lokman kurucu

• şair süheyla taşçıer'e benzettiğim bir şiir düzenine sahip başarılı bir şair.
• bir yirmi dört nisan şiiri
  
  ben büyüyünce vampir olacağım öğretmenim
  annemi öldürüp kızıl kanatlar çıkaracağım
  uçacağım derisi yüzülmüş mavinin nefretiyle
  kumlar dolacak kral nurun şaşı gözlerine
  dişleyeceğim düş yüzünden öğretmenim
  kan ve cinnet ekeceğim kudretine ki
  ben büünce ben büüüünce
  tek gözlü melekler düşecek yeryüzüne
  çok eski çadırlar kurulacak beton göbeklere
  ellerde balyozlar açacak
  yüzlerde sekiz yüzü cehennemin
  ağızlarda kıyamet ayetleri
  kül ve toz, kül ve toz, kül ve toz
  bütün korkular üzerine yemin olsun
  kül ve toz yeşertecek özgürlüğü
  dirilecek kurdun teninde kuzu
  dünya yeniden başlayacak öğretmenim
  kelebekleri sevmek büyütecek bizi
  kaplumbağalarla domates yemek
  yaşlı bir gölün kenarında
  güneşi kucağımıza alıp uyumak
  ay tozları ve sıcak terlerle
  uyanmak akşama doğru
  ama hep akşama doğru uyanmak
  büyütecek bizi
  ve ruhumuza çektirilmeyecek artık
  ademin yediği elmanın cezası
  ben büyüyünce vampir olacağım öğretmenim
  annemi öldürüp kızıl kanatlar çıkaracağım
  
  (bkz: dolaysız yıkım şiiri)
  (bkz: olmuş bu)
• ensestle ilgili bir şiiri daha vardır.
  
  sevdiğim bir dostumdur lokman.
  türk yazının mafyalaşmış dünyasına (bkz: kaos çocuk parkı kolektifi) 'yle iyi darbeler indirmeye devam etmektedir.
  yolu açık olsun.
  
  şiiri:
  
  n/sest
  
  oğul koca ve çıplak
  
  babaya döndü bu karanlık kaygı büyüyor
  gövdemden çıkıp bir çıplaklığa yerleştim
  insan insan damlıyorum zamandan dışarı
  bitersem hiçliğe asılı bir imge olacağım
  ki patlarsam adıma “hayat” desinler
  bir ağaçtan tek başına terlemiş bir kurt
  geçmişsiz ve yarasız yaşasınlar
  benim kalbimi insana karıştırmasınlar
  
  babaya döndü bu karanlık annem azalıyor
  önümü yokluyor sütün ar’ından düşüp
  çarmıha eğilip gösteriyorum arkamdaki boşluğu
  orada üvey bir adam bağırsaklarımdan
  ağzıma akıyor döllerini kanatarak
  “ağzım” diyorum anne ağzımı öpme
  aşkımın kirini düşürme şeytanın rahmine
  o kirden ne sana hayat, ne de bana ölüm
  
  annem her gece adına “oğul” dediği yarım bir kızla
  iki kulağın ete değdiği o ilk anı o ilk nefesi
  bölüyor ters akan bulanık sulara
  siyah beyaz bir fotoğrafta bir gelinlik
  damat altı ay sonra çıkmış kareden ben karındayken
  çıkmışlara bölüyor yazımı altılara
  ruhuma dokunmuş dokunacak herkesi
  söküyor artık bir yere akmayan nehrimden
  
  babaya döndü bu karanlık kaygı büyüyor
  bir düğümün içindeki içimde ah içim
  bir yanı çocuk bir yanı saçları sırtında kaçak
  göğsümden düşsün diye lanetli kadın muradı
  terk edildiği yerlerden bir yarımı terk edip
  başım eğik, ruhum pişman, dönüyorum kendime
  ama birleşmiyor oğul ile koca, çocuk ile tanrı
  yanıyor yataklar, eriyor kasıklarım
  
  babaya döndü bu karanlık annem azalıyor
  gövdemden çıkıp yerleştiğim bu çıplaklıkta yeni bir gövde
  kalbim kendinin ortasında bir timsah atası durmuyor
  zaman dar etime, zaman yokluğa cimri kara delik
  yoruldum ol’maktan, ey ölüm! ey şairlerin kurt tanrısı!
  ey gerçeğe ve korkuya sığmayan imge
  beni bu lekeden al, sonsuz kire karıştır
  kurusun ağaç köklerinde
  karanlığında çoğaldığım babam!
• lokman kurucu’nun yukarıdaki yazarın bahsettiği paylaşımı birkaç kadın şaire iftira atılması üzerine yapıldı. bu paylaşım kadınları korumaya yönelikken çarpıtılıp kadın tacizlerinin deşifresine yönelikmiş gibi yansıtılması çok büyük vicdansızlık. büyük kötülük! daha bu yıl birkaç kadına yapılan tacizlere karşı durduğu için ölümle tehdit edilen, kendisine silah gösterilen bir adam lokman kurucu. paylaşımın hemen altına yaptığı bir yorumu buraya bırakıyorum;
  
