• geçenlerde arkadaşlarımızın gerçekleştirdiği bir çeşit evlat edinme şekli. bir çeşit diyorum çünkü farklılıkları var ama temelde bir yavruyu aile sahibi yapmak amaç.
    küçük bir çocukları var halihazırda ve isteklerini paylaştıklarında nedense aptalca bir tepki verdik."kolay değil, iyi düşündünüz mü, çocuğunuz da var" falan diye. neyse ki kimseyi dinlemediler ve çocuklarıyla tanıştılar.
    akıllı, sevimli bir de kız çocukları oldu. gerçekten bir çocuğun hayatını kurtardılar. o çocuğun gözlerindeki sevgiyi görmek bile yeter inanın. hiçbir yurt, ne kadar güzel olursa olsun, sıcacık bir evin yerini tutmaz.

    maddi olarak asla bir yükümlülüğü yok. devlet çocuğun ihtiyaçlarını karşılıyor. aileye çocuğun yaşına göre bir maaş veriyor. çocuklar liseyi bitirdikleri anda memur olarak işe başlayabiliyorlar. yani gelecek kaygıları da yok. ki bu çok beğendiğim bir uygulama oldu. (bkz: pozitif ayrımcılık)

    vereceğiniz sadece sevgi, ilgi. ilerde çocuğum olduğunda ben de onun için bir kardeş istiyorum mutlaka.
  • insanların ısrarla kaçtığıdır.

    hamile kalıp da defalarca düşük yapan kuzenime her düşüğünde dememe rağmen kabul etmemekte.

    anlamıyorum.

    doğurmak sadece kadınlık egosu, hormonu iken; halihazırda var olan ve sevgiye muhtaç bir bebeğe aile olmak çok zor olmamalı.

    http://aljazeera.com.tr/…m-bin-cocuga-koruyucu-aile
  • çoğu kişi bundan habersiz. aslında habersiz olmaları düşününce iyi bir şey gibi de geliyor. çünkü bazen öyle aileler görüyorum ki kafayı dinle bozmuş. yani belki devlette kalsa çocuk daha sağlıklı büyüme şansı varmış gibi geliyor.

    bunun dışında ilk öğrendiğimde aklıma aklıma direk ya başına bir iş gelirse anasına ne derim oldu. " kendi çocuğuna bir şey olsa..." e zaten ben biraz da "bir şeyler olursa.." diye doğurmuyorum. iç savaş çıkarsa, ülke batarsa kaçamazsak, öğretmeni döverse, taciz, tecavüz olursa, kaçırırlarsa, mutsuz olursa vs. devlete de güvenmiyor insan, zaten bir çocuk var, var olmuş yani bari onu kurtarayım, seveyim, öğreteyim hissi yine de ağır basıyor da çok büyük cesaret.

    devlet para konusunda cömert sayılır. üniversiteye kadar ödeme yapıyor. hatta iş bulma konusunda yardımcı da oluyor. kreşler özel okullarda da güzel burslar veriyormuş. bu gerçekten takdir edilesi. çok iyi de denetleniyormuş. öyle de olmalı. yurt dışına tatile çıkacaksın mesela validen izin alman gerekiyor. eğer aile artık evlat edinebilir derse o zaman nüfusa geçirebiliyorsun.

    bence koruyucu aileye de sorulmalı. evlat edinmek istiyor musun diye. üzerine aldığın zaman tüm yardımlar kesiliyor. zaman kötü, geçinmek zor. çoğu kişi bu yüzden de kaçınıyor olabilir. zaten evde çocuklar var. başka bir çocuğun daha masrafı yük geliyor olabilir. gelmese belki zaten kendileri doğuracaktı. biyolojik aile tamam dese bile koruyucu aile hayır dediğinde çocuk başka koruyucu aileye veriliyormuş. bu hayvanlığı yapacak aile azdır elbette ama teşvik için yine de devlet her iki tarafı da düşünebilmeli.

    engelli bir çocuğun koruyucu ailesinin hikayesini okumuştum. evlat edinmeyi istemiyorlardı mesela. neyse ki biyolojik aile de istemiyor. onların istememe sebebi ise ailenin diğer fertleri. eğer bize bir şey olursa bakmazlar diyorlardı. e onlar da haklı şimdi. 15 yaşına kadar tuvalet eğitimiyle uğraşmışlar. iş edinemiyor, konuşamıyor... ölene kadar bakılması gerekiyor. çok iyi bakıyorlar, deli gibi de seviyorlar ama tek dilekleri çocuğun onlardan önce ölmesi.

