lounge act

• bu sarki aslinda nevermind'in da yuzde doksaninin oldugu gibi kurt'un courtney'den onceki sevgilisine yazilmistir.^** o yuzden kurt bu hayvan guzel sarkiyi sadece courtney'nin ortada olmadigi konserlerde calar. hatta bu gercegi malum sevgiliye yazdigi ama hic gonderemedigi bir mektupta da belirtmistir. mevzubahis mektup kurt ve courtney iliskisi devam ederken yazilmistir. kaynak: heavier than heaven
• parçanın girişi born to be wild girişini anımsatır kanımca..
• kendileri nirvana tribute band lerinden biri olup aneurysm yorumu kesinlikle dinlenmelidir
• sarkidaki ariza bass riff'i krist novoselic tarafindan degil de kurt tarafindan yazilmistir.
• "there's this song, you see, which makes me feel" diyerek eşsiz övgüler dizmek istiyorum bu şarkıya. şarkıya girilir girilmez başlayan bir şey var, tüm şarkı boyunca sürükleyip götürüyor. tekerleme gibi başlıyor şarkı, böyle sağa sola sallana sallana yavşak yavşak söylemek istiyorsunuz ama öyle "o piti piti" değil sözler. sonra kurt'ün tepesi atıyor ve başlıyor bağırmaya.
  
  bu şarkıyı ilk dinlediğimde bu bağırıp çağırma faslında önce kısa bir şaşkınlık geçirmiş, sonra da çıldırmıştım. ama ilk dinleyişten sonra o yakarışları beklemeye başlıyor insan. #11443245dekinin bir benzeri aslında eşlik etme isteği ama d7 daha sert iken, lounge act bu açıdan biraz daha insancıl kaçıyor.
• kanımca, en güzel albümün en güzel şarkısı. keşke daha uzun olsaydı dedirten şarkılardan.
  canlı dinlemeyi gerçekten çok isterdim. ama ben biraz geç geldim dünyaya, ya da kurt cobain çok erken ayrıldı.
• ne güzel bir şarkı. tüm albüm içinde ayrı bir noktayı işaret ediyor; kendine has bir duruşu var, sadece albümün değil, tüm nirvana şarkılarının içinde özel bir olay. hep en çok bu şarkıyı sevdim, aradan geçen 10 kusur yılın ardından da bakıyorum hala hiç eskimemiş; demek ki neymiş? müziğin hasıymış.
• nevermind'daki en iyi şarkıdır kanımca. sırf girişindeki bass riffi bile yeter dinlemek için.
• kendime çok benzetiyorum bu şarkıyı. hangi açıdan derseniz ikimiz de aynı şekilde deliriyoruz, önce sakin, güzel güzel, sonra tempo artıyor ve birden çığlık çığlığa, en sonunda da al alabilirsen tek kelime, you're ignored, die.
• kimse kendini kandırmasın -smells like teen spirit'in haklı büyüsünden kurtulamayanlar sesimi duyamaz o ayrı- bu nirvana'nın en iyi şarkısıdır. süresi bu kadar kısa olup bu kadar vurucu başka çok az örnek vardır. hatta bazen kendimi kaybedip dost, klan ortamlarının sallamasyona geçtiği anlarında, ne demiş şair, i'll keep fighting jealousy, until it's fucking gone, diyerek selam çaktığım da olur.