*

  • 2020 yapımı iran filmi, yönetmenlik koltuğunda oscar ödüllü mecid mecidi oturuyor. iran fajr film festivali'nden ödülle dönmüştür. 77. venedik film festivali'nde iran'ı temsil edecektir.

    güneş anlamına sahip khorshid filminde, ali ve çetesi bir yeraltı hazinesine ulaşmak istemektedir. bunun için tek yol altından tünel geçen güneş evi'ne girmektir. güneş evi, kimsesiz çocukların bakımını ve eğitimini üstlenen bir hayır kurumudur.
  • yönetmenliğini majid majidi'nin yaptığı 2020 yapımı film.

    film, 77. venedik film festivali'nde "en iyi genç oyuncu (rouhollah zamani)" ödülünün sahibi olmuştur.
  • 93. oscar ödül töreni'nde iran'ı temsil edecek olan drama.
  • iran'ın oscar adayı filmi. çocuk oyuncular oldukça başarılı ama filmi genel olarak zayıf buldum.

    --- spoiler ---
    bazı sahneler çok iyiyken bazıları maalesef müsamele tadında olmuş. ali'nin yer altında çekilen sahnelerinde müthiş bir gerilim var ve soluksuz izleniyor ama öğrenci ve öğretmenlerin diyalogları, kötü adamların yapaylığı filmi mahvetmiş. hatta okulumuzu kurtarmalıyız muhabbettinde keşke bunun yerine hababam sınıfı izleseydim diye düşündüm.
    --- spoiler ---
  • şimdi izledim, izleyin güzel film.
  • bu akşam trt 2'de yayınlanmış iran yapımı bir film. beğendiğim bir film olmuştur.

    --- spoiler ---
    ali'nin yer altındaki sahneleri, özellikle de sonlardaki, bayağı geriyor insanı.
    başka bir entry'de de bahsedildiği gibi kotu adamlar kotu gibi gösterilmemiş.
    --- spoiler ---
  • iran'ın ilk oscar adayı olan beççeha-yı asuman'ın yönetmeni mecid mecidi bu filmiyle bir kez daha oscar adayı * oldu. filmin ingilizcesi sun children. türkçesi güneşin çocukları. mecid mecidi khorshid'i dünyadaki 152 milyon işçi çocuğa ve onların hakları için mücadele eden insanlara adıyor. film çocuk işçiliğin yanı sıra sistemdeki yozlaşmışlığa, eğitimdeki sıkıntılara, göçmenliğe değiniyor.

    oto tamirde çalışan bir grup çocuğun define bulmak için okula kaydolmasını ve define bulmaya çalışmasını anlatıyor. ali'yi canlandıran başrol oyuncusu rouhollah zamani'nin performansı kendisine 77. venedik film festivali'nde en iyi genç oyuncu ödülünü getirdi.

    https://www.imdb.com/title/tt11767722/

    fragman
  • filmin dünyadaki tüm işçi çocuklarına adanmış olması ayrı bir perspektiftir. bu bir dramadır, başkaldırıştır.
  • bugün trt 2 de izledim. gerçekten güzel bir filmdi.
  • “çocuk, hakiki insandır. büyüdükçe, insandan uzaklaşır.” aliya izzetbegoviç

    khorshid - sun children - güneşin çocukları ( 2020 ) fragman https://www.youtube.com/…e=emb_title&themerefresh=1
    :resmi film afişi

    iranlı yönetmen mecid mecidi’nin filmi 2020 yılı iran adına oscar’da “en iyi uluslararası film” kategorisinde yarışanlar arasındaydı. 71. venedik uluslararası film festivali’nde yarışma bölümünde yer alan film, 38. fecr film festivali’nde en iyi film ve en iyi senaryo ödülünü aldı. türkiye’de ilk olarak 2020 boğaziçi film festivali’nde izleyici ile buluştu.

