• sınıfın, sınıf başkanı ve başkan yardımcısı olmayan diğer bireylerinin başına mecburen gelen, kaçınılmaz akıbettir.
    ha, onur kuruluna ya da sınıf temsilciliğine filan seçilirsen, ucundan accık kurtarırsın durumu.
  • ayni basamaklardan gectiginiz halde gerideyseniz sosyal iliskilerinizin gayet moron seviyesinde olmasi etken olabilir.

    geri kalani sans, talih, tombala..
  • nasıl bir duygu hiç bilmiyorum. keşke bu duyguyu yaşasaydım da kariyerli ve mutsuz olacağıma kariyersiz ama mutlu olsaydım diyorum.

    özetle, çok da üzülmeyin. kariyerli arkadaşlarınızın da bombok hayatları var işte.
  • ilkokul 4. sınıfta öğretmen büyüyünce ne hangi işte çalışmak istiyorsun diye sormuştu. şu anda öğretmenime verdiğim cevaptaki işi yapıyorum. keşke başka bir cevap verseydim diyorum.
  • sınıf arkadaşının detayının açıklanması gereken durum. ortaokuldaki arkadaşlarımdan bir tanesi öncelikle berberlikle başladı ve ardından hapçılığa yöneldi. trakya'daki en mühim torbacılardan biri kendisi şu an hem de 19 yaşından beri aşağı yukarı 5-6 yıldır. kendisinden geri olduğum bir gerçek. fakat kendisiyle bu konuda nasıl bir yarışa girişebileceğim de bir muamma. bu kariyer mevzusunun açılması gerekir. çünkü anladığım kadarıyla konvansiyonel yöntemler seçilmiş. bunun en belirgin örneği şudur "sınıf arkadaşlarım arasında takım elbise giyip en çok para kazananı hangisi?" veauv.
  • ben yedekteyim onlar oynuyor
    ben izlemekteyim onlar atıyor

    (bkz: malt)
    (bkz: gol)
  • zerre umrumda olmayan durum. aylık 5 katım 10 katım kazanmışmış; bir kimyager olarak bir atomun çapı kadar bile ilgilenmiyorum bu olayla. lakin anne-babanın seni zorluklarla iflaslar arasında borç harçla okutmuş olmasının sonucunda onların istediği konumda olamamak var ki o bitiriyor işte insanı...

    bu şanssızlık bir gün kırılacak... yani, mutlaka!
  • 2 senedir içinde olduğum durumdur. aga mezun oldum ya bi dur yüksek lisans yapalım dedik, yıllardır da kafamda akademisyen olmak var. ne yapıcan kadro bekleyeceksin yada proje falan kovalayıp bir türlü kendini geçindireceksin. ama yok arkadaş beklediğim projeler yalan oldu kadro da ha çıktı çıkacak bekliyorsun bi şey yok. arkadaşlarım mezun olur olmaz işe girip çalışmaya başladılar yavaş yavaş yükseliyolar, kimsenin yerinde gözüm yok piyasayı çok sevmediğim için istemiyorum da pek ama para kazanamamak, babanın eline bakmak koyuyor arkadaş. arada arkadaşlarımla konuşuyorum, bi şeyler yaptıklarını görünce hüzünlenmiyor değilim kendi halime, bakalım bu aralar arayış halindeyim halimiz ne olacak.
  • işler güçler'de bayağı komik bir şekilde işlenmiştir. *
  • vizyon meselesidir. köylü-isci cocuklarinin okumaya dair vizyonu daima dardir. bu gruplardan birine mensupsaniz, ayni fakultede okudugunuz mesela bir muhendis cocugu olan arkadasinizdan uc adim geride baslarsiniz kariyer yarisina. cunku onun ufku daha aciktir. onundeki secenekleri daha iyi bilir ve daha iyi degerlendirir. onun yurtdisinda egitim alma imkani-ihtimali daha yuksektir ve en onemlisi de buna gerek duyar. siz ise yurtdisina gerek dahi duymazsiniz mesela... ya da o aile cevresi nedeniyle beyaz yakali kucuk burjuvayi tanir ve ornek alir; sizin ornek alabileceginiz yegane sahis ise komsunun okuyup ogretmen olmayi basarmis ogludur.

    muhendis cocugu arkadasiniz ingilterede master kovalarken, siz kpss'ye hazirlanirsiniz kisacasi...

    maddi kaygilarin sizin icin daha onde olmasi ve taa hayatinizin basindan bu yana sizin aleyhinize bir ibre gosteren firsat esitsizligi de bu duruma tuz biber eker. neticeten o xyz sirketinde partner olur, siz ise maliyede memur...
hesabın var mı? giriş yap