir: "kahraman ulusa bir gül".
• (bkz: mabirgülne)
  ve tabi kökeni için (bkz: nim milletimin)
• bu dizedeki ırk kelimesinin "race" karşılığı kullanılmadığı o kadar barizdir ki, o kadar olur. mehmet akif'ten bahsediyoruz; ne "ırkı" türk ırkı, ne fikriyatı soy-sop üzerine kurulu. şiiri atsız yazmış olsa aynı iddiada bulunacak değildim ama makul olmak lazım. türk ırkının çok kahraman olduğunu, buna mukabil kendisinin arnavut olması sebebiyle bundan uzak olduğunu iddia edecek değil adam. mehmet akif lan bu!
  
  hrant dink "bunun yerine çalışkan yurttaş dense ne olur?" dediydi de, kendi kendime "ne olacak, vezin bozulur." diye cevapladıydım.
  
  milli marşlar kabul edilir, gider. üzerinde tartışmanın lüzumu yoktur. kimsenin istiklal marşındaki fikirleri aynen benimsemek gibi bir mecburiyeti yok. bir sembol olarak milli marş kabul edilir, milli marşa saygı gösterilir. mesele budur.
  
  bakın, o kadar eleştirdiğiniz "laikçi ulusalcı kemalistler", içinde o kadar islami öge bulunmasına rağmen ekseriyetle olgunluk gösterip bu marşa sahip çıkıyor. örnek alın.
• değiştirelim!
  
  ne bu ırkçılık, ne bu faşizm!!! yeter!
  
  değişsin, "kahraman türkiyeliye bir gül" olsun! hatta türkiyeli ne lan? terbiyesiz! "kahraman anadoluluya bir gül..." bak mis gibi oldu.
  
  arkadaş ne faşist bir memlekette yaşıyoruz. adamlar her şeylerini ırkla mırkla açıklıyorlar.
  
  + zoruna gidenin borusuna gidendir.
• bir uykusuz kapağını getirdi aklıma. polis eylemciye gül uzatıyordu ''al sizin için götüme soktum''
  -aşk olsun.
  neyse, o değil de, diğer ülkeleri falan örnek göstererek ırkçılığı savunmak da garip bir trend oldu. realistlik yanlışı kabullenmek demekse ben almayayım. yanlışın varlığını kabul ediyorum, doğruluğunu değil.
• onu bunu bilmem de okuduğum gibi zihnimde sonuna "aq" koyduğum cümledir.
  
  - kahraman ırkıma bir gül ne bu şiddet bu celal aq :/
• "kahraman yurduma bir gül ne bu şiddet bu celal" diye değiştirilmesi gündeme getirilen dize
• 12 mart 1921 günü milli marşımız olarak kabul edilen mehmet akif ersoy’un dizeleri.
  
  istiklal marşı'nda iki farkli yerde'ırkım'diyor.
  çatma, kurban olayım çehreni ey nazlı hilal/ kahraman ırkıma bir gül, ne bu şiddet bu celal…
  ebediyen sana yok, ırkıma yok izmihlal (yok olmak)
  
  bundan rahatsızlik duyanlar bilmelidir ki aslen arnavut olan mehmet akif ersoy bu dizeleri yazmıştır çünkü kendini bu ülkenin gerçek bir evladı olarak görmüştür.
  
  ne güzel demiş galip erdem:
  "kahraman ırkıma bir gül" diyen neslin,"ırk ne ya?" diyen gevşek torunları varken düşman aramaya gerek yoktur!