kitap menekse tırnak

• bir edip cansever şiiri. ^*
  
  bahçede şezlonga uzanmış
  kitap okuyan adam
  kaldırıyor arada başını kitaptan
  bir lastik hortumun ışıldadığı tarhtaki
  menekşe'nin m'sine bakıyor yalnız -günün kapı arlaığı mavidir-
  o menekşe ki çiçek kavramından kurtulduğu için var
  adam ki sevgi kavramından kaçtığı için mutlu
  denizin bir adam boyu üstü gib erinçli bir de
  şiirin gölgesi olmalı eylül -diyebilirdi-
  şiir okumam ki diyor karısı
  sırtını duvara dayamış gökteki bir uçağuın yaldızlı izine bakıyor -yüzünde birbirine benzemeyen 3 ayrı uzaklık-
  ekliyor;biraz daha kessem tırnaklarımı
  güz benim olacak
  kitaba dalıyor adam
  küçük bir ot koparıyor kadın
  ben buradan görmeiyorum,masamdan,otun cisini yani
  iyi günler diliyorum onlara uzaktan
  ve yalnızlığa değğin çok şey biliyorum
  adamın okuduğu kitap beni kitabım
  okuduğu şiirde işte okuduğunuz bu şiir.