kemal özer

• ölümü çok büyük bir kayıp edebiyat için, şiir için, im için ve duygu için.
  oruç aruoba'nın cemal süreya için yazdığı gibi :
  “bir şairin gözleri kapanınca, dünyada görülecek şeyler azalır..."
• dün, dev gibi^* bir şairi yitirdik. kemal özer de artık konuşmaları dinlenecek ustalardan, konuşmalarda anılacak ustalar sınıfına geçti. keşke daha zamanı olsaydı..
  
  yordam'ın^* bastığı kemal özer şiir kartlarını duvarıma asmıştım.. sınırlamıyor beni sevda'yı, kumsalda'yı, birikime inanmak'ı.. her gün gördüğüm biri gibi karşımdaydı şiirleri birkaç yıldır. bundan sonra da öyle olmaya devam edecek.
  
  kemal özer'i her anışımızda hem kendi şiirlerini, hem de türkiye'de tanınmalarına, yayımlanmalarına önayak olduğu mücadele şairlerini, lubomir levçevleri, miklos radnotileri, erik stinusları, attila jozsefleri anımsayacağım.. ve bir de duru sesiyle, sakin sakin şiir okuyuşunu..
  
  yolu yolumuz olsun..
• geçirdiği kalp krizi sonucu vefat etmiştir. anısı yolumuza ışık olsun.
  
  bir yürüyüşün sonunda şarkı
  
  gökyüzü ilk kez benim, çünkü yukarıya
  kaldırınca parmağımı değecek kadar yakın
  
  deniz benim, ilk kez benim, sularını ayaklarımla
  köpürtecek, sesini dolduracak kadar avuçlarıma
  
  rüzgâr ilk kez, sözcükler ilk kez benim, yelelerine
  tutunup da uçacak kadar, uçuracak kadar yüreğimi
  
  bir yürüyüşün sonunda uç veren kanatlarla
  acıyı silebilirim, yazıldıkça alnına çocukların
  
  bir adımda geçebilirim kentin ıssızlığından
  göğün, rüzgârın, denizin coşkulu kalabalığına
  
  ilk kez benim, ilk kez soluğunu elimde
  bir bayrak gibi tutuyorum,
  bir daha bırakmamak üzere..
  
  http://haber.sol.org.tr/…etler/mansetsag/15871.html
• gıda güvenliği hareketi derneği genel başkanı ve timetürk genel yayın yönetmeni
  http://www.timeturk.com/…k-oluyor_97214-haberi.html
• "atımı bir yerde durmamanın
  güzelliğine bağladım."
• madencilere, emekçilere dair yazılmış belki de en güzel dizelerin yazarı.
  
  "yerin derinliklerinden geldiler, ellerinde
  susmak bilmeyen bir yer altı güneşiyle, ne kadar
  diplere bastırılsa o kadar boğulmak bilmez yankısıyla
  yüreklerinin.
  
  ağır ağır geldiler, karanlık sarnıçlardan sıza sıza,
  sağır küplerde birike birike, yararak kaslarının içine
  yuvarlanmış sızıları ve ciğerlerinde yer etmiş
  ışıksız lekeleri.
  
  geldiler bir büyük sesin harfleriyle ağızları dopdolu,
  suskun çamuru küremek için kentin gölgeli
  sokaklarından, sıyırıp almak için yıllardır gökyüzüne
  birikmiş pası, ovmak için isli alnını sabahın.
  
  anıt bildiler sıradan ve gösterişsiz bir günü, diyecek
  sözleri varsa anıt bildiler, akacak bir yatağı varsa
  ırmaklarının ve atacak köprüleri varsa anıt bildiler,
  toplandılar o anıtın çevresine.
  
  sonra her gün geldiler, artarak geldiler, kadınları
  çocukları ve alkışlarıyla, yoğurt mayalar gibi geldiler,
  pişkin ekmekleri bölüp de paylaşır gibi, su gibi, ateş gibi.
  
  her gün yeni ağızlar eklendi ağızlarına, yeni
  yollarla tanıştı ayakları, her gün yeni kabuklar çatladı,
  yeni kulaklar işitmeye başladı söylediklerini, bir kent
  oldular sonunda
  
  ve adını değiştirdiler ülkenin."
• yildizlardan söz açan gerçekçi şair.
  
  balkona çıktığımda, gecenin bu saatinde,
  gözüme ilişen ilk yıldıza bakarken
  aynı anda aynı yıldıza dünyanın bir yerinde
  birinin daha baktığı geçerdi içimden.
  
  bir yıldızda buluşması gözlerimizin
  yeterdi bana, daha ötesini istemezdim;
  hangi kaygılar var yüreğinde, hangi düşüncenin
  rüzgârıyla alevleniyor alnı, şimdi hepsini bilmeliyim.
• ''düşman çizmesi altında yurdum
  sürdüğüm toprakta gözü
  öğüttüğüm unda dokuduğum kumaşta
  çekip alıyor soframdan
  uğrunda alın teri döktüğüm
  ekmeğimi tütünümü ne varsa
  
  düşman çizmesi altında yurdum
  hava barut kokuyor
  haritam kan içinde
  söz eylemini bitirmiş
  silahın eylemidir şimdi
  göğsümüzde umudun çapraz fişekliği'' şeklindeki enfes şiirin sahibi .
  
  söz eylemini bitirse de umudu takının demektedir... umuda inandıran, şair demeye yakışan adam.
• ...
  sınırlamıyor beni sevda
  yalnız senin görüntünle
  ne sendeki güzelliğe bağımlı
  ne benim duygularıma tutsak
  birlikte omuzladığımız dünya.
  
  zincirleri yok kafamızda
  yalnız birbirimizi düşünmenin.
  birlikte ürettiğimiz sevinç
  çürüyüp giderdi çoktan
  paylaşmasaydık başkalarıyla. ^*
  ...
• ben daha küçük bir çocukken, daha ilk gittiğim kitap fuarında, kendi halinde oturan bir amcanın önündeki kağıtta kemal özer yazıyordu - bunu gördüm. masasının etrafında aralıklı turlar attığım kemal dedemin etrafında hiç - kimseyi göremeyip üzül-ür-düm. imza günündeki yazarlarla gözgöze gelemeyip utanıp sıkılmayı ondan öğrendim. kemal özer sonra yıllarca aynı yerde durdu. ve yıllardan birinde artık biraz büyüyünce, 14-15 yaşıma gelince cesaretimi toplayarak yanına gidip bir kitabını imzalatıp alabildim. sonraki yıllarda da gidebildiğim fuarlarımın sabiti idi kemal dedem, herşey onun etrafında dönüyordu. bu büyük fuardan ayrıldığını da ancak bu geçtiğimiz fuarda öğrenebildim. fair enough derdi hikmet orada olsa, kemal dedemle biz gülerdik belki.