metalcilerin azalarak bitmesi

• kimsenin bittiği yok. sadece siz büyük kalabalıklarda yaşarken metalciler her zamanki gibi kendi küçük dünyalarında yaşıyor, yani sıkıntı yok asayiş berkemal.
  
  burdan da yetkililere sesleniyorum. gençliğimiz gidecek yıllar geçti üstünden hala metallicayı getiremediniz ülkeye lan. bakın burdan 70 milyona sesleniyorum. bu koca bir ayıptır. etmeyin eylemeyin.
  
  (bkz: eyyorlamam bu kadar)
• biz metalcileri susturamayacaksınız. ayasofya ibadete açılsın görürsünüz siz.
• koronadan sonra patlama yapacaktır özellikle türkiye'de.
• şuan evde mutasyona uğruyorlar; kesin bilgi.
• sayımızdaki azalmalar ve eski metalcilerin rapçi oluşuyla haksız saymayacağım önerme.
  şu anda aild dinlerken bunları yazıyorum, dolayısıyla ben varım. yaşadığım sürece metal dinlemeye devam edeceğim.
  
  çoğunluk kaygımız olsa popçu olurduk. az olalım, kaliteli olalım.
• metalciler azalarak artmaktadır.
• bitmez, merak etmesin kimse. arkadan da çocukları yetiştirerek yola devam
• harbiden mi?
• metal ve rock giderek ülkemizde ve dünyada daha az dinlenir oldu. bu bir gerçek. gençlerle yeterince vakit geçirirseniz bunu net bir şekilde gözlemleyebilirsiniz.
  
  aslında metal müzik 2000li yıllarda çehre değiştirmişti zaten. alternatif metal gruplarıyla soad, linkin park, limp bizkit, korn... gibi. yamuluyorsam düzeltin biraz rap metal gibi şeyler gençleri baya bi sürükledi peşinden. beni de tabi.
  
  bahsettiğim şey türk rock müziği için de geçerli tabi. duman, kurban, biraz atena (gerçi punk yapıyordu), mor ve ötesi, mavi sakal, kargo, redd, gripin, manga... gibi gruplar bu yıllarda türk rock müziğine altın çağını yaşattılar ve birçoğunu hala dinlediğimiz mükemmel şarkılar yaptılar.
  
  gerçekten de yeni nesil liseli ergenler daha çok yabancı pop, rap veya tekno müzik ile ilgililer.
  
  rock ve metal müziğin ülkemizde hızla etkisini kaybettiğini, 2000li yılların başında bizi sürükleyen grupların yaratıcılıklarını yitirdiğini görmek üzücü.
  
  ben hala dinliyorum. o başka.
  
  not: pentagramspor.
• ya evet abi, kimsenin bittiği yok her yerde metalci görüyoruz. 90'larda bile bu kadar metalci yoktu piyasada... alternatif medyada bile her yerde uzun saçlı, siyah t-shirt'lü, zincirli adam ve gotik hatun görmekten başımız dönüyor. söyleyin otobüslerdeki deri ceketli botlu abilere, walkman'lerinin sesini biraz kıssınlar, sağır oluyoruz her gün her gün jın jın distortion'a maruz kalmaktan, twin pedallı davul duymaktan...
  
  ulan ne rock bar, ne de metal çalan bir cafe ya da yer kaldı istanbul'da. varsa da 3-4 mekan var taş çatlasın. memlekette radyo eksen'den başka 'rock' içerikli radyo istasyonu yok. onu bırak, istanbul'da prova yapılacak stüdyo kalmadı, alayı kapandı neredeyse. taksim'i zaten geçiyorum, kadıköy'de bir bir kapattılar stüdyoları çalacak üç beş kişi bulamamaktan. metal festivalleri bile yıllardır yapılmıyor. pentagram'dan başka -hala- elle tutulabilir aktif metal grubumuz yok, ama metalciler bitmiyor...
  
  doğru pop ve indie'ciler bitiyor asıl. ben de geçen tiamat diye bir grup keşfettim, süper. birkaç zamana patlarlar, bir kulak atın derim. şu pandemi geçsin, orta kemancı ya da yeni melek'e gelirler kesin.