    mecid mecidi, ''fıtrat sineması'' olarak tanımladığı kendi sinema macerasında her zaman çocuklara başrolü verir. fıtratın henüz bozulmamış olduğu, yaşama enerjisinin, neşenin, umudun, heyecanın, masumiyetin en yoğun ve taze kaldığı bu dönemin onun bütün sinemasının ilham kaynağı olduğunu iddia edebiliriz. bu sebeple filmleri hem olabildiğince sade, nahif, duru hem de bir tarafıyla oldukça derindir.ve her zaman enerjisi yüksektir, tıpkı çocuklar gibi.
    baba (1996), cennetin çocukları (bacheha-ye aseman, 1997), cennetin rengi (rang-e khoda, 1999), baran (2001), 'bulutların ötesi'nde hatta' serçelerin şarkısı’nın (avaze gonjeshk-ha, 2008) dahi merkeze çocukları aldığı söylenebilir. bir nevi kutsar çocukluğu, hayatın bütün enerjisi oradadır ’ı doğrularcasına filmlerinin bütün ruhunu kaybolan o özde arar.

    mecid mecidi sinemasını bilenler bilir. bu da onlar gibi bir tekâmül ( tamamlanma) hikâyesi. çocukların baş rolde yer aldığı film; açılış sekansında verilen istatistiki bilginin ağırlığı ile başlıyor. ''çalışmak zorunda bırakılan 152 milyon çocuk işçiye ve hakları için mücadele eden herkese adanmıştır'' şeklinde. dünyada on çocuktan biri çalışıyor ve çalışan çocukların yaklaşık yarısının tehlikeli şartlar altında olduğu tespit edilmiş. türkiye’nin bitmek bilmez yoğun ve yorucu
    ekonomik - siyasi gündeminden sıra gelmese de ülkemiz açısından da durum pek iç açıcı değil.
    --- spoiler ---

    konusu
    --- spoiler ---
    film, bir çocuk çetesinin avm otoparkında yaptığı araba lastiği çalma girişimi ile açılır. güvenlik görevlisi fark edince ilk olarak lüks arabalar arasında gizlenmeye çalışırlar, kaçmayı başarınca ise avm’nin “ışıltılı” kalabalığında saklanırlar. ali (ruhullah zamani) çetenin elebaşıdır, çilli yüzü ve derin bakışları ile oldukça güçlü bir ifadesi vardır ve zaten gerçek hayatta da sokakta yaşamaktadır. mecidi’nin oyuncu seçimi başarısı ali’nin yeteneği ile buluşunca cayır cayır yakıcı bir dram kaçınılmaz olmuş. zamani (ali) , venedik film festivali’nden almış olduğu "2020 en iyi genç oyuncu ödülü" ile bu başarıyı tescillemiş zaten.

    güvenlik görevlisinden kaçtıktan sonra bir çeşme bulurlar ve yüzüp eğlenirler. bu sahne izleyiciye ana karakterler, yaşadıkları konum ve yaşam tarzları hakkında net bir fikir verir.

    hikâye ilerledikçe ali’nin hayatı hakkında daha çok şey anlamaya ve öğrenmeye başlıyoruz. annesi ve sevdiği kız zehra gibi. afgan mültecisi zehra; toplu taşımalarada bir şeyler satmaya çalışır ve sürekli zabıtadan kaçmak zorunda kalır. ali ona ' mavi bir toka ' hediye eder. hikayedeki bu nahif hediye vuruculuğu artırır. ama tabii ki onun yaşındaki çocuklar için hayatın olması gerektiği kadar kolay olmadığını da görmüş oluruz.
    filmde sosyo politik konular eleştiriliyor ve tartışılıyor. afgan mülteci çocuklarının metroda kaçak olarak çalıştırılmaları, yaşam mücadeleleri ve polisten kaçmaları filmin odak noktalarından biri. zehra’nın istasyonda çalışırken polis tarafından yakalanıp başının kazıtılmasını izliyoruz. ali ve öğretmeni ise zehra’yı bu durumdan kurtarmaya çalışıyor.

