köpekten korkan insan

• benim gibi, köpek tarafından feci şekilde ısırılmış ve kuduz aşısı olmak zorunda kalmış olan insandır .
• köpeğinin pisliğini sokağa yaptırtan hayvanların zoruna giden durum. aç ağzını ağzına sıçsın, sokağı kirletme.
• en azından insandır.
  
  belki insanları seviyordur. belki korkuya saygı duyuyordur, bir insanın bir fobisi olmasını normal karşılayacak kadar insandır belki. fobinin elde olmayan bir korku olduğunu, tedavi olmadan geçmediğini, kimisinin tedavi olarak bile geçmediğini, bu insanların hayatının zaten zor olduğunu, daha da zorlaştırmanın kötü bir şey olduğunu, bu insanların aslında “geri zekalı” olmadıklarını, nefret edilmeyi hak etmediklerini biliyordur.
  
  ama pardon, hayvan beslemek yumuşak kalpli olmak için yeterliydi değil mi? tabi.
• ben korkuyorum.ama köpekten ani bir hareket görmediğim sürece havalara zıplayıp ya da bağırıp hayvanı da korkutmadan yanından geçiyorum.aşmaya çalıştığım da bir gerçek ama korkmayanların anlamadığı derecede zor bir durum.
• (bkz: ite dalasma caliyi dolas)
• köpek sahibi olabilmenin ehliyet gerektirdiğini bir kez daha anlayan insandır. bu işi her önüne gelen yaparsa hem hayvana yazık, hem de etraftaki insanlara.
  
  eskiden köpeklerden çok korkardım. çünkü ne kadar cahil ve köpekten daha hayvan varsa köpek besliyor, sokakta köpeklerinin tasmalarını çıkarıyor ve birileri korktuğunda da buna gülüyor. adam o kadar şerefsiz ki bundan keyif alıyor. fakat bir yakınımın kendi imkanları ile kurduğu bir barınağa gide gele korkumu yavaş yavaş yenmeye başladım. çünkü kendisi hemen hemen bütün köpek cinslerini çok iyi tanıyor. ayrıca insan psikolojisinden anlamayan bir dalyarak olmadığından ötürü ne köpek insana ne insan köpeğe zarar versin düşüncesiyle köpekleri bağlı tutuyor, ziyaret eden insan isterse sevmesine izin veriyor ve iki tarafa da göz kulak oluyor. böyle böyle köpeklere dokunabilir, sarılabilir oldum ve dünyanın en güzel hislerinden biri kesinlikle.
  
  köpekleri diğer insanları rahatsız etmek için kullanan pisliklerle yaşayan hayvanlara gerçekten çok üzülüyorum.
  
  edit: sanırım köpeklere değil sahiplerine ağızlık takılmalı.
• konu sirf korku/fobi ise saygi duyulmasi gereken insan, fobileri kontrol etmek cok mumkun degil, evet. fakat sorun genelde bu fobik tiplerin kopek sahiplerinden gercekustu beklentisi. butun kopek sahiplerinin kendi fobilerine gore davranmasini bekliyorlar sikinti burdan cikiyor. yani kopekten korkuyosan sen karsi kaldirima geciceksin, kopek sahibine "kucagina al kopegi", "o karsi kaldirima gecsin" falan diyemezsin.
  
  ote yandan. kopeklerin nerelere giremeyecekleri belli, nasil dolastirilmalari gerektigi belli, bunlara uymayan sigirlar yuzunden cikan sorunlar konu disi. ben de sahibinin yirmi metre onunden yuruyen tasmasiz pitbull gorsem sahibine ne tasmasiz gezdiriyon lan diye sinirlenirim muhtemelen.
• bunlardan biri de benim. baya baya korkarım. bir köpek gördüm mü sokakta, önümü ilikler, başımı önüme eğer tedirgin bir şekilde yanından göz göze gelmeden geçerim. bilhassa sokak köpeklerinden. yol dahi değiştirebilirim. bunun sebebini öğrenmek için bir zamanlar çocukluğuma inmiştim ve buldum sebebini.
  "6-7 yaşlarında ipi kopan bir uçurtmanın peşinden koşarken, bir ara sokakta bir köpek tarafından kıstırılmıştım. bahçedeki dayı sağolsun kurtarmıştı beni." burdan geliyor korkum muhtemelen. bir kere de üstüme horoz atlamıştı, o zaman baya küçüktüm. ama horozdan korkmam tabiki.
• horozdan korkan oğlanın level atlamışıdır.
• tamamen şartlanmadır amına koyayım. küçükken köpekten korkacaksın arkadaş diye şartlamışlar bunları, bunlar da her gördükleri yerde saçma salak hareketler yaparlar. 2 metre duvarın arkasından köpek görünce balkondan içeriye ağlayarak kaçan çocuk gördüm ben. peki neden yaptı bunu? çünkü anası da aynı boku yiyordu.
  
  genelde köşeli görüşlerim yoktur. zaten yukarıda kastettiğim korku anormal olanı. tabi ki üzerine koşan bir it varsa kork ve kaç amk. aslında kaçma ama kaçarsan niye kaçtın diye yargılamak da abesle iştigal olur.
  
  şu köpek korkusuyla alakalı çok sağlam donelerim var. bu yukarıda bahsettiğim kadın ve çocuk artık benim alman kurduyla oyun oynayacak seviyeye geldiler çünkü. arada çocuk bisikletle gezmeye bile gidiyor bizim oğlanla.
  
  hatta kümese dadanan tilkilerin de civardan ayağın kestirmesiyle beraber şu an kahraman olarak salınıyor ortalıkta. 6 ay öncesinde ama 2 metrelik tasmasını çözmeden evvel 2 km'lik görüş açımı kontrol ediyordum. neden? çünkü zararsız olduğunu her türlü kanıtladığım bir hayvandan korkan aptallar vardı çevrede.
  
  fakat şöyle bir durum da var; zararsız sandıkları canavarları ortalıkta tasmasız gezdirip vahşete yol açan idiotlar yüzünden köpekten korkmayan da korkmaya başladı. o yüzden tasmasız gezen köpekten korkana laf edemem. ha elinde tasmayla tutan adama 10 metreden bela okuyan da siktirsin gitsin.
  
  edit: nispeten şehir dışında herkesin birbirine aşina olduğu bi muhitte oturuyorum. yoksa köpeği tanımayanların olduğu yerde tasmasız gezdirilmesine kesinlikle karşıyım.