  “bu paylaşım taciz deşifrelerinde bulunan kadınlara değil, bu deşifreleri kişisel meselelerine alet etmeye çalışan, herhangi bir beyanları olmadan, kadınlar adına taciz listeleri yayınlayan ve ancak bu yukarıdaki üsluptan anlayan erkeklere yöneliktir. “
• met’in abi’ye elimizde kalan son peçete…
  
  camın arkasında konuşan kişinin dedikleri göğsüme değecek kadar canlı değil,
  o camı kıramadığından o bir ölü,
  ben o' nun hala yaşıyor olduğuna inanıyor olmamdan
  herkes bir ölüye inanıyor olmaktan ölü,
  biz bütün ölüler bir camın kırılışını bekleyerek giriyoruz yine kışa
  kimse soğuktan gömülmedi hiç, soğuktan gömülmeyecek,
  bir köpek dokunulmamaktan eti derisine, derisi kaldırıma...
  toprağın gideceği yer yok, yaz olsun yine gidemeyecek,
  gidememek ateştendir, ne anlar deniz..
  
  o’nun elleri vardı, onun elleri var mıydı, sevişmiştik oysa
  birbirimize değmeden, birbirimizin bir yerinde durmadan,
  gıcırdayıp durmuşuz meğer kaç yıldız, muhtemelen bu gezegende
  oncasından miras; masanın üzerinde bir peçete,
  ölmek üzere ol'uş, bir an bile olsa ooo, ne geliyormuş bak;
  yaşamadıklarımızdan aklımızda kalanmış hayat
  ve aklın gideceği yer yok, ne anlar et?
  
  ötemde camdan bir erkeğin içinde gizlenmiş 60 yaşında bir kız,
  ara sıra bayrak bazen ruj izi beliriyor siyah sakallarında,
  ara sıra bir pembelik; sanki adına “aşk” denilmese kırılacak
  yüz yıllık bir narrr olduğu anlaşılacak, kime ne!
  ‘beni sevme, seversen çekilir deniz, hep kalırım, kururum
  beni sev, sevmezsen denize karışır, dağılırım
  beni sevme ya da sev, sevmezsen, seversen sev, sevmek..’
  zavallı insanda tek sahici şey; kaygı, bunun neresi kudret?
  
  sonra herkes bu koca akvaryumda ötesindekini yazdı,
  kendini yazarken bile konu hiç kendisine gelmedi.
  önümde camdan bir rimbaud,
  suçlu benim, tüm ölüler öyle bilsin!
  bana bir balyoz ver hayat!
  
  lokman kurucu/herhangi bir eylül.
• kimdir nedir bilmiyorum ancak sevdiğim bir arkadaşımla arasındaki husumet konusunda arkadaşıma karşı nefret dolu yorumlar okudum kendi hesabından. fotoğrafını da paylaşmış. umarım hiçbir şekilde zarar verme hatasına düşmez ve buna bir son verir. yoksa rezalet başlığı açmak kaçınılmaz olacak. şiirleri de bana göre vasat.
• şairin ensest mağduru çocuklar için yazdığı bir şiirdir. kirli gerçekçiliğin dibidir lokman kurucu.
  
  n/sest
  
  açtım dul, kara kollarımı
  çöktüm içime, yalvardım
  yalvardım aynaya; ya azat!
  kurtardım tanrı'yı ikimizden oğlum
  bize artık günah yok
  
  göğsüme "anne" düşüren topraklardan
  sütümü döke döke geçtim,
  eğildi elif, dikildi vav, kurudum
  suyun orucunu bozduğun
  çeşmene vardım
  aç musluklarını oğlum
  bize artık haram yok!
  
  oğlum, oğluşum
  kalbimde meryem yırtığı açan
  kumdan bıçağım
  bak karnımda kızıl bir an
  hadi gir oradan bana
  bize artık zaman yok!
  
  lokman kurucu.
• kendisini canlı dinleme fırsatı da bulduğum tok sesli güzel insan. bu adamın dünya ile bir derdi var kolay olmaz yoksa böyle şiirler yazmak diye düşündüren şair kişisi. burdayım nû
• enver gökçe şiir ödülünü kazanmıştır.
  
  (bkz: #71748106)
• son zamanlarda müzik işine de bayağı yoğunlaştığı gözlemlenen şair. özellikle ses rengiyle fark yaratıyor. kesinlikle özgün bir yorumcu. yayınlanan son şarkısı video klibiyle şu linkte:
  
  https://www.youtube.com/watch?v=plcmhbgt79a