kişinin büyümediğini anladığı an

• canın (bkz: counter strike) çekmesi
• sabah biz işe giderken, annemin hala camdan bakarak bize el sallaması. ilkokul bebesi gibi hissediyorum bazen ama olsun annem benim hep bizimle olsun da her sabah el sallasın, uğurlasın bizi.
• gecenin bir saatinde duvarın ardında gizlenirken, yıllar sonra saklambaç oynadığının farkına vardığı andır. eskisi kadar iyi saklanamıyordur sadece.
• kendimi aradığımı nere gittimse bi türlü bulamadığımı anladığım zamanlar..
• evli çocuklu halinle, çocuğun hastalandığında, gözyaşları içinde anne ve babandan medet, rahatlama, teselli sözleri beklemektir.
  çocuğun var artık, senin çocuğun sana sığınacak artık... ama o üzüntü içinde, o anda aklına ilk olarak kendi annene sığınmak gelir...
  annesinizdir, ama hala bir annenin evladısınızdır...
• çocuk oynasın diye aldığın oyuncakları aslında kendin için aldığını anladığın an.
  (bkz: kız çocuğuna uzaktan kumandalı araba almak)
• koltuktan koltuğa atlayabilir miyim acaba diye düşündüğü andır.
• bir yere giderken hala annene babana söyleyip izin aldığın andır.
• captain america'yi sinemada izledikten sonra otopark yolunda arkadaslarin omuzlarini kullanarak 2.5 metre kadar ziplayip sol ayagin uzerine civileme inildigi an.
  
  captain turkey! glu-glu-glu!
• otuz küsur yaşına geldiğin halde, hala oyun kovalamaktır.