    ali ve çetesi ile kimi zaman araba lastiği çalar kimi zaman güvercin, geri kalan vakitlerde ise sanayide çalışır. bir gün karanlık bir adam olduğunu anladığımız haşim’den (ali nassirian) bir teklif alır. güneş okulu’nun bodrum katında bir tünel girişi vardır, o tüneli kazarsa eğer defineye ulaşacaktır. tüneli kazabilmesi için okula kayıt yaptırması gerekmektedir. ali hiç düşünmeden teklifi kabul eder. güneş okulu, sokak çocukları için eğitim vermeye çalışan, bir grup gönüllünün yardımı ile ayakta durabilen bir kurumdur. yetenekli çocukları olimpiyat yarışmalarına hazırlar, spor kulüplerine yönlendirir. ali ve çetesi zor da olsa okula kayıt yaptırmayı başarır ve ilk günden tüneli kazmaya başlarlar.

    filmde de ali bütün saflığı ve acizliği ile hiç sorgulamadan definenin peşine düşer. bütün gücünü, zamanını, konsantrasyonunu defineyi bulmaya yöneltir. ali’nin okulun altındaki küçük kazısına paralel çevresindeki çocukların, kendisinin ve okulun hikâyesini de senaryoya katar yönetmen. ali’nin annesi hastanede yatmaktadır, genç kadını kolları yatağa bağlanmış bir vaziyette görürüz. çocuğunu tanıyacak halde değildir. ali ise onu hastaneden çıkarmak ister fakat bir taraftan da annesine bakabileceği bir evi dahi yoktur. çetedeki diğer çocukların da ya babası ölmüştür, hapistedir ya da akıl sağlığı yerinde değildir. cennet okulu ise bağışlarla ayakta duramayacak vaziyettedir, kapanmak üzeredir. içi geçmiş birkaç öğretmenden başka okulu önemseyen yoktur. kampanyalar düzenlenir fakat ihtiyaç duyulan bağış toplanamaz. bu yokluğun ve karmaşanın içerisinde, nereye çıkacağı belli olmayan küçük bir deliği kazar da kazar ali.o kazdıkça biz de izlerken terlere batar, havası kalır, çürük nemli toprak tadını genzimizde hissederiz.
    bu hazine avı sırasında ali ve arkadaşları öğrenme tutkusunu keşfeder ve geliştirir.

    her şey yolunda giderken hükümet okulun mülk sahibi ve okul arasında anlaşmazlık yaşanır. okulun birkaç aydır kirayı ödeyememesi üzerine hükümet araziyi sahibine vermeye karar verir. mülk sahibi ise okuldaki herkesi kapı dışarı eder. ancak öğrenciler okulu çok sevdikleri için okulun çitine tırmanarak mülk sahibini o bölgeden dışarı atmaya karar verirler. filmin bu kısmı hem toplum hakkında hem de hükümetin sokak çocukları ve toplumun yoksul kesimine bakış açısı hakkında bize bilgi veriyor.( ve maalesef biraz karikatürize olmaktan da kurtulamamış bir sahne)

    finale gelirsek en az filmin kendisi kadar güçlü ve hatta ondan daha güçlü. neden mi? hem o hem de biz ali’nin hayatının daha iyi olması için bir hazine bulmasını bekliyorduk ancak sonu hiç de öyle olmadı. en sonunda hayat, ali’ye asla unutamayacağı bir ders verdi.
    en nihayetinde tüm hazine arayanlar onu içinde ( yeteneğinde, çabasında, tutkusunda, var olma şeklinde, sevdiklerinde, hayatta kalmakta) buldu.

    bir yazar: ' mecidi’nin ''serçelerin şarkısı'' film setinde bulunma imkânım olmuştu. sette de verilen molalarda hep çocuklarla meşgul oluyor, onlarla şakalaşıp oyun oynuyordu. sadece masa başında senaryo yazarken ya da filmin çekim sürecinde değil sette de çocuk ruhunu kavramaya, o ruh hali ile hemhal olmaya dönük bir çabası vardı.' der.

