kendi kendine sorular sormak

• cevapları tatmin etmez, hep bi trajedi söz konusudur. birine, konuşmaya ihtiyaç duyma isteği burdan doğar.
• iyidir, zihni canlı tutar, insanı düşünmeye sevk eder. arada bunun delilik olduğunu iddia edenler oluyor. yapmayın, hoş değil.
• sürekli "bilmiyorum" cevabını almaktır. en azından bende öyle oluyor.
  
  - ajedrez ne olacak böyle?
  + bilmiyorum valla. n'olacak?
  - ben bilsem sana sorar mıyım?
  + !! sen kimsin lan?!
  
  korkuyorum sözlük...
• delimiyim ben sorusuyla son bulan sorular silsilesinden oluşur.
• felsefenin start aldığı andır.
• periyodik bir şekilde yapilmiyorsa gayet sağlıklı ve olması gereken bir şeydir. insan kendisine yalan söylemekte zorlanır böyle konuşmalarda. yerine göre verilen karardan daha emin olunup özgüven tazelenir, yerine göre karardan dönülür. iyidir yapılasıdır.
  
  tabi bu gün içinde milyonlarca kez oluyor ve sonuçlarda hiç bir değişiklik olmuyorsa bir kafada bir şeyler ters gitmeye başlamıştır. bir şekilde yardım almak gerekir.
  
  şayet alınmazsa şu moda geçilir ki bu modda insan kendi içsesiyle tartışmaya başlar ve iç ses anlamsız bir şekilde her tartışmayı kazanır ve susmaz.
  
  not: 3. moda girince ne bok yemek gerekir bilemiyorum şu an için sesimi susturabilmeyi becerirsem paylaşacağım editleyeceğim burayı.
• sonunda soru işareti olmayan genellikle ünlem olan sorulardır bunlar. yazmaya kalksak şöyle güzelinden 3 tane ünlem koyarız sonuna. içimizden değil de dışımızdan sormayı denesek cevapları da kabul etmeyiz zaten. kendimiz sorarız, cevapları sevmez yine sorarız. zaten cevabım varsa sormam. oturur cevaplarım bilmiş bilmiş kendimi. kendimle yetinmem hayata da bilmişlik taslarım. bulunmaya çalışılan cevaplar olmasa pek bi manasız olurdu hayat.
• her insanın bir şeye karar verme sürecinde yaşadığı sürüncemede yaptığı eylemdir. genel perspektifte baktığımızda ise bu sorulardan en trajik olanı ben nerde yanlış yaptımdır.
• kendi kendinizin dostu olmaya başladığınız andır, içsel çelişkilerinizi sonlandıracak başlangıçtır.
• psikanalizden gecerken mecburen yapilan eylem. bir nevi içe bakış. bunu tek başına yapmak çok zordur. insan kendini degistiremeyecegine inandigi icin hep baskasına soru sorar onu inceler, degistirmeye calisir. kendine bakabilmekse ancak birisinin yardimiyla mumkundur. psikanaliz bunun icindir. acilidir ama cok ise yarar. insan kendini tanir,sever, merak eder. kirada oturdugun eski püskü karisik bir evi almak sahiplenmek eve ceki duzen vermek gibidir. acili ruhlara tavsiye edilir.