louis aragon

• ''aşkın en acımasız yanı; ağzından çıkmaya cesareti olmayan sözlerin, yürekte fırtınalar koparmasıdır.''
• sana büyük bir sır söyleyeceğim zaman sensin
  zaman kadındır ister ki
  hep okşansın diz çökülsün hep
  çözülmesi gereken bir giysi gibi ayaklarına
  bir taranmış bir upuzun saç gibi zaman
  soluğun buğulandırıp sildiği ayna gibi
  zaman sensin uyuyan sen şafakta ben uykusuz seni beklerken
  sensin gırtlağıma dalan bir bıçak gibi
  ah bu söyleyemediğim işkencesi hiç geçmeyen zamanın
  bu durdurulmuş zamanın işkencesi mavi çanaklarda kan gibi
  ah bu daha beter işkence hiç giderilmemiş istekten
  bu göz susuzluğundan sen yürürken odada
  bense bilirim büyüyü bozmamak gerektiğini
  daha beter seni kaçak seni yabancı bilmekten
  aklın ayrı bir yerde gönlün ayrı bir yüzyılda kalmaktan
  tanrım ne kadar ağırdır sözcükler asıl demek istediğim bu
  hazzın ötesinde sevgim hiçbir zararın erişemeyeceği yerde bugün sevgim
  sen ki benim saat-şakağımda vurursun
  boğulurum soluk alıp veremem
  tenimde bir duraksar ve yerleşir adımın
  
  sana büyük bir sır söyleyeceğim
  her söz dudağımda bir dilenen zavallı
  acınacak bir şey ellerin için kararan bir şey bakışının altında
  işte bu yüzdendir sık sık seni seviyorum deyişim
  boynuna takabileceğin bir tümcenin o parlakça kalp kristali
  kaba konuşmamdan gücenme benim
  bu konuşma ateşte şu tatsız cızırtıyı çıkaran sudur o kadar
  
  sana büyük bir sır söyleyeceğim bilmem ben
  sana benzeyen zamandan söz açmayı
  bilmem senden söz açmayı bilir görünürüm
  tıpkı uzun bir süre garda
  el sallayanlar gibi gittikten sonra trenler
  bilekleri sönerken yeni ağırlığından gözyaşlarının
  
  sana büyük bir sır söyleyeceğim korkuyorum senden
  korkuyorum yanın sıra gidenden pencerelere doğru akşam üzeri
  el kol oynatışından söylenmeyen sözlerden
  korkuyorum hızlı ve yavaş zamandan korkuyorum senden
  
  sana büyük bir sır söyleyeceğim kapat kapıları
  ölmek daha kolaydır sevmekten
  bundandır işte benim yaşama katlanmam
  sevgilim
• ''beni sev ya da benden nefret et, ikisi de benim yararıma. seversen hep kalbinde olurum. nefret edersen hep aklında.''
• oyle derin ki gozlerin icmeye egildim de
  butun gune$leri orada gordum ,
  oarada butun umitsizlikleri bekleyen olum
  oyle derin ki her$eyi unuttum iclerinde,
  
  ucsuz bir denizdir bulanir ku$ golgelerinde
  sonra birden gune$ cikar o bulaniklik gecer
  yaz meleklerin eteklerinden bulutlar bicer
  goklerin en mavisi bugdaylar uzerinde
  ...............
  kainat paramparca oldu bir ak$am uzeri
  her kurtulan ate$ yakti ustunde bir kayanin
  gordum denizin uzerinde parlarken elsa nin
  gozleri elsa nin gozleri elsa nin gozleri.
  
  aragon dan gercekustu yorumla elsa nin gozleri....
• son noktayı koyandır. buyrun:
  "boş yere bağırıyorum
  sana tapıyorum diye
  aşkından başka neyim ki.."
• nice yıllar yalnızca bir kadın için yazmasını mı yoksa o kadını bulabilmiş olmasını mı kıskanmalı bilemiyorum.
• zaman sensin diyerek elsa yı kilitlemiş aşk adamı.
• dadaist siirlerde, surrealizme, direnis siirlerinden, ask siirlerine, varolusculuk siirlerinden elsa siirlerine kadar yazmis fransiz sair.
  elsa'nin gozlerini anlatti ve dunya baska bir yer oldu.
• randevular şiiri başyapıttır.
  