    sinemasında her zaman ahlâki olanı referans alan, adeta bir öğüt hatta dua gibi filmini kurgulayan mecidi’nin diğer filmlerinde olduğu gibi güneşin çocukları’nda da tekâmül fikri merkezi bir yerde durur. zuhurattaki bütün olaylardan ziyade başroldeki kişinin içsel yolculuğudur esas olan. ali için de durum farklı değildir. arkadaşları teker teker yanından ayrıldığında, okul kapandığında o hala kazmaktadır, kendi içine doğru ısrarla yol almaktadır. isteğinin, arzusunun, iradesinin dışında bir eyleme dönüşür adeta bu süreç.

    mecidi’nin filmografisinde kameranın konumlandığı yerin, pek çok yönetmende olduğu gibi, ahlaki bir önemi vardır. özellikle karaktelerin en çaresiz kaldığı durumlarda usulca gökten yere inen ya da karaktere yaklaşan kameranın bakışı bir nevi ilahî nazarı temsil eder. holywood sinemasının klişeleşmiş, tepeden yaklaşan, her şeyin üzerinde tahakküm kuran tanrısal kamera açısından farklıdır buradaki yaklaşım. daha latif ve şefkatli bir yerden kurulur ilişki. güneşin çocukları’nda da bu uhrevi anlara yer veriyor yönetmen. diğer filmlerinden aşina olduğumuz imgeler bu filmde de karşımıza çıkıyor ve benzer duygulara hizmet ediyor. ali’nin haşim’in yanında iken bir umutla gökyüzüne uçurduğu güvercinler, okula kilit vurulmuşken müdürün komutu ile çantalarını okul bahçesine atıp duvarları tırmanarak aşan çocuklar,... hayatın tüm olumsuz gidişatına rağmen içinde taşıdığı onarıcı gücü hatırlatıyor. filmin sonlarında annesinini hastane bahçesinde, yağmur altında izledikten sonra ali’nin tünele koşuşu, tüneli kazarken yağmur suyu ile neredeyse boğulma tehlikesi yaşaması fakat onu boğacağını zannettiğimiz suyun ali’yi okulun bir köşesine bırakması hep mânâ arayışının farklı tezâhürleri.

    iran’daki yoksulluk problemi, bu durumun çocukları nasıl bir çıkmaza sürüklediğini izliyoruz. iran’ın kronik sorunu afganlı göçmenlerin hayat şartları da zabıta tarafından kovalanan, yakalandığında kötü muamelelere maruz kalan afgan çocuklar üzerinden dillendiriliyor. fakat tüm bu sorunları aktarırken çocukları zavallı bir pozisyona düşürmemeye ihtimam gösteriyor, onların bütün yoksunluklarına rağmen ortaya koydukları emeklerine, iradelerine ihtişamlı bir rol biçiyor.

    mecidi, sanatın ve sinemanın dünyadaki yaygın eğiliminin aksine hayatın kasvetine değil de coşkusuna inanan bir yönetmen. sanatın temel amacı ona göre 'insanı yüceltmek'. bu sebeple her zaman filmleri bir umut kırıntısı bırakıyor izleyicide. gittikçe uzaklaştığımız, uzaklaştıkça unuttuğumuz, görmekte zorlandığımız bir ufuk çizgisi gibi çocukluk. mecidi hemen her filminde bizleri gözlerimizi dikerek o uzaktaki yitirdiğimiz zenginliğe bakmaya mecbur ediyor, biliyor ki hayatın bütün enerjisi de imkânı da hep orada.

    kaynaklar:
    https://www.sinefesto.com/…_x_tr_hl=es&_x_tr_pto=sc
    https://variety.com/…eview-majid-majidi-1234760889/
    https://serbestiyet.com/…k-gunesin-cocuklari-52496/
    https://www.sinefil.com/title/yq8mzvyfilmin tamamını altyazılı izle
hesabın var mı? giriş yap