• fransız yönetmen robert bresson'un filmlerinden biri. aynı zamanda filmdeki küçük kızın adı
  • 1967 yapımı robert bresson filmi. ingmar bergman bu filmi 4-5 kere izlediğini 4-5 kere daha izleyebileceğini söylüyor. bergman, mouchette ile ilgili söyleşisinde şöyle diyor:
    "don't believe in another life, but i do think that some people are more holy than others and make life a little bit easier to endure, more bearable"
  • akillara ziyan bir eserdir. agir gelir insana. ayrica gordugum en dev sahnelerden biriyle bertolucci'nin the dreamers'inda alintilanan filmlerdendir.
  • robert bresson'un kanımca en iyi filmi. modern toplumun eğitim şart, çalış seninde olur, ilkem büyüklerimi saymak küçüklerime sevmek söylemlerine mouchette sessizlikle ve bakışları ile cevap verir. az ama öz konuşur. garip olan, bir seyirci olarak çatışma dolu bu atmosfer karşısında mouchette'ın yanında bir türlü olamamaktır. bu anlamda jean pierre-luc dardenne kardeşlerin rosetta filmini öncelediği söylenebilir. filmlere ilham kaynağı olmasının yanında yönetmen olarak tsai ming liang'da bu filmden çok etkilendiğini belirtmiştir. sinema tarihinin en ironik sonlarından biri için:

    --- spoiler ---
    http://politikfilm.net/…chette-1967-filmi-izle.html
    --- spoiler ---
  • l'argent'da zirveye çıkan oyunculuğu parodiye ya da otomata dönüştürme derdinde olan robert bresson'un istediğinde over drama yaratabileceğini kanıtlamış 1967 tarihli filmdir. mouchette'de, bresson neredeyse ekol olmuş yabancılaştırıcı tavrının tersine* insanı üzüm üzüm üzen bir teatral anlatıma başvuruyor. kendisini günahım kadar sevmem, ama bu filmi çok severim. üzgün olunmadığında mutlaka izlenmeli.
  • mouchette, biraz fransa'dır.
  • filmde mouchette'in önce öğretmeninin zoruyla, sonra beklenmedik bir anda kendiliğinden söylediği bir şarkı var. işte o şarkı nicolas jaar tarafından da şöyle özel bir halde sunuluyor bize: http://www.youtube.com/watch?v=ihhr9jfw4wi
  • bu kadar sessiz ve parodik bir ölüm olur. bir de bresson ateşli katolik olacak. mutlaka eksik anlama/değerlendirmedendir de, mouchette'in ölümünün hiç yeri ve zamanı değil gibiydi. belki anıştırılan, son ölümsever kadının sözlerinde de hüküm haline getirilen ölüm mouchette'in çıkışsızlığının öteki adı.

    bresson, karakterleriyle özdeşleşmeyi önlüyor, sadece anlama kapıları aralıyor. işler çok karmaşık. kötülük her yerde. kötülük kalabalık biçiminde. bireyin kötülüğü tek kaldıkça en çok özyıkıma doğru yönelebiliyor. toplum bir çiçek, etobur bir çiçek. benden uzak olsun diye izliyoruz, ne kadar da yakından geçtiğini ürpererek izliyoruz. canın ve deneyimin. insan kötülük ve acı uzak olsun derken deneyim, sahicilik uzak olsun demiş oluyor. makul, ikiyüzlü, sabırlı olan haz yaşamaya daha yakın. aşılması zor ikilemler ikiyüzlülüğü de mahkum etmede zorluk çıkarıyor.

    "*bu ölüme yürüyüş elbette bresson'un mouchette'ini çağrıştırabilir. kızın omuzlarındaki dantel "şal" ise, gölete doğru yuvarlanan mouchette'in sarındığı elbiseye bir saygı duruşu gibidir." jacques ranciere - bela tarr le temps d'apres

    not: agnes varda'nın sans toit ni loi/çatısız kuralsız filmiyle peşpeşe ve karşılaştırmalı izlemek sinemasal olarak çok vaatkar görünüyor. bir de gene kendi au hasard balthazar/rastgele balthazar'ı karşılaştırmaya alınabilir, alınmalı.
  • --- spoiler ---

    mouchette' in kiliseye girerken ayaklarını iyice çamura bulaması, tanrıdan ve ölümden bahseden ihtiyar komşu kadının evindeki paspasa öfkeyle çamurlu ayaklarını silmesi.. bir genç kızın, itildiği 'çamur'da onu yüzüstü bırakıp kendi temiz alanlarına sığınanların 'kutsal'larına küfrüydü bu. oysa mouchette'in çamurunu yaratanlar çevresindekilerdi.

    --- spoiler ---
hesabın var mı? giriş yap