manastırlı hilmi beye birinci mektup

• edip cansever’in uzun şiirlerinden biri.. üç mektuptan oluşur.
  
  “işte şu yağmurlar, işte şu balkon, işte ben
  işte şu begonya, işte yalnızlık
  işte su damlacıkları, alnımda kollarımda
  işte yok oluşumdan doğan kent
  hiçbir yere taşmıyorum, kendime sızıyorum yalnız
  ben dediğim koskocaman bir oyuk
  koltuğun üstünde, aynadaki yansıda
  bir oyuk! sofada, mutfakta, yatağımda
  yaşamayı tersinden kolluyorum sanki
  yetişip öne geçiyorum sık sık. sözgelimi
  bir iki saatte bitiyor bir mevsim
  iyi
  bugün pazartesi mi? kapının, pencerenin durumu
  salıyı gösteriyor.
  
  salondaki büyük saati sattım
  saatin ölçebileceği
  herhangi bir zaman parçası yok
  gittiği yeri bilmeyen böcekler gibiyim
  bir oyuğa, oyulmuş bir yaşama
  ne gereği var ki saatin
  balkona çıkıyorum sürekli
  yollar yollar yollar katediyorum sanki böylece
  bir semtin ilk rengini alıyorum
  örmeğin ümraniye’de bir çay bahçesindeyim
  bazen
  anılardan anılara bir yol
  ve
  anılardan anılara sallanan bahçe
  hangi yaprağı koparsam son anı avucumda kalıyor
  iyi.
  
  yeniköy’de bir kahve içer miyiz, dedim bu sabah
  bu sabah bu sabah
  oralı olmadı kimse -pazartesi miydi-
  oyuğumdan çıkmıştım tam, begonyamsa güller içinde
  nasıl?
  güllerse güller içinde yani
  ve balkon demirinde bir martı. dedim ki
  deniz şuralarda bir yerde olmalı
  çıt yok
  sanki dünyadaki bütün çay ocakları kapalı
  ve göklerden tepelere inen bir sokak
  ya da bir akarsuyum ben
  denizse
  şuralarda…
  yok önemi bir iki gün kaldı -martı-
  balkonda
  deniz de öldü sonra, martı da
  iyi iyi.
  
  suyu tutmak gibi bir şeydi hepsi
  günler -seni anımsadığım zaman-
  birden kurtuluş’tan taksim’e giden bir tramvay görüntüsü
  mavi bir elektrik çakımı tellerde
  sanki kar yağıyor da sürekli, tepebaşı’ndayız
  karlar gıcırdıyor ayaklarının altında
  besbelli gümüşsuyu’ndayız. rus lokantasındayız
  -ne tuhaf, biz her zaman her yerdeyiz ikimiz-
  şarap içmişiz, üşüyoruz
  ikimiz ikimiz ikimiz
  böyle birkaç defa ikimiz
  sonra ki bir fotoğrafa dönüşüyor her şey
  nasılsa
  sarı emmiş, mordan çekinmiş, kahverengi bir fotoğrafa
  sahi, kalınca bir şeyler giyinmeliyim ben
  üşümüyorum da
  bende herkes var, diyen bir kızın titrek
  sesleri dökülüyor kucağıma
  dudaklarım kan mavisi bugün.
  
  biz burada iyiyiz, biz burada çok iyiyiz.
  biz burada kırk yaşındayız hepimiz
  dördümüz bir kişiyiz de ondan
  içimizden biri uyuyor olsa, falan filan
  onu bekliyoruz bir kişi olmak için
  evet evet, yanılmıyorum ben
  bir iki kişi kaldığımız zaman yanılabilirim
  doğrusu ya
  yanılmak her şeyi yeniden görmek gibi bir şey oluyor
  duvardaki vitray, begonya
  begonya, vitray
  kurtuluş’la asmalımescit birbirine geçiyor
  bir tramvayın durmasıyla durmaması arasındaki ayrım
  karanfil kokuyorsa biraz
  yeni koparılmış bir demet karanfilim ben
  saçlarım soğuk ve uzun.
  
  ne diyordum? yağmurlar, evet
  üşümüyorum ürperiyorum sadece
  biçimini zorlayan bir kedi gibi
  dur biraz
  kapı çalındı, hayır telefon
  telefon kapı telefon
  ikisi birden mi yoksa
  yoksa
  ne telefon ne kapı
  bir şimşek sesi hiç olmazsa
  o da değil
  ses filan duymadım ki ben
  yuvarlandıkça büyüyen
  bir kartopunun yumuşak sesi mi? belki
  iki sesi taşıyan bir ses
  neden olmasın
  biraz önceki gibi
  üstümden biri kalkmıştı -yok canım-
  öyle değil, bir gölgeydi hepsi hepsi
  yer değiştiren gezgin bir gölge
  bahçedeki ceviz ağacından
  içeri sürüklenen.”
• ''yaşamayı tersinden kolluyorum sanki
  yetişip öne geçiyorum sık sık
  sözgelimi bir iki saatte bitiyor bir mevsim
  ıyi..
  bu gün pazartesi mi?
  kapının,pencerenin durumu salı'yı gösteriyor..'' bu sabah icin kendime armağan ettigim kismidir.
• 'salondaki büyük saati sattım
  saatin ölçebileceği
  herhangi bir zaman parçası yok'
  
  zamanın akışının hiçbir anlam ifade etmemesi bu kadar net anlatılamazdı.
• henüz başlarında, "hiçbir yere taşmıyorum, kendime sızıyorum yalnız" dizesi ile cemile'nin halet-i ruhiyesine mükemmel bir giriş yapılan şiirdir.
• leyla ile mecnun'un sonunu yazarken muhtemelen burak aksak'ın etkilendiği şiir. inanılmaz bir etki bırakıyor her okuyuşumda. başucu şiirlerimden.
• edip cansever'in geçtiğimiz günlerde katledilen şiiri. o naıl bir olay dır.
  http://www.youtube.com/watch?v=syy1nvpajla
  
  bir de şöyle bir parodisi yapılmış.
  http://www.youtube.com/watch?v=wjsu03mo9rk
  
  (bkz: entellikte kulak yakan sınır)
• (bkz: edip cansever)
  "...suyu tutmak gibi bir şeydi hepsi
  günler -seni anımsadığım zaman-
  birden kurtuluş’tan taksim’e giden bir tramvay görüntüsü
  mavi bir elektrik çakımı tellerde
  sanki kar yağıyor da sürekli, tepebaşı’ndayız
  karlar gıcırdıyor ayaklarının altında
  besbelli gümüşsuyu’ndayız. rus lokantasındayız
  -ne tuhaf, biz her zaman her yerdeyiz ikimiz-
  şarap içmişiz, üşüyoruz
  ikimiz ikimiz ikimiz
  böyle birkaç defa ikimiz
  sonra ki bir fotoğrafa dönüşüyor her şey
  nasılsa
  sarı emmiş, mordan çekinmiş, kahverengi bir fotoğrafa
  sahi, kalınca bir şeyler giyinmeliyim ben
  üşümüyorum da
  bende herkes var, diyen bir kızın titrek
  sesleri dökülüyor kucağıma
  dudaklarım kan mavisi bugün..."
  
  'bugün günlerden mavi...
  işte yağmurlar yıkıyor saçlarımı
  mavibaştankaralar uçuyor göklerde
  mavi taşıyor damarlarımdan.
  pul pul dökülüyorum
  mavi bir mektup gibi
  kanatlanıyor zaman...'