mendilimde kan sesleri

• "...
  her yere yetişilir
  hiç bir şeye geç kalınmaz
  çocuğum beni bağışla
  ahmet abi sen de bagışla...
  
  boynu bükük duruyorsam eğer
  içimden böyle geldiği için değil
  ama hiç değil
  ah güzel ahmet abim benim
  insan yaşadığı yere benzer
  o yerin suyuna, o yerin toprağına benzer
  suyunda yüzen balığa
  topragını iten çiceğe
  dağlarının, tepelerinin dumanlı eğimine
  konya'nın beyaz
  antebin kırmızı düzlüğüne benzer
  göğüne benzer ki gözyaşları mavidir
  denizine benzer ki dalgalıdır bakışları
  evlerine, sokaklarina, kosebaslarina
  öylesine benzer ki
  ve avlularina
  
  (bir kuyu halkasıyla sıkıştırılmıştır kalbi)
  
  ve sözlerine
  
  (yani bir cep aynası alım-satımına belki)
  
  ve bir gün birinin bir adres sormasına benzer
  sorarken sorarken üzünçlü bir ev görüntüsüne
  camcının cam kesmesine, dülgerin rende tutmasına
  öyle bir cigara yakımına, birinin gazoz açmasına
  minibüslerine, gecekondularına
  hasretine, yalanına benzer
  
  anısı ıssızlıktır
  acısı bilincidir
  bıçağı gözyaşlarıdır kurumakta olan
  gülemiyorsun ya, gülmek
  bir halk gülüyorsa gülmektir
  
  ne kadar benziyoruz türkiye'ye ahmet abi...
  bir güzel kadeh tutuşun vardı eskiden
  dirseğin iskemleye dayalı
  
  -- bir vakitler gökyüzüne dayalı, derdim ben --
  
  cigara paketinde yazılar resimler
  resimler: cezaevleri
  resimler: özlem
  resimler: eskiden beri
  
  ve bir kaşın yukarı kalkık
  sevmen acele
  dostluğun cabuk
  bakıyorum da şimdi
  o kadeh bir küfür gibi duruyor elinde...
  
  ve zaman dediğimiz nedir ki ahmet abi
  biz eskiden seninle
  istasyonları dolaşırdık bir bir
  o zamanlar malatya kokardı istasyonlar
  nazilli kokardı
  
  ve yağmurdan ıslandıkça edirne postası
  kil gibi ince istanbul yağmurunun altında
  esmer bir kadın sevmiş gibi olurdun sen
  
  kadının ütülü patiskalardan bir teni
  upuzun boynu
  kirpikleri
  ve sana ahmet abi
  uzaktan uzaktan domates peynir keserdi sanki
  sofranı kurardı
  elini bir suya koyar gibi kalbinden akana koyardı
  cezaevlerine düşsen cigaranı getirirdi
  cocuklar doğururdu
  
  ve o çocukların dünyayı düzeletecek ellerini işlerdi bir dantel gibi
  o çocuklar büyüyecek
  o çocuklar büyüyecek
  o çocuklar...
  
  bilmezlikten gelme ahmet abi
  umudu dürt
  umutsuzlugu yatıştır
  diyeceğim şu ki
  yok olan bir şeylere benzerdi o zaman trenler
  oysa o kadar kullanışlı ki şimdi
  hayalsiz yaşıyoruz nerdeyse
  çocuklar, kadınlar, erkekler
  trenler tıklım tıklım
  trenler cepheye giden trenler gibi
  işçiler
  almanya yolcusu işçiler
  kadınlar
  kimi yolcu, kimi gurbet bekçisi
  ellerinde bavullar, fileler
  kolonyalar, su şiseleri, paketler
  onlar ki, hepsi
  bir tutsak ağaç gibi yanlış yerlere büyüyenler
  ah güzel ahmet abim benim
  gördün mü bak
  dağılmış pazar yerlerine benziyor şimdi istasyonlar
  ve dağılmış pazar yerlerine memleket
  gelmiyor içimden hüzünlenmek bile
  gelse de
  öyle sürekli degil
  bir caz müziği gibi gelip geciyor hüzün
  o kadar çabuk
  o kadar kısa
  işte o kadar...
  
  ahmet abi, güzelim, bir mendil niye kanar
  diş değil, tırnak değil, bir mendil niye kanar
  
  mendilimde kan sesleri...
  
  ..."
  (bkz: edip cansever)
  
  sahi ahmet abi, bir mendil nasıl kanar...
• elinden insan olmaktan başka bir şeyin gelmediği insanlar^*ın çok peck çok sevdiği bir edip cansever şiiridir.
• memleketi dagilmis pazar yerlerine benzeten sahane siir.
  aksam 20-21 saatlerinde semt pazarlarinin kuruldugu yerler gezilirse anlasilacak bir imgeleme.
• edip cansever'in birçok insana yol gösterdiğinin ve onlar için ilham kaynağı olduğunun kanıtı olan şiirlerinden biri.
  (bkz: defterimde kuş sesleri)
• izmir özgün dershanesinin türkçe ve edebiyat hocası ahmet voyvodanın her sene bir dersinde olabildiğince teatral bir tavırla okuması nedeniyle bu dersaneye devam eden her gencin mutlaka bildiği şiir
• okuyan herkese sanki bir ahmet abi hasreti asilar bu siir.
  ne zaman okusam bu şiiri, ahmet abiyi hatirlarim, kadeh tutusunu, gozlerinin bulutlanip taa uzaklara oklar firlatisini animsarim. ah güzel ahmet abim benim, kaniyor mendilim mütemadiyen.
• erdal oz'un gulunun soldugu aksam 'indan bir bolumun adidir ayni zamanda. sinan cemgil ve arkadaslarinin nurhak'ta bulundukları sürenin öyküsünü anlatır. mutlu sonla bitmez.
• naçizane kanıma göre mendilimde kan sesleri türk şiirinde analitik bir bileşimi ifade eder. bir yanda dili kullanmadaki sadeliği bir yanda ise sıradanlığı anlatmadaki müthiş başarısı ama aynı zamanda da okuyucuya o sıradanlık içinde kopması muhtemel yüzlerce fırtınayı aktaran bir şiirdir. özellikle de benim gibi "şiir yazıldığı yeri yansıtmalıdır" gibi düşünen kişiler için yaşanılan yeri, coğrafyayı ve en özünde kültürü ifade etmeyi çok iyi başarmaktadır. bir mısrası "ne kadar benziyoruz türkiyeye ahmet abi" diyerek türkiye gibi evrensel bir lafzı benzemek fiiliyle yerelleştirmekte ve bu da başta belirttiğim analitik bileşimi çok güzel biçimde yansıtmaktadır. "bir caz müziği gibi gelip geçiyor hüzün" mısrası da -yine naçizane- bir şiirde duyduğum en umut dolu sözleri ifade etmektedir. ama her ne denirse densin mendilimde kan sesleri, türk kültüründe bir yapı taşıdır.
• .
  .
  "ahmet abi, güzelim, bir mendil niye kanar
  diş değil, tırnak değil, bir mendil niye kanar
  
  mendilimde kan sesleri..."
  
  bir mendil, eğer sahibi verem ise kanar ahmet abi. diş değildir, tırnak değildir ama o mendiller kanar. kan tükürülür beyaz mendillere ahmet abi kan. işte böyle kanar işte.
  
  osmanlının son, cumhuriyetin ilk yıllarında vereme binlerce ölü vermiş bir milletin usta şairinden büyük dizeler.
• (bkz: her yere yetişilir hiç bir şeye geç kalınmaz)