melankoli

• arthur schopenhauer melankolik olma durumunu şöyle açıklar:
  "mutluluğumuz açısından böyle önem taşıyan keyifliliğimize sağlığın katkısı ne denli çok olursa olsun, yine de mutluluk tek başına sağlığa bağlı değildir: çünkü tam bir sağlıklılık durumunda bile, melankolik bir mizaç ve başat bir kederli ruh hali var olabilir. bunun en gizli nedeni, hiç kuşkusuz, organizmanın başlangıçsal ve bu yüzden değiştirilemez niteliğinde, çoğu durumda tedirgin olma duyarlılığı ile yeniden üretme gücü arasındaki az ya da çok ilişkide yatar. duyarlılığın anormal bir biçimde ağır basması, ruh halinin eşitsizliğine, periyodik olarak, bir aşırı neşeliliğe, bir melankolinin ağır basmasına yol açar. dehanın koşulu da sinirsel gücün, yani duyarlılığın aşırılığı olduğu içindir ki, aristoteles tüm seçkin ve üstün insanların melankolik olduklarına çok doğru bir biçimde dikkat çekmiştir: "felsefede, politikada, edebiyatta, ya da sanatlarda olağanüstü olan tüm insanlar, melankoliktirler" . hiç kuşkusuz cicero'nun sık sık alıntılanan, "aristoteles, tüm dahi insanların melankolik olduklarını söylüyor" sözünde göz önünde bulundurduğu, bu cümledir."
  ve bir shakespeare alıntısıyla devam eder:
  "doğa, kendi zamanında, tuhaf adamlar yarattı: kimileri sürekli gözlerinin önüne bakan ve gayda çalan birine papağanlar gibi gülen; ve kimileri ekşi suratlı, gülümseyip de göstermezler ki dişlerini, şakanın gülmeye değer olduğuna yemin bile etse bilge kişi."