• (bkz: #95454147)

    nasıl bir insan olduğu konusunda yorum dahi yapılamayan yazar. ama bu çok gurur duyduğu entrysi burada dursun.

    edit: tabii ki entryi silmiş. bkz'da "neslican tay ölüme alıştırılmalı, yaşama hevesine kapılmasına izin verilmemeli" konulu bir entry vardı.
  • afyon’un bir köyünde başlayıp oradan çanakkale cephesine, avustralya’ya ve gökçeada’ya uzanan upuzun bir hayatın kısa yazılmış öyküsünü dinlemeye hazır mısınız?
    25 nisan 1915 anzak çıkartmasında 657 askerinin tamamının şehit olduğu 657. alay’ın canı pahasına mücadelesi, adeta bir film sahnesi olarak tasvir ediliyor mavi tebeşir’de: ”çatışma, tiz bir düdük sesiyle öyle ani başlamıştı ki ağaçların üstünden kalkan binlerce kuş sanki bu katliama tanık olmamak için bir anda havalanmıştı. bulundukları yerden aşağıya baktıklarında, kızıl bir halıya dönüşmüş alanda koşturan ve düşen insanları gördükleri, acı dolu bağırışlarını duydukları aşikârdı. ürküp daha da yükseğe uçarak yere baktıklarında ise kocaman bir dünyada, nokta kadar bir yere ulaşmak için birbirlerini öldüren insanları görüyorlardı. bu yükseklikte, aşağıdaki kargaşanın çıkardığı ses, artık ılık bir rüzgârın çıkardığı uğultudan farksızdı…matrix’de “mavi hapı alırsan hikaye biter, yatağında uyanırsın ve istediğin şeye inanırsın.kırmızı hapı alırsan harikalar diyarında kalırsın, ben de tavşan deliğinin gittiği yerleri sana ?gösteririm” diyordu morpheus. bu öyküde ise dr. hudson’un ceplerinde bekleyen mavi ve kırmızı tebeşirler hayat ve ölüm arasındaki kararı veriyor. burada matrix’in aksine mavi tebeşir hayat denen rüyaya devam ettiren seçenek.
    hakettiği değeri henüz görmemiş bir mücevher gibi olan bu kitaba onedio’daki bir listede görerek ulaştım. yazarın ismi tanıdık gelmeyince doğrusu ya biraz da önyargılı yaklaştım. kitabın sayfalarını çevirdikçe adeta hikayenin içine çekildim; mehmet’le beraber yıllar ve yollar aştım. anadolu insanın yoksul ama kanaatkar hayatına, savaşın acımasızlığına, aşka, vefaya şahitlik ettim…film tadındaki roman bittiğinde ise hani güzel bir kitabı okuyup bitirince veya güzel bir dizinin son bölümünde hissettiğimiz o hüznü yaşadım.
  • bahtsız olduğunu düşündüğüm bir sözlük yazarı.
  • 2019'da çok yıprandı ama 2020'nin onun yılı olacağını düşündüğüm yazar. minik tatlı yaramazları ile beraber güzel günler onun olsun.
  • en yardımsever yazardır kendileri.
  • (bkz: #95473101) tam olarak öyle değildi ve gayet haklıydı
hesabın var mı? giriş yap