    bilemiyorum yani imkanı olanlar mutlaka düşünmeli. benimse bu konudaki en büyük endişem "din" meselesi. kendi çocuğum için bile 18 yaşına kadar hiçbir dinle muhatap olmaması için elimden geleni yapacaktım. ondan sonra ne hali varsa görsündü. e şimdi başkasının çocuğunda durum farklı oluyor. bir sözleşme imzalandığını biliyorum. orada ne deniyor bu konu hakkında maddeler nedir bilmiyorum. bilen varsa yazsın. çünkü şahsen ben uğraşamam yani mezhebiyle, diniyle falan. zannedersem tek eksiğim de bu olurdu.
  • zor ama saygı duyulacak bir işi yapan ailedir.

    şu an o kadar çok korunmaya ihtiyaç duyan çocuk var ki 10 yıl kimse doğurmasa olur.
  • bir gün ben de olacağım.

    o gün geldiğinde bu entry'mi güncelleyeceğim. olacağım.
  • işlerimi yoluna koyduktan sonra ben de koruyucu aile olmak istiyorum.yaşının küçük olmasına gerek yok.en ideali ilkokul ya da ortaokul çocuğu benim için.

    hep aklımdaydı yıllardır.inşallah gerçekleşir.
  • koruyucu aile olmak gercekten buyuk ozveri ve sorumluluk isteyen bir gorev. 3 sene calistigim bir esirgeme kurumunda(artik esirgeme kurumu yok tabi, onlara sevgi evleri veya cocuk yuvasi deniyor) 60 tane kiz cocugu icinden (10-13 yas grubu) 1 kizimizi koruyucu aile yanina verebildik. sorunsuz sekilde aile de kizimiz da birbirlerine cok guzel ayak uydurdular. ertesi sene cok guzel bir aileye verdigimiz kizimiz ise kendisine saglanan imkanlarla yuzlerini bile hatirlamadigi aile fertlerini internetten bulup koruyucu ailenin yanindan ayrilmak istedi.

    koruyucu aile iseniz, cocugunuzun ise yaramaz da olsa bir ailesi oldugunu ve cocugunuza ne kadar kotu davranmis olsalar da cocugunuz icin oncelikli olanin -cogunlukla- oz aile olacagini unutmayin. bahsini ettigim durum, oz ailesini tanima imkani bulan, 10 yas uzeri cocuklar icin gecerli olmakla birlikte istisnalarin olmasi cok muhtemeldir.

    bir gun ben de istiyorum koruyucu aile olmayi. devlet tum imkanlarini o cocuklar icin seferber ediyor, inanin. gonulluler, bagiscilar cocuklara her seyin en iyisini yagdiriyor. calisanlar her zaman cocugun rahat etmesi icin ugrasiyor, sevgi ve emek veriyorlar; ama bir cocugun aile ortaminda, ev ortaminda buyumesi ve yasamasi en dogal hakki. umarim daha cok cocuk koruyucu aile ile tanisir, hatta daha da onemlisi o cocuklar o yuvalara yerlesmelerini gerektirecek kadar kotu seyleri yasamasinlar.
  • bu konular hakkında konuşurken kullanılan dile azami oranda dikkat edilmesi gerekiyor. oldukça hassas bir geçmişe ve deneyimlere sahip bir kitleyle çalışma yapıldığı için, çocuğu bir "meta" gibi gösterecek sözlerden uzak durulmalı. işte bu konuda hayat sende gençlik akademisi derneğinin bir çalışması var.

    kimsesiz çocuk (yanlış)
    koruma altındaki çocuk (doğru)

    evlatlık alma (yanlış)
    evlat edinme (doğru)

    evlatlık (yanlış)
    evlat edinilen (doğru)

    daha fazla doğru-yanlış kullanım için

    edit: link yenilendi
  • (bkz: korev) bu konuda cok calismalari var hem farkindalik icin hem de koruyucu aile sartlarinin iyilestirilmesi, ailenin haklarinin da kanunlar karsisinda korunmasi icin... mesela shu sirf sizden hoslanmadigi icin, ozenle bakip buyuttugunuz evlatlarinizdan ottan pusurden bahanelerle uzaklastirilabilirsiniz ve soz hakkiniz olmaz. evlat edinmekten tek farki budur koruyucu olmanin...
  • koruyucu aile bakımının, çocuğa sağladığı aile ortamı çocuğun psiko-sosyal gelişiminin sağlıklı bir şekilde gerçekleştirilmesi açısından önem taşımaktadır.
hesabın var mı? giriş yap