• 1145'te, albigen haçlı saldırısı'ndan yarım asır önce aziz bernard sapkınlara karşı vaaz vermek emeliyle languedoc'a bir yolculuk gerçekleştirdi. oraya eriştiğinde, sapkınlardan çok, kendi kilisesinin yozlaştığını görünce şok geçirdi. sapkınlar mevzubahis edilecek olursa, bernard onlardan açıkça etkilenmişti. "hiçbir vaiz diğerlerinden daha fazla hıristiyan değil... ve temiz bir ahlaka sahipler," diye konuştu 1200 seneninde, söylemek dahi gereksiz ki; roma bu vaziyet üzerine açık şekilde artan oranda dehşete kapıldı. kuzey avrupa'daki baronların, güneyin zengin toprakları ve şehirlerine kıskançlıkla baktığından da habersiz değildi. bu kıskançlık sömürülmeye hazır bekliyordu ve kuzey' in efendileri kilise'nin hiddet birliklerini oluşturabilirlerdi. ihtiyaç duyulan olan tek şey, birazcık kışkırtmaydı; popüler görüşün alevini tutuşturacak bir uydurma sebep. böylesi bir uydurma sebep kısa müddet sonra ortaya çıkacaktı.

    14 ocak 1208'de, languedoc papalık elçileri'nden birisi, pierre de castelnau öldürüldü. cinayet, catharlarla alakası olmayan kilise karşıtı başkaldırıcılardan birisi tarafından gerçekleştirilmişti. hazır bahane bulmuşken roma, catharları suçlamakta duraksamadı. papa 111.lnnocent bir haçlı saldırısı buyruğu verdi. evvelki yüzyıl süresince ara ara sapkınlara karşı zulümler gerçekleştirilmiş olsa da kilise bu defa güçlerini kararlılıkla seferber etti. sapkınlığın tek seferde ve sonsuza kadar kökü kazınacaktı.

    citeaux başrahibinin kumandası altında kitlesel bir silahlı güç toplandı. askeri operasyonların sorumluluğu büyük ölçüde -sonradan ingiliz tarihinde çok ehemmiyetli bir rol oynayacak olan bir adamın babası- siman de montfort'a verildi. ve simon'un önderliğindeki papanın haçlıları, ortaçağ'ın en üst düzeydeki avrupa kültürünü devirerek yokluğa ve taş yığınına çevirmeye çalıştılar. bu mukaddes teşebbüste, dominic guzman isminde yeni ve yararlı, ispanyalı ve bağnaz bir bağlaşıktan yardım aldılar. bu sapkınlığa karşı azgın bir kinin kışkırtmasıyla, 1216'da guzman, sonradan kendi isimiyle anılacak olan bir rahiplik ananesi yarattı; oominicanlar. ve 1233'te dominicanlar daha da iğrenç bir müessese oluşturdular: kutsal engizisyon. catharlar bunun tek kurbanları olmayacaktı. albigen haçlı saldırısı'ndan önce, pek çok languedoc asilinin -bilhassa de trencavel ve toulouse'daki tesirli aile üyelerinin- bölgedeki geniş, yerli musevi nüfusuyla son derece yakın bir arkadaşlığı vardı. bütün bu savunma ve destek o andan itibaren geri alınmış oluyordu. siman de montfort, tou louse'u abluka ettiği sırada öldürüldü. bununla beraber, languedoc' un yağmalanması kısa aralıklarla birlikte yirmi beş sene kadar daha sürdü. ancak 1243'te, tüm örgütlü direniş -o vakte kadar böyle bir şey oluşmuştu- tamamiyle kesildi. 1243'te başlıca bütün cathar kasabaları ile kaleleri, uzak ve tecrit edilmiş bir avuç kuvvetli nokta dışında, kuzeyli istilacıların eline geçti. bunların başında da çevredeki vadilerin üzerinde göksel ve devasa bir korunak gibi güvenle duran montsegur'ün görkemli dağ kalesi geliyordu. montsegur, ani saldırılara göğüs gererek ve inatçı bir direniş göstererek, on ay süresince akıncıların abluka etmesi altında kaldı. nihayet mart 1244'te düşmana teslim oldu ve fransa'nın güneyindeki catharlık en azından görünüşte ortadan kalkmış oldu. ancak fikirlerin izleri asla net olarak silinemez. mesela çok satan kitaplar arasındaki montaillou isimli yapıtta emmanuel le roy ladurie, o dönemin vesikalarından yaptığı kapsamı geniş alıntılarla montsegur'ün düşmesinden takriben yarım asır kadar sonra catharların etkinliklerinin sürdüğünü göstermektedir. sapkınlar küçük yerleşimler halinde mağaralarda yaşarken, inançlarına sarılıp kendilerine zulmedenlere karşı şiddetli bir gerilla mücadelesi başlatarak, varolmayı sürdürdüler.

    rennes-le-chateau'nun da aralarında bulunduğu languedoc'un pek çok bölgesinde genel olarak cathar inancının benimsenmesinden vazgeçilmedi. ve çoğu yazar, sonraki avrupa sapkınları arasında cathar düşüncesinin köklerinin desturu sürdü; sözgelişi waldensianlar, hussiteler, adamiteler veya özgür ruh'un kardeşleri anabaptistler ve 18.asrın başlarında üyeleri londra'ya sığınma edenler arasında bulunan garip camisardlar.
hesabın var mı? giriş yap