kalamış

• münir nurettin selçuk'un "yok başka yerin lütfu" ya da "bir tatlı huzur almaya geldik kalamış'tan" diye de bilinen güzelim şarkısının adıdır aynı zamanda. kendisi de bir dönem kalamış'ta yaşamış olan münir nurettin (ki hatta adına cadde vardır bu yüzden) behçet kemal çağlar'ın dizelerini bestelemiş, bu nihavend şarkıyı çıkarmıştır ortaya.
  tüm çocukluğumu, şimdi de haftanın belirli günlerini geçirdiğim, çok seviyorum dememin yüzeysel kaçacağı bir yerdir kalamış. bu şarkı da bana ben çok çok ufakken kimi pazar öğledensonraları sahilden sandal kiralayıp denize açılmamızı, babam kürekleri çekerken kardeşimle benim suya değeceğiz diye delice sarkmamızı, annemin korkmasını, böyle şimdi hatırlaması doğrusu fena eden tatlı huzurları çağrıştırır.
  
  yok başka yerin lütfu ne yazdan ne de kıştan
  bir tatlı huzur almaya geldik kalamış'tan, ah kalamış'tan
  yok zerre teselli ne gülüşten ne bakıştan
  bir tatlı huzur almaya geldik kalamış'tan, ah kalamış'tan
  
  istanbul'u sevmezse gönül aşkı ne anlar
  düşsün suya yer yer erisin eski zamanlar
  sarsın bizi akşamda şarap rengi dumanlar
  bir tatlı huzur almaya geldik kalamış'tan, ah kalamış'tan.
  
  of of fethettiniz ay parlayarak şen gülerekten
  gündüz koya sen gel gece kalsın aya nöbet of
  ses çıkmıyor artık ne kürekten ne yürekten
  emret güzelim istediğin şarkıyı emret of of
  bir tatlı huzur almaya geldik kalamış'tan ah kalamış'tan.
• doğduğumdan beri ayrılmadığım ikametganım. 37 yıl! hala bu semtte onlaynım. tüm müstakil evler apartman oldu, bahçesine girip çıktığımız, meyve çaldığımız (tabii ki ağaçtan meyve çalıyorduk) ağaçlar kalmadı. ben hala buradayım.
  ferzan özpetek karşı komşumdu (yeni, cirkin bir apartman oldu güzelim bina), yonca evcimik ilkokulumun yanındaki binada yaşardı. (o bina da yıkık su an) ahmet uğurlu da buralardaydı. hala oyle mi ondan emin degilim. ayça şenbaşkan eski komşum filan falaaaannn. iyi mahalledir, güzel semttir. bunlar da kucuk anılar oldu işte bana. umarım onlar da beni biliyordur buralardan. umarım 'görsem tanırım belki' derler.
• kalamış, feneryolu,caddebostan ve suadiye ile ülkenin sadece bir kesimini hissedebileceğiniz, fazla zaman geçirirseniz tüm ülkede bu standartlarda yaşanıyor yanılgısının ta içinde olacağınız kaotik istanbul'un güzel semtidir.
• eskiden bir tatli huzur almak icin,
  simdiyse piyasa icin gidilen semt
• "münir nurettin selçuk sağlıklı günlerinde, kalamış’ta yalnız kendisinin şarkı söylediği bir kulüp açmış, içeri girmek için önce kulüp’e üye olunuyormuş; yemek servisi, meze yokmuş, yalnız viski servis ediliyormuş, müşteriler, önce kartlarını gösteriyorlar, sonra içerde içtiklerinin hesabını ödüyorlarmış.
  
  münir nurettin selçuk, dostu behçet kemal çağlar’dan içinde kalamış ismi geçen bir şiir yazmasını ister. bir türlü şiire başlayamayan şairi heyecanlandırmak için 'bir akşam üstü gel de seni sandalla kalamış’ta gezdireyim' der.
  
  ilık bir yaz akşamı, münir nurettin selçuk’un daveti üzerine kalamış’taki kulüb’e giden behçet kemal çağlar kulüb’ün kapalı olduğunu görür ama ısrarla kapıyı çalınca kapı açılır. behçet kemal çağlar’ın anlatımıyla; 'münir bey’in yanında bir afet var ki, kadın karada, denizi gözlerinde gezdiriyor.' üçü sandalla denize açılırlar; 'münir bey kürek çekiyor, ben şiir yazıyorum, kadın geriniyor, sularla oynuyor. çıldırtıyordu beni velhasıl… derken kadın; -behçet bey, şiir ilerliyor mu? demez mi, fırsatı hemen kullandım -ilerliyor hanımefendi; son yazdığım satırları size okuyayım:
  
