• karakter sınırına takıldığı için böyle açılmış olup aslında orjinali "metroya yetişmeye çalışan insanlardaki gereksiz mutluluk" tur.
    bir süredir işten dönerken dikkatimi çeken durum. işten çıkmış, sporumu yapmış bir birey olarak keyifle evime dönme yoluna koyuluyorum. her gün durağıma gelip indiğimde, yürüyen merdivenden ya da merdivenlerden koşarak kapısı açık bekleyen metroya yetişmeye çalışan insanlara dikkat ediyorum ve bu durumu farkettim. arkadaşım altı üstü metroya yetişiyorsun neyin mutluluğu bu? sanırsın aylardır görmediği sevgilisine, hasret kaldığı annesine, 12 saatlik açlıktan sonra kavuştuğu yemeklere, maaşına aldığı %60 * zam için mutluluk duyuyor. benden başka bu durumu farketmiş birileri var mıdır ?
  • otobüse koşarsın anlarım. bazıları 1 saatte 1 oluyor. 2 dakikada bir seferi olan metroya yetişmenin mantığı nedir anlamıyorum. harcadığın enerjiye değer mi allah aşkına.
  • (bkz: koşan insanlardaki mutluluk)
    "allah kahretmesin koşuyorum", "lan rezil olduk koşarken de", "girdik metroya ama kahretsin herkes bana bakıyor, güleyim bari ahhaha ne rezil oldum be"... cümlelerinin dışavurumudur.
  • az evvel işten çıkmış insandır.
hesabın var mı? giriş yap