  "terk edip giderek beni bütün kapılardan
  bütün çöllerin ortasında bıraktın
  
  tan sökerken aradım seni ve gün başlayınca yitirdim
  hiçbir yerde değildim geçtim oralardan da
  sensiz bir oda sahra çölü’dür başka kimse bilemez bunu
  kimse bilemez senin olmadığın bir pazar günü kalabalığının ne olduğunu
  deniz kıyısındaki dalgakıranlardan daha bomboş bir gün bu
  bir suskunluksun çağırırım seni ama cevap vermezsin
  
  yanımda dururken terk ettin beni hiç kıpırdamadan
  her yerden terk ettin beni gözlerinle terk ettin
  yüreğinle düşlerinle
  bitmemiş bir cümle gibi terk ettin
  rastgele bulunmuş bir nesne gibi bir eşya gibi bir sandalye gibi
  yazın sonunda gelen bir yaz tatili gibi
  bir kartpostal gibi hani bulunur ya bir masa çekmecesinde
  senden dökülen biriyim ben bütün bir ömür boyunca en ufak bir jestinle
  
  başını yana çevirdin hiç görmedin beni ağlarken
  görmedi bakışların benim gibi birini
  uzaklardayım bir iç çekişinde bile
  hiç acıdın mı ayaklarında dolanan gölgene
  
  *****
  seni hiç bu kadar güzel bulmadım kendinden umudunu kestiğin anki kadar
  aynalar çehren yaklaştığında ışık tutuyor yaşamıma gözümü kamaştırıyor ışığın
  sözcükler parça parça dökülüyor seni görünce dizelerimse en küçük bir kıpırtınla susuyor
  yaşamam senin nefesine bağlı varoluşum da sesine senin suskunluğun beni korkutuyor
  delicesine yollar katetmem gerek seni düşlerinde yakalayabilmek için konuştuğun esnada bile
  sözcüklerle randevulaşıyorum ama sen gelmiyorsun binde bir defada bile
  ama binincisi bu binincisi
  
  *****
  işte böyle seni bütün bir ömür boyunca bekleyeceğim
  ister yanımda ol ister yok ol ister başka yerlerde burada yakınımda ya da uzakta ol
  seni suskunluklardan dileneceğim
  ve sözlerimle seni bir portakal gibi yiyeceğim
  izini yitireceğim bir kez gece vakti
  bir kez de gündüz vakti karanlıktaki elini
  hani o tutup kaçıveren o harikulade çocuksu elini
  işte böyle bütün bir ömür boyunca bekleyeceğim seni
  
  *****
  sana sonunda ulaşamayacak kadar umutlandım vakit de geçti artık
  sözcükler de bulamam bundan böyle
  her şey dönüşür eninde sonunda bir fısıltıya ve boğuk sesli bir haykırışa
  sana verebileceğim tek şey içimden kopan bu türküdür yalnızca
  ne sen ne de başkaları işitmeyecek onu
  bilemeyecekler içimde nasıl çırpındığını o kocaman kırmızı kanatlı kuşun
  demek ki sana doğru koşan sonu gelmez bir cümleyim yalnızca
  vakit de geçti artık geçecek bundan sonra da
  ama olsam bile aynen o zaman ve hatta
  boşuna sahibini arayan bir köpek gibi avare avare
  ve kendi peşi sıra kopuk tasmasını sürükleye sürükleye
  hiç umudu olmadan da
  
  en azından diyorum kendi kendime gezinin sonuna yaklaşıyorum
  içimde hep aynı yürek aynı anlayış aynı iç yanması
  yolda bir ses duyuyorum arkamda
  senin yaralı sesin bu hani o mavi sesin beyaz sesin
  
  elekten geçirilen bir buğday sesine benzer bu yinelenen ses
  senin sesin işte ikimizin varlığı o
  ve bir kez daha uzatıyorum sana külden kollarımı "
• fransizlarin 20. yuzyildaki en onemli birkac sairinden biri.
  her ne kadar sairlik yonu on plana ciksa da aragon'a sadece iyi bir sair demek onu kucumsemektir. aragon, yirminci yuzyili yonlendiren kultur ve dusunce adamlarindan biridir. gerek surrealizm'e olan etkisi, gerek genc sairleri desteklemesi ve gerekse de siirleri ile basli basina bir donemi kaplar aragon. elsa'ya siirleri ile meshur olan aragon'un hemen tum siirleri turkceye de cevrilmistir.
  (bkz: fransız edebiyatı)
  (bkz: avrupa edebiyatı)