• hayatı özetleyen en güzel çocuk oyunu. herkes bir köşe kapar, sen de ayazda kalmış bekçi yarağı gibi dikilirsin ortada.
  • yerli ocean's eleven. ama seri maalesef saece 2 film sürmüş. önceki film için: vah başımıza gelenler

    --- spoiler ---
    iki filmde de epey güldüren sahne var. azgın kadının evinden çatıya çıkılan ve inilen sahneler, saadet ablanın düğünde mücevherleri önüne gelene takıp takıştırması, mücevherlerin geri alındığı özellikle gerdekteki gelinin belinden kemerin yürütüldüğü sahne 2013 yılında bile güldürmeyi başarmıştır.

    --- spoiler ---
  • "burada herkese ait bir köşe var" sloganıyla birkaç aydır yayın yapan internet haberciliği sitesi. her kesime söz hakkı vermeye çalışıyorlar. sloganlarına uygun bi' şekilde herkes de sitede yazabiliyor.
  • uğraştırıcı oyunlarımızdan biridir... "üçgen" yapıdaki mekânlara pek rastlamadığımızdan genellikle dikdörtgen yapıdaki yerlerde oynadığımız bir oyun olmasının yanında, en çok kamyonların damperlerinde oynamaya heves ettiğimiz aşikârdır...

    bi tane ebe olmaya görsün, herkes bi köşe kapayazar, ortada kalanın canı çıkar... unutmuşum detayını...
  • adı geçtiği anda çökecekse, olmaz olsun site.
  • acilen a dan z ye yeni bir tasarıma ihtiyacı olan sitedir.

    tasarımı o kadar iticidir ki, sitede vakit geçirmek istememe rağmen birkaç dakikadan fazla dayanamadım...

    ama anladığım kadarı ıle güzel ve yararlı bir oluşumdur ve herhangi bir eksiği kapatmak üzere teknik donanıma sahip gönüllülerde rahatça bulunabilir gibime geliyor...
  • artik benden en fazla odaasiri kacabilirsin..
    sokak oyunlarinin ve cocukluk arkadaslarinin son tekerlemeleri duyduklarin..
    seni cagiriyorlar iste..
    terli terli su da icebilirsin*, oyun oynadigin kiyafetlerle yataga da girebilirsin, gidersen..
    hava kararana kadar tum ara sokaklar, kirilmayi bekleyen tum camlar senin..
    gidersen, anneleri cagirana kadar tepinirsin,
    sonra yorgun ve acikmis eve dönersin..
    kalirsan; tek vadettigim oyun olur; kose kapmaca .. odaasiri..
    isik verimi ya da anne azari olmaksizin kovalariz birbirimizi..
  • kesinlikle oyunu yaratan, bulan ve geli$tiren ki$ilerin yaraticiligindan suphe edilemez.
    ve, ve bir insan neden ko$e kapmaca oynar ki ya da oynamak ister ki?
    - ha? bu ne?
    - oyle i$te, zeynep'le metin yer degi$tiriyor. ortadaki ebe de bo$ yerleri kapmaya cali$iyor.
    - ee n'oluyor sonra peki?
    - vakit geciyor, egleniyoruz.
    - sus ve git burdan.
    topla oynanan ortada sican oyununun, kizlara uyarlanmi$ versiyonu diyebiliriz.
    (bkz: nostalji)

    2006 editi: sacmalami$im.
  • bazen hayat canımın çektiğine, gönlümdeki sıraya, aklımdaki planlara uymuyor.
    ne oluyor o zaman?
    ebesi arzularım olan çılgın bir köşe kapmaca başlıyor.
    türlü gerçekler el ele tutuşup yer değiştiriveriyorlar.
    ebemin başı dönüyor, iyice sersemliyor, bayılıyor bu döngüye.
    çünkü zaman köşesiz, çünkü hayat yuvarlak...
    ayağı takılan, atıl kalan olursa, hooop! kim kapıyor yerini?
    hiçkimse.
    o zaman ben ne koyuyorum oraya; oyun durmasın diye?
    hayal.
    sonra hazıra konan hayaller gerçeklerle yer değiştiremeyince n'oluyor?
    köhnüyor, matlaşıyor, kırılganlaşıyor.
    zamanla da köşeye sıkışıyor:
    ufacık saksıya diklilmiş koca bir ağaç gibi.
    yerini yadırgıyor.

    can almış da hemen yanmış gibi oluyorum o zaman.
hesabın var mı? giriş yap