  -gündüz koya sen gel, gece gelsin aya növbet, emret güzelim istediğin şarkıyı emret, kadın ne dediğini anladım, der gibi yüzüme bakarken kahkahalar atıyordu. münir bey şiiri çok beğenmişti. -çok güzel madem iki satırını okudun, öteki satırları da dinleyemez miyiz? tamamlanmamış şiir okunmaz, ama madem şiiri sizin için yazıyorum, derken kadına erkekçe bakıyordum, o da bana denizleşen gözleri ile bir şeyler mırıldanıyordu. şiiri baştan sona okudum:
  
  yok başka yerin lutfu ne yazdan ne kıştan
  bir tatlı huzur almaya geldik kalamış’tan
  yok zerre teselli ne gülüşten, ne bakıştan
  bir tatlı huzur almaya geldik kalamış’tan
  
  gündüz koya sen gel, gece gelsin aya növbet
  emret güzelim istediğin şarkıyı emret
  
  istanbul’u sevmezse gönül aşkı ne anlar
  düşsün suya yer yer erisin eski zamanlar
  sarsın bizi akşam rengi dumanlar
  bir tatlı huzur almaya geldik kalamış’tan
  
  sandal sefası yaptığımız gecenin anısını hatırlatan bu güfteyi münir nurettin selçuk, nihavend makamında besteledi. '
  
  bu hatırayı sayın ismet bozdağ’dan dinlemiştim sizlerle paylaşmak istedim."
  
  ayten yavaşça
  efece haber gazetesi
  26.04.2009
• yunanca kamışlık demek olan kalamissia'da gelir ismi. burada bir zamanlar açık olan todori meyhanesinde ki fasıl geceleri ile de ünlüymüş.
• semtim diye soylemiyorum, ama kanimca istanbul'daki en yasanilasi semttir kalamis. ister birkac adim atar marinaya inersiniz, piyasanizi yaparsiniz. ister kitabinizi alir sahildeki banklarda oturursunuz, kafanizi dinlersiniz. ister sahilinde yuruyusunuzu yaparsiniz, fit hissedersiniz kendinizi. kadikoye, bostanciya bir dolmus mesafesindesinizdir.
  herseyden onemlisi, bu semtin insanlari akli selim sahibi insanlardir. cogunlugu uzun yillardir burada oturmaktadir, bu da apartmanimdaki yas ortalamasinin 60 olmasini acikliyor zaten. cevre temizligine ozen gosterirler, her apartman kendine ait cop kutusuna doker coplerini. suadiye'yle karsilastirdigimda kesinlikle tercih edecegim semt, bir tatli huzur alinasi yer.
• şarkının rahmetli hazım körmükçü tarafından icra edilmiş^* versiyonu şu adrestedir:
  http://www.sehirtiyatrolari.com/mp-3-kalamis.mp3
  
  ayrıca sitenin ( http://www.sehirtiyatrolari.com/ ) tiyatro müzesi bölümünden bazı başka şarkılar da yüklenebiliyor...
• ilkbaharın yaza dönüştüğü günlerde, dünyanın en güzel kokan yeri. yolumu şaşırıp da saptığım sokaklardan hanım elleri, iğdeler fışkırıyor. beni çocukluluğuma, kabuk bağlamış diz yaralarına, karne zamanlarına, tatil heyecanlarına götürüp, getiriyor bu kokular, bu sokaklar.
  her yer, en azından bir gün dünyanın en güzel yeri oluyorsa, bugün sıra kalamışın.
• günlük yürüyüş güzergahımda yer alan; münir nurettin selçuk cad. üzerindeki sushico civarında anlam vermediğim bir sosyal aktivite gözlemekteyim. sizinle de paylaşayım dedim. caddenin 2 tarafına, çoğunlukla bmw 3, mercedes c, audi a serisi araçlarını park eden genç nargileciler, katlanır sandalyelerinde veyahut bagaj eşiklerinde oturmak suretiyle, yol manzarasına bakıp gelip geçen araçları ve hanım kızlarımızı kesmektedirler. başlarda tesadüf sandığım bu aktiviteyi her gün gördükçe daha dikkatli incelemeye başladım. yukarıda belirttiğim araçlarla gelen gençlerimiz, anladığımız kadarı ile maddi durumu kalbur üstü olan, fakat araçların kasalarını dikkate alırsak, o kadar da olmayan bireylerdir. son zamanlarda clio, polo, civic, leon gibi daha düşük profilli araçlar da boy göstermeye başlamıştır. bu araçlarımızda da genellikle 2 hanım kızımız, yarışmaya gelmiyorlarsa, sosyalleşerek bir arkadaşlık kurmaya geliyorlar diye düşünüyorum. asıl anlayamadığım durum; o yol üzerinde çok güzel deniz manzaraları, ağaç, çimen vb. bulunmasına rağmen, ısrarla egzoz dumanın içinde, vızır vızır geçen araçların arasında, yer yer tehlikeli olabilecek şekilde piyasa yapmalarıdır. bu aktiviteye can veren, dar kotlu, sakallı, elinden telefon düşmeyen kardeşler buradan yeşillendirirlerse sevinirim. vallahi anlamıyorum. ya da yakıştıramıyorum.
  derdimi